over Gust + gedicht

Laat ik u Gust voorstellen. Gust is een man van ongeveer 68 jaar of ouder. Zijn vriendin of vrouw is iets jonger, laat ons zeggen 66. Wanneer Gust en vriendin na een bezoek 'irgendwo' aan de bushalte samen met Vlinderman staan te wachten, ontstaat er ruzie tussen Gust en vriendin/vrouw. Deze toevallige medebuswachter, Vlinderman dus, hoort vreemde mepgeluiden en gaat informeren of er inderdaad gemept wordt. Terwijl zij ontkent, bekijkt (al dan niet meppende) Gust de stoorzender en ziet een snor, baard en oorbellen. Voldoende voor Gust om te concluderen en deze conclusie ook wauwelend mee te delen, dat Vlinderman een homo moet zijn (met bijhorend handverkeer - een vuist op een geopende handpalm enige malen laten 'kletsen') die welzeker van een OCMW-uitkering leeft.

Iedereen kan dat zo laten, maar als je dan ook nog eens de bus moet delen naar Antwerpen en Gust een bank achter je rug telkens weer tot zwijgen dient aangemaand door gezellin (over OCMW en homo's), dan begin je toch anders te denken.

Vlinderman heeft Gust een briefje geschreven met daarop zijn adres, gsm-nummer en e-mail, om hem de kans te geven zich te verontschuldigen tegenover een hetero, op trouwen staande en voltijds werkende medemens. Vlinderman heeft dit briefje afgegeven aan de (al dan niet afgemepte) vriendin/vrouw en wacht nu af. Enige rechtvaardigheid mag er toch zijn, nu Vlinderman die Gustige lul niet via zijn smoelwerk heeft duidelijk gemaakt dat hij niet gediend was van diens gebral.

blunderman

wat dan toch gedaan met
de mens die de andere
geen mens durft of kan
laat staan wil heten
en dan maar uithaalt
onmacht op het paardje

die mens die liever scheurt
in het weefsel van sociaal
geen graten ziet, slechts
demonen uit zijn verleden
en dezelfde angst zonder
moeder om hem te helpen

laat hem in de kerk maar bidden
iedere zondag hetzelfde uur
met het vuur van de gelovige
in enkel wat hij weet
zal hij te leren komen
dat te zien niet gelijk is
aan blindelings te oordelen

Frans Vlinderman

huwelijksupdate

De countdownteller blijft lopen. Ergens had ik verwacht dat ik zenuwachtig zou zijn door elke dag te zien dat ik verder evolueer naar een 'volwassen' leven. Sommigen omschrijven dat getrouwd zijn als gevangen zijn. Ik zou zeggen: geef me dan maar levenslang! Wat is er mooier dan twee mensen die hun allerindividueelste opzij kunnen schuiven voor de ander en daar zelf ook rijker van worden? Nooit gedacht dat ik, die het in het verleden best wel moeilijk had Bibi even de mond te snoeren, er op deze manier voor zou gaan. Trouwen? Ikke??? Jawel dus, en met veel toewijding, als ik dat van mezelf mag stellen.

Even op een rijtje wat er al gerealiseerd werd in de aanloop naar 16 augustus 2008:

* Zaal vastgelegd voor receptie en avondfeest
* traiteur vastgelegd
* trouwjurk vastgelegd
* aangifte in het districtshuis half geregeld (we waren een paar maanden te vroeg)
* trouwringenselectie bepaald (binnenkort effectief aanschaffen)
* muziek geregeld
* getuigen vastgelegd

Wat er nog moet gebeuren:

* trouwkledij Bibi
* gastenlijsten opstellen
* huwelijksreisje verder uitstippelen (Londen, here we come!)
* schoenen voor Nip
* uitwerken vriendenreceptie
* uitnodigingen fabriceren
* zaalindeling opstellen
* decoratietoestanden uitwerken
* bruidsmeisjesjurken
* bruidsopmaakdingen
* ...

We gaan ons niet vervelen de komende maanden, zoveel is zeker. Net zoals het feit dat het een intense dag belooft te worden, met hopelijk allemaal happy people rondom ons - al twijfel ik daar niet aan.