de dood + gedicht

Hugo Claus, de man die schreef, die dichtte, die regisseerde, is niet meer. Met het vooruitzicht van een gedegen aftakeling in het vooruitzicht, heeft hij voor actieve euthanasie gekozen. Je moet het maar doen. Tot op de laatste dag van zijn kunnen een bijzonder heilig huisje verder intrappen. Waar vind je ze nog zo consequent? Niet per se snel en dichtbij, naar mijn gevoel.

Waar ik even naar toe wil. Een vriendin heeft een tijd terug uiteindelijk ook een bepaalde - zelfde - keuze gemaakt. Zij hield ook van de waardigheid en de mogelijkheid dus om daarbinnen eigen keuzes te maken. En eigenlijk is het ongelooflijk hoe snel een mens steeds weer de draad van het leven oppikt en er verder mee gaat, alsof er geen gemis mag of kan zijn. Eventjes wel, maar dan moet het maar gedaan zijn met al dat emotioneel gedoe. En de doorsnee mens, die pikt dat allemaal zonder meer - ben ik daarmee ook (zo) doorsnee?

Vermits ik geen zin heb die laatste vraag te beantwoorden, bedenk ik u nog met een wedstrijdgedicht van enkele weken terug. Beetje zinnen verzetten met een dichtersstreepje.

gij en ik

bij leven en welzijn
groet ik u de mens
waarvoor respect, gij ook
zoon van een moeder van
een voorvader van de stam
die niet anders kan dan
vertakt en verspreid

en mocht het zo zijn
dat uw wereld verder
gij nog steeds onderweg
naar God en zijn gebod
en ge hulp zoudt aanvaarden
bied ik u de laatste
euthanasie zonder cel
omdat ge niet beter weet

en ik zal daarna zwijgen
als het graf dat gij dan
gedolven en zult zijn
waar ge kiemen zult
bestaan en ontwikkelen
gij het laboratorium
van moeder aarde, uw natuur
getrouw tot in den dood

Frans V.