Werk + wijlie + gedicht

Het aanhoudend mooie weer doet me toch wel wat. Ik herinner me vorige zomer nog, toen het in juli zo fantastisch warm en zonnig was. Nu zou ik buiten in het park willen gaan liggen, bloemen bijtjes en andere menselijke interacties willen observeren, toen bleef ik bijna de hele tijd binnen... Nu moet ik werken met licht aan, want het is nogal donker, toen moest ik gewoon niets, licht of donker, maakte geen verschil. Het kan verkeren. Zoals Nip en ik, alweer een maandje verder op ons pad, de teller staat op twee jaar en zeven maanden, niet alleen het kan verkeren...

lenteslag

gebladerde daken met
geglinster in de lente
die nog niet aangekomen is
met zilveren spiegels
plassen voor de dorst
die herfst en winter nalieten

wolkenloos verdampt de nacht
in een zomervolle dag
niemand om te ontkennen
dat bloemen weer zullen bloeien
het gras zichzelf hersteld
de heuvels rond Jericho innemen
zonder kreet, zonder strijd

om en om is het gegaan
het seizoen zonder naam
aan de poorten van het leven
op de post- en prenatale afdeling
kleurt en geurt het als toen
enkele maanden geleden

© Frans V.