Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

dinsdag 22 april 2008

Meeting + gedicht

Na mijn bijdrage vorige zaterdag, dat ik het niet per se ging hebben over de dichters op de Schrijfkunstmeeting, kan ik alsnog een tipje van de sluier lichten over enkelen van de aanwezigen daar. Omdat het gewoon op internet staat en ik gewoon kan verwijzen :-) Gedaan met alle voorzichtigheid om mensen niet zomaar te grabbel te gooien, ga het hier lezen en bekijken (en weet dat er veel meer deftigere foto's van Bibi bestaan dan degene die ze daar van mij geplaatst hebben, soms hou ik mijn ogen echt wel open).

Over naar het meer ernstige werk nu: voor wie het interesseert, naar aanleiding van een discussie ergens op het forum van Basic Publishing, ga ik binnenkort aan de slag op mijn eigen forum, waar ik week na week een site ga beschrijven in de vorm van een heus rapport. Ik bespreek de voordelen, de nadelen, geef cijfers, uiteraard allemaal zo subjectief als maar mogelijk. Het is de bedoeling een soort interactie op gang te brengen met u, de bloglezer, of met de toevallige bezoeker van een verloren gewaand forum, of gewoon, u weet wel, mijn mening over sommige zaken te ventileren. Wil je meer weten, surf er dan even langs, ben je nog geen lid en wil je toch reageren, schrijf u dan effie in (lidmaatschap verplicht gemaakt met goedkeuring om al die verdomde autobots mijn forum niet kapot te laten verpillen en verlengen en ophitsen).

Valt er verder nog iets meer te melden? Eigenlijk niet echt. Miss Jackie T is nog steeds niet opnieuw krols, de jurk van onze Soetkin (u weet wel, die zangeres die ons land op Eurosong gaat vertegenwoordigen) is veranderd (nog steeds rood, maar gehermodeleerd naar iets uit de fifties), Nip kan nog steeds niet tegen kietelen, ik heb nog altijd geen opslag zien passeren (alleen een indexering en dat bracht mijn koopkracht nog steeds niet terug), enz. Affin, tijd voor een streepje poëzie.

zonnefris

fuchsia in de kleerkast
geuren die meer kleuren
dan een mens verdragen mag
op een weekdag vol lentezon
met bon ton op volle terrassen

zijn gedachten schilderen
een heel eind van hem weg
pleziertuigen en vliegboten
naar oorden waar de sleur
doorbroken kan per elke minuut
seconde of zelfs een vingertel
vertier uit het gehuurde behang

morgen zal hij gewoon blauw
even wat minder lauw als nu
ook zijn kranke zinnegang
hem de weg blijft wijzen naar
ontsnapping per hemelflits
en liefde in een glas wit fris
alle rest komt dan wel
na de gewone k(l)oterij

Frans V.

Blogarchief