Gedicht: raanzin...

Oktober 2005, Vlinderman schreef (nog eens) in zijn poëzieboek. Het lijkt me een geschikt gedicht voor deze druilerige zondag. Na hier en daar een herwerking stel ik jullie raanzin voor.

raanzin...

leeg zegt hij
verslagen in het leven
lijkt hij te willen geloven
als een willoze zielverliezer
met zijn rimpelhanden hopeloos
omhoog gericht, palmen neer

bij het horen
van zoveel ture woorden
geboren uit subtiele waanzin
in het zinnigste van elke wereld
gaat hij zijn eigen staart achterna
niet zeker van de richting die hij koos

is er slechts één
ware deugd in 't leven
niet het eindeloze geven
noch nemen om te grijpen
eeuwig on-hem vast te houden
maar voorzichtig te proeven deugd

aan de voeten
waarvan jij soms ligt
in het nederige stof plat
gegaan zonder enige schaamte
onderwerp jij je slechts aan geduld
jouw veeleisende doch enige afgod

Frans V.