Eindelijk terug online van thuis uit

Vlinderman heeft zijn internetconnectie terug beet. Na het lange wachten en de vele vloeken die daarbij horen, kan ik eindelijk vanuit mijn luie bureauzetel de letteren terug aan de wereld richten. Of er wat interessants tussen zit, laat ik over aan de lezer, die zoals steeds het laatste (volledige) woord heeft. Ik zit hier gewoon terug met een open venster op mezelf en mijn bezigheden langs de ene zijde en u als lezer of voortklikker aan de andere zijde.

Het is hier trouwens best wel een grappig zicht. Bij gebrek aan bureau's en het nodige geld daarvoor heb ik gisteren een soort zelfgemaakt ding gecreëerd met wat stevige verhuisdozen, daarop wat overblijvende laminaatplanken uit de kelder en verder niet veel meer. Foto hieronder van wat ik bedoel. Allemaal mooi geïnstalleerd oogt het misschien niet, maar het werkt. En dus kunnen we verder. Stel je het trouwens maar eens voor dat er mensen op de wereld zijn die met hetzelfde materiaal zowaar hun onderkomen hebben gebouwd, dan begrijp je dat ik helemaal niet klaag...

Welke Ikea kan daaraan tippen?

Er moet hier nog heel wat in orde gebracht worden, dus af en toe zal je daar hier nog wat over kunnen lezen, maar verder is het mijn bedoeling de draad terug op te pikken waar ik hem heb laten liggen. Dat wil zeggen dat er terug een dagelijkse bijdrage komt, prozaïsch, columnistisch of poëtisch, en dat ik uitkijk naar sommige reacties daarop. De nodige aankondigingen zullen ook hun weg weer terugvinden via mijn klavier en verder zien we wel waar we uit komen.

Om de voorbije tijd zonder bijdragen wat op te vullen, plaats ik in de komende weken hier en daar wat bij de respectievelijk horende dag foto's met een beetje uitleg. Zo vullen we de gaten 'in het verleden' retroactief op ;-)

Tot morgen!