Vlinderman wordt bankier!
Sedert deze ochtend heeft Vlinderman het licht gezien. Ofwel gaan voor de poen, ofwel sober verder kabbelen in het 'ik kom net toe om genoeg te hebben maar een beetje overschot is altijd meegenomen'-leventje dat hij leidt. Er valt natuurlijk heel wat te zeggen voor beide pistes, net zoals er argumenten tegen te vinden zijn.
Nemen we als voorbeeld de pak-de-poen-richting. Daarbij staat alles ten dienste van de verrijking. Het moment van rust wordt niet gezocht, want er zou wel eens een opportuniteit kunnen verloren gaan om je zakken wat meer te vullen. Je bent met andere woorden nooit (uit)gerust. En dan ga je maar door met geld verzamelen zoals een doorsnee Vlinderman zijn eigen dichtsels in collectiemappen steekt, waardoor je ook nooit echt de tijd vindt om er ook daadwerkelijk eens van te genieten. Geld dient om op een rekening te staan opbrengen, daar ga je niet mee naar om het even welke winkel ook, kortom, het mag niet rollen. Stel je immers voor dat het uit je gezichtsveld rolt? De geldzoeker moet dus een soort Dagobert Duck zijn.
Langs de andere kant van beide richtingen hebben we dus het 'ik kom toe'-gedoe. Er is natuurlijk nog 'ik doe geen blaas en heb geen baas en laat de staat betalen voor wat ik in de winkel wil halen', maar dat is een station of achtendertig verder en daar kom ik misschien later nog wel eens op terug, maar nu gaat het dus over die (ge)matig(d)e middelmoter, die al lang blij is met een jobke, dakske boven z'n koppeke, verwarming wanneer dat nodig is, verlichting wanneer het donker is, gewoon, die zijn basisbehoeften vervuld ziet en aan het einde van zijn maandelijkse pree niet meer dan twee dagen ziet overblijven. Die richting heeft zo af en toe wel eens een prikske van 'verdomme, en ik had toch eigenlijk best nog dit of dat willen hebben', maar is dan zo verstandig om er af te blijven en niet op krediet die zaken alsnog naar zich toe te halen (ze zijn doorgaans trouwens meer dan overbodig, die gewilde zaken, maar ook dat is weer stof voor een ander betoog).
Maar goed, hij heeft dus het licht gezien: Vlinderman wordt bankier. Beetje werken, veel betaald krijgen uit de zak van een ander en als het dan fout loopt, de hulp inroepen én krijgen van vadertje staat. Zodat de sukkelaar die al meer dan genoeg betaalt om zijn rekening te mogen (!) houden bij de Vlinderbank ook nog eens mag opdraaien voor de (onverantwoorde) drang van Vlinderman om het geld tegen alle mogelijke economische principes in te laten rollen. Zou ik dan niet goed bezig zijn?
En opgelet, mensen, Vlinderman is al aan het oefenen op Bakkesboek, waar hij als een echte Tycoon al enige miljarden tot zijn beschikking heeft om te verkwanselen naar het hem goeddunkt - en dat van tijd tot tijd voor the fun of it gewoon ook doet...
Nemen we als voorbeeld de pak-de-poen-richting. Daarbij staat alles ten dienste van de verrijking. Het moment van rust wordt niet gezocht, want er zou wel eens een opportuniteit kunnen verloren gaan om je zakken wat meer te vullen. Je bent met andere woorden nooit (uit)gerust. En dan ga je maar door met geld verzamelen zoals een doorsnee Vlinderman zijn eigen dichtsels in collectiemappen steekt, waardoor je ook nooit echt de tijd vindt om er ook daadwerkelijk eens van te genieten. Geld dient om op een rekening te staan opbrengen, daar ga je niet mee naar om het even welke winkel ook, kortom, het mag niet rollen. Stel je immers voor dat het uit je gezichtsveld rolt? De geldzoeker moet dus een soort Dagobert Duck zijn.
Langs de andere kant van beide richtingen hebben we dus het 'ik kom toe'-gedoe. Er is natuurlijk nog 'ik doe geen blaas en heb geen baas en laat de staat betalen voor wat ik in de winkel wil halen', maar dat is een station of achtendertig verder en daar kom ik misschien later nog wel eens op terug, maar nu gaat het dus over die (ge)matig(d)e middelmoter, die al lang blij is met een jobke, dakske boven z'n koppeke, verwarming wanneer dat nodig is, verlichting wanneer het donker is, gewoon, die zijn basisbehoeften vervuld ziet en aan het einde van zijn maandelijkse pree niet meer dan twee dagen ziet overblijven. Die richting heeft zo af en toe wel eens een prikske van 'verdomme, en ik had toch eigenlijk best nog dit of dat willen hebben', maar is dan zo verstandig om er af te blijven en niet op krediet die zaken alsnog naar zich toe te halen (ze zijn doorgaans trouwens meer dan overbodig, die gewilde zaken, maar ook dat is weer stof voor een ander betoog).
Maar goed, hij heeft dus het licht gezien: Vlinderman wordt bankier. Beetje werken, veel betaald krijgen uit de zak van een ander en als het dan fout loopt, de hulp inroepen én krijgen van vadertje staat. Zodat de sukkelaar die al meer dan genoeg betaalt om zijn rekening te mogen (!) houden bij de Vlinderbank ook nog eens mag opdraaien voor de (onverantwoorde) drang van Vlinderman om het geld tegen alle mogelijke economische principes in te laten rollen. Zou ik dan niet goed bezig zijn?
En opgelet, mensen, Vlinderman is al aan het oefenen op Bakkesboek, waar hij als een echte Tycoon al enige miljarden tot zijn beschikking heeft om te verkwanselen naar het hem goeddunkt - en dat van tijd tot tijd voor the fun of it gewoon ook doet...
