Wat rest van Doel moet blijven

De 118de Muzeval deze avond staat in het teken van Doel, polderdorp op sterven dankzij een politieke (haven)kaste die het niet aandurft de genomen beslissingen bij te sturen, ook al is er van de oorspronkelijke reden om een hele gemeenschap van de kaart te vegen al lang geen sprake meer.

In ieder geval is er naast een stevige streep cellomuziek door Herman Van Puyenbroek veel poëzie hieromtrent vandaag en ook ik ga zeker mijn steentje bijdragen. Daarom hou ik het vandaag maar kort, moet nog één en ander bijeenrapen om er niet met lege handen naartoe te trekken.

ter plaatse om vooruit

de wel degelijk doden uitgezonderd
- zij die zulks onwaardig -
staan waar ze altijd stonden
onder de kerktoren
voeten in het ongemaaide gras
met het licht in open ogen
van de deemsterende zon

hun doel is hun Doel
redden als het kan
opbouwen naar her indien
de politieke lafaards alsnog het lef
- gezond verstand eventueel -
zolang als nodig en langer ook

dus komen en gaan de dagen
met telkens een stukje thuis
in de rugzak van vooruitgang
waar voor geld het hartenzeer
van een oude boreling niet telt

ik zie ze staan
en sommigen ook vallen
bij iedere neergehaalde steen
bloed waar het niet zou mogen horen

gehuil, analoog en digitaal
zonder verhaal tegen het geweld
waarmee hun huizen zomaar geveld
omdat annuleren zo moeilijk

in mijn voorlopig veilig huis
plant ik een strohalm
in de hoop dat in de hoop
toch toekomst kiemen mag
en droom van een Doel
dat mij in leven houdt

Frans V.