Hm.

In juni geschreven, vandaag actueler dan ooit. Of het ooit ophoudt? Vraag het de man, vraag het de vrouw, vraag het de kinderen, vraag het ons. Geen antwoorden die zullen doen verhopen op beterschap. Omdat we mensen zijn, denk ik dan, die als mensen zullen willen 'zijn' in hun eigen 'blijven'.

In het nauw, of niet? (bron foto: KLIK)

Missie-man

wankel in zijn stap
beweegt de man zich voort
of was het achterwaarts
het is hem niet klaar
noch was het dat gisteren

zijn ogen vatten het niet
wat nochtans te bevatten
als hij maar kijken kon
naar wat zoal te zien

hij vergaat waar hij gaat
stond ooit zijn ware grond
toen hij nog weloverwogen sprak
met klanken tussen lippen en zijn mond

omdat hij meende
opdat hij nog verwachtte
de toekomst hem toelachte
omdat alles nog zomaar

zijn ochtenden zijn vergetel
zijn pogingen tot noen vermetel
om over zijn avonden maar
want ook die gaan over

of onder
zoals de zon
iedere heikele dag

hij is een man zonder permissie
hij is, omdat hij nu eenmaal mens
voor hij dat al vergat
node
de ruis ter wille
van zijn leven

Frans V.

Vanuit de ziekenzorg

Bibi lag de eerste helft van deze week in een ziekenhuis. We besparen u de details, maar aan de vooravond van mijn vrijlating uit dat gebaxterd bed vertelde ik aan mijn verpleegster dat ik toch zo blij was mogelijk de volgende dag naar huis te mogen. 'Jij misschien wel,' antwoordde ze, 'maar de meesten hier toch niet, zo dakloos ze zijn...'

Let it flow...

Als er dan eens een klomp moet breken, dan gebeurde het daar en toen. Mensen die niet blij zijn om het ziekenhuis te mogen verlaten, enkel en alleen omdat ze geen thuis hebben om heen te gaan? De realiteit achterhaalt ons soms sneller dan we er ons van bewust zijn. 

Onderstaand gedicht in navolging van mijn wedervaren dienaangaande. Lees en voel, voel en lees. En denk ook aan die andere, die daar ergens toch weer buiten...

AZ-man

gaaf van lijf en leden

zij het gepokt en gemazeld

door teveel weer en wind

legt hij het hoofd te rusten

ongeschoren op het warme linnen

morgen vreest hij het verdict

dat zijn bed niet het zijne

toebehoort aan een ander

vannacht toegekomen met de taxi

omdat het nu eenmaal vooruit

zal hij zijn schamele have en goed

in een gescheurde zak of twee

zijn open gevangenis tegemoet

waar hij tegen de sterren praten zal

over schurftjes en skartjes

die weldra opnieuw

hij telt nu al de dagen af

dat hij dringend weer opgenomen

omdat het zo niet langer

Frans V.

hoezo kiezen?

Even terugblikken. Blogs zijn er om te ventileren, en dat is wat Vlinderman toch enige tijd gedaan heeft. Die 'ventilatie'-storm lijkt nu al een paar jaren geluwd, gezien de weinige bijdragen te alhier sindsdien, maar niets is minder waar. Nog teveel borrelt het, maar de drang om het aan de kaak te stellen, die is wat minder geworden. Gewenning, u weet wat dat betekent. Alle enthousiasme ten spijt, elke dagkrant aan flarden gelezen, het lijkt maar niet te veranderen. 

Gelukkig is de doorsnee mens niet zomaar een opgevertje en veert er telkens opnieuw wat op dat maakt dat er een blijvend onderscheid ontstaat tussen mens en de rest. We worden namelijk met zijn allen groot zonder zelf te verkleinen, integendeel, wat het beeld ook moge laten uitschijnen...

Bron foto: KLIK!

Eentje om het af te leren:

sinds wanneer?

het vloeide hier

omdat het vloeien moest

zelfs altijd zou en zal

dit was het karrewiel

dat zomaar draaiend

er stond stoom te slaan

tegen ramen onbenoemd

wreven vingers waarheden

die zo weer weg

vergeet het snel

een zon draait weg

verliest haar maan

geen maatjes hier

waar regels staan

zonder eigen zeg

het is gestold hier

omdat het te vloeiend

nu moet het geknars

en vooral stilstand

opdat iedereen zomaar

eigen gelijk

kom dan

Frans V.