Opgepikt: Kindermishandeling onderschat

10% van de kinderen in rijke industrielanden wordt mishandeld, zo blijkt uit een onderzoek dat gepubliceerd werd in het medische blad The Lancet. 10%! In rijke industrielanden. Waar men toch zou mogen verwachten dat men er beter zou moeten weten dan uit te halen naar of te rotzooien met onze toekomst, wat kinderen per definitie voor een maatschappij zijn. Tien per honderd, dat is er dus één op minder dan een dozijn. In een klas met dertig kinderen zitten er dus gemiddeld 3 tussen, die thuis meer dan een pedagogische tik op hun billen krijgen als er iets fout loopt. Dat zijn er vijftig op een school van vijfhonderd, die worden aangetast in hun kleine mensenwaardigheid. Mishandeld, misbruikt, gefnuikt. Opgroeiend zonder te weten dat het niet normaal is dat ze zoveel slaag krijgen, tot ze groot genoeg zijn daarvoor en dan vaststellen dat ze het niet meer kunnen terug draaien.

Voor mijn opleiding ben ik enkele jaren terug gaan luisteren naar een afdeling van het Welzijnswerk in Amsterdam, Nederland, waar die cijfers ook al op tafel lagen voor wat betreft heel specifiek misbruik van kinderen. Het is er dus misschien al wel een beetje beter op geworden, maar toch blijf ik even slikken bij dergelijke berichten. Een schande is het, waar geen enkel excuus of verklaring mij kan vermurwen enig begrip op te brengen voor de daders die zich aan kindermishandeling overgeven. En overgeven is hier waarschijnlijk niet het meest correcte woord, vrees ik.

Sommigen zullen het onderzoek weer aanvallen en stellen dat het niet overal zo is, maar zelfs al is er maar een fractie van waar, dan nog spreken we hier toch over vele duizenden binnen het geïndustrialiseerde Europa, u weet wel, die blauwe toekomstlap waarop we met z'n allen ondertussen samenleven...