De Muzeval 105

Poechi 2007

Poechi 2007 + sonnet

Het is iets na de tienen, ben net terug van Leuven. Jaaahaaa, Marktrock, ik hoor het jullie al hardop met een brede smile op het gelaat uitroepen. Niet dus. Mijn reden van aanwezigheid in dat stadje, waar ik lang geleden nog eens heb gewoond, was een derde aflevering van poechi, een evenement georganiseerd door Stanislaus Jaworski en Ann Van Nuffel met muziek, tai chi en poëzie, in de Kruidtuin aldaar. Van de tai chi mocht ik enkele nog een stukje Taiko bewonderen, dat is een stukje drumgeroffel op drums om u tegen te zeggen, en verder voordrachten van Pom Wolff, Sylvie Marie, Norbert De Beule, Alain Delmotte, Herlinda Vekemans en ook een stukje muziek door Andy en Di.

Ergens wat weken geleden had ik me ook opgegeven voor het vrij podium bij Stanislaus. Die stuurde me een mailtje terug met de toezegging voor drie minuten, zijnde dus de tijd om drie sonnetten ten berde te brengen. Nergens stond erbij dat hij dat beschouwde als een maatstaf qua tijd, dus ik deze ochtend nog alles opgezocht om een degelijk sonnet te kunnen schrijven... Affin, de dag bleek vruchtbaar, want ik heb drie sonnetten geschreven, met als thema verleiding... Ik plaats er alvast eentje hieronder, de andere twee volgen nog wel eens.

Een bijkomende reden om in Leuven te zijn, waren de bottekes van Nip. Die had ze online besteld bij iemand op het internet, en ik zou ze daar gelijk gaan ophalen, samen met een jurkje. Behalve het feit dat ik de verkoopster vooraan het station aan het zoeken was, terwijl zij aan de achterkant aan het aftellen was om met bottekes en al terug naar huis te rijden, is ook dat gelukt. En het zijn schoon bottekes!

Morgen begin ik terug te werken, dat zal wat anders worden. Ik ben er een beetje uit... Gelukkig was vandaag een leuke dag, met dank aan een goede vriendin. En dan nu een sonnet ;)

wielermanie (sonnet)

te elfder ure na een leven lang maar yes
barstte een tijd terug de liefde los
beklimt hij fier gezeten op zijn stalen ros
de hoge Mont Ventoux, die koele minnares

met stroeve spieren en jammergele fluohes
het taaie vuur bedwingen van het rotsenbos
koppig overeind te blijven om dan total loss
terug te denken aan zijn allereerste lerares

ze sprak toen zwoel en vrij en ongedwongen
van de beste en de mooiste aller dopingsporten
op welhaast de kaalste berg van ’t Fransenland

tot alle dikkerds samen met haar mede zongen
dat ook de laatste ponden konden ophorten
en zij de besten van het magere wielerland

© Frans Vlinderman