Amsterdam & Antwerpen + gedicht

Een vol uur ben ik ondertussen alweer thuis, daar waar mijn leven staat. Het deed deugd Nipje opnieuw in mijn armen te kunnen sluiten, Miss Jackie T nog eens plagend de gordijnen in te jagen, rond te kijken naar onze rommel en te weten dat ík samen met Nip die zelf gecreëerd heb in onze drang het met ons beidjes goed te hebben. Amsterdam was een belevenis, ik liet er gisteren al een stukje over los. En hoezeer ik ook van Antwerpen ben gaan houden en haar zelfs ben beginnen voortrekken als stad, Amsterdam is toch ook niet niks. Wat me trouwens opgevallen is op vlak van hulpverlening is dat er veel parallellen te trekken vallen tussen deze beide steden. Vooral het feit dat er nogal wat werk aan de winkel is om iedereen er zich in thuis te laten voelen op een gezonde, warme manier. En ook het feit dat er hard aan gewerkt wordt. Dan ben ik ook blij dat ik daar deel van uit mag maken, van dat hele proces. En zoals iedereen mag en kan ik dat op mijn manier doen.

voer voor studenten

rond de tafels
de vierkante tafels
ronde blikken vol plezier
en glazen die staan te dansen
bij het vrijmoedig studentenplezier

verhalen uitgewisseld
om de rijkdom te delen
die de jeugd en de ouderen
niet verdeelt maar samen bindt
in een wereld die er voor en door
maar bovenal en dat dan immer daar

worden de ideeën uitgewisseld
in een decor van multicultureel
en rassen aller landen die bijeen
zoveel meer dan nationaliteit zijn
tegen het decor van neen en non en no
het ja en oui en yes en si en altijd weer

die jeugd rond tafel
samen in tijdloos gepalaver
of ik dan ooit eens oud word
onderwerp van het volgend rondje

Frans Vlinderman