Een volk in rouw

We maken er even een baaldagje van, net zoals SM Lenie. Dat betekent van hot naar her lopen, ergens aan beginnen, het terug neerleggen, iets nieuws beginnen, teruggrijpen naar het eerste, om vervolgens een derde, vierde, vijfde en terug eerdere zaken aan te vatten. Laat ze buiten maar tegen elkaar opbieden in hun emotionele roes naar gerechtigheid het proces maken van babymoordenaar K.D.G. Het is waanzin wat zich op de vele fora van het internet afspeelt. Het scheelt niet veel of er wordt een posse samengesteld om de woesteling uit zijn beschermde cel te halen en hem te lynchen door hem aan de eerste de beste lantaarnpaal op te hangen.

Naast en ondanks mijn eigen verbijstering en woede en verdriet over wat er gebeurd is, voel ik me nu ook nog eens beschaamd over de toonaard van zovele mensen uit mijn buurt, mijn stad, mijn land. De roep om een terugkeer naar een minder beschavingspeil dan hetgeen we na zoveel jaren bereikt hebben, vervult me met angst voor de toekomst. Verrechtsing uit zich ook in de gewenste wijze waarop deviante sujetten in onze maatschappij dienen gestraft te worden.

Vlinderman hangt maar al te graag rond op Facebook, waar hij luchtig kennis kan nemen van kleine faits divers van vrienden en kennissen. Waar hij zelf al eens de draak kan steken met zichzelf. Net zoals het er op lezersrubrieken van nieuwsbladsites nu stevig aan toe gaat, is ook Facebook het toneel van ongebreidelde uitlatingen over doodstraf en erger. En je kan tegen al die emotionaliteit niet op met rationaliteit, al doet het me ook deugd dat er vanuit die laatste categorie ondanks alles voldoende tegenwerk geboden wordt.

Misschien wordt het eens tijd dat de dader zijn mond opentrekt en eens meewerkt aan het gerechtelijk onderzoek. What's done is done, daar kan niet veel meer aan veranderen, maar om tot een zekere vorm van verwerking te komen, mogen er nu best wel eens antwoorden gegeven worden door de enige die dat kan.