Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

woensdag 28 november 2007

Opinie: het hoofddoekenverbod

Het is erg tegenwoordig, al dat politiek gedoe over de hoofddoek. Ik weet niet welke idioot er nu eigenlijk valt over iemand met een doek, omdat betrokkenes religie dat zou voorschrijven. So what, het zijn toch zij die ervan zullen zweten in onze gigantisch hete zomers, niet? Het heeft ook zo zijn voordelen: je hoeft als hoofddoekgebruikster 's ochtends geen uren in de badkamer rond te hangen om toch maar alles in de juiste plooi gekamd of -borsteld te krijgen. Tijdswinst, trouwens ook goed voor het milieu, want dan hoeft die badkamerlamp al die uren alweer niet te branden en zo.

Na Antwerpen is nu ook Gent ervoor te vinden om de hoofddoek dus te bannen voor iedereen die met het publiek in contact komt tijdens de uitoefening van een openbare functie. Stel je voor dat iemand daar aanstoot aan zou nemen. Ik alvast niet: op de tram of bus, occasioneel zelfs de trein, storen ze me niet. Ook niet wanneer ik over straat loop. En als ik op reis een paar van die bedekte kopjes zie, dan ben ik erdoor gecharmeerd, weet ik dat ik met vakantie ben. Trouwens, de dame die Nip en mezelf heeft geholpen met de formaliteiten van ons nakend huwelijk, zag er schattig uit in haar hoofddoekige bekleding. Nogmaals, so what?

Religieuze symbolen, het kan niet, het mag niet, het zal niet. Wel, ammehoela, waarde heren beleidsvoerders en bovenal opiniemakers. Wat is de volgende stap: het verbod op een hoofddoek omwille van medisch-esthetische redenen? Kunnen al die mensen met een kaal hoofd omwille van chemo volgens mij alvast niet mee lachen. Kan je trouwens gelijk voorstellen dat ze een bordje om hun nek hangen met 'ik heb kanker'. Of wat met al die kruisjes om de (onbedekte) hals, op revers gespeld zelfs, en dan spreek ik nog niet over al die Maria-medaillonnetjes. En keppeltjes, wat gaan we daar mee aanvangen? En een groen hemd of shirt, kan dat wel door de beugel? Of zwart? Want je zou zo wel eens aan het loket kunnen meedelen wat je politieke voorkeuren zijn - en dat wil toch niemand?!

Nee, het beleid in dit land spoort niet. Langs de ene kant wat lopen afzeiken over (il)legale burgers die zich dienen te integreren en daarbij vooral verdraagzaam moeten zijn, mét respect voor elke 'andere' cultuur, langs de andere kant in diezelfde 'bevlogenheid' lekker discrimineren op basis van geloof. Er zijn er volgens mij een paar hun pedalen kwijt. En dan die mensen van dat Centrum voor Gelijke Kansen en andere Blabla, waar blijven die nu? Niets aan de hand, want Papa Wet heeft het zo gedicteerd? De democratie heeft het laatste woord? Welke democratie? Diezelfde die momenteel ongeveer 10% van haar onderdanen negeert omdat ze hun ideeën niet genegen zijn?

Laat het mij zo stellen: de democratie in België, en dan bedoel ik net zo goed Vlaanderen, Wallonië als het Brussels Gewest en bij uitbreiding in de hele (Moderne) Westerse Wereld, is ver zoek en eigenlijk al verloren vanaf het uitgangspunt dat 'de meerderheid' gelijk heeft. Dèmos en Kratein, de Griekse woorden, ze klonken toch zo mooi, maar ook toen was het al een doodgeboren baby. We doen ons best, daar niet van, maar zelfs de uitvinders van 'democratie', de oude Grieken, slaagden er niet in hun verheven idee om te zetten in een waardig en menselijk model (mochten eraan deelnemen: geen slaven, geen vrouwen, geen arme sukkelaars, ...) Wat zouden wij 'moderne' mensen, die zelfs geen tijd meer hebben om over wat dan ook te reflecteren, er dan wat van bakken?

Het is een epistel geworden, maar ik wou het toch even kwijt. Eitje leggen en zo. U mag het pellen.

Frans Vlinderman.

(noot: te lezen als pleidooi voor meer menselijkheid)

Trouwjurk + gedicht

Ondank, niet alleen des werelds loon, maar soms ook dat van mij. Waar ik er vrijdag reeds een hele dag alleen voorstond, kon ik er wegens omstandigheden deze namiddag weer op dezelfde manier aanhangen. Woensdagnamiddag en er alleen voor staan voor alle telefoontjes, alle afspraken die binnen moesten gelaten, alle post die moest verwerkt, probleempjes hier en daar ontmijnd, soit, het klokje van vijf uur werd met veel plezier begroet.

Onlangs de bemerking gekregen dat het toch onmogelijk moet zijn zowel dichter als administratieve kracht te zijn. Mijn antwoord daarop was dat ik op het werk geen dichter ben, noch in mijn vrije tijd een administratief wonder. Feitelijk had ik moeten zeggen dat de dichter in mij elke dag vanaf het joelen van de vele wekkers sterft om pas bij het sluiten van de werkvloervoordeur opnieuw tot leven te worden gewekt. Ergens komt dat nog dicht bij de waarheid... Kan ik er trouwens wat aan doen dat de dichter in mij ook moet eten en geld moet verdienen om aldus naar menig poëtisch podium te kunnen afreizen?

Vandaag is er weer goed nieuws in het verlovingsrijtje: Nip heeft me net gebeld met de mededeling dat ze haar trouwjurk vandaag heeft gekozen én vastgelegd (of hoe noem je dat laatste?) Na de feestzaal, de traiteur, de trouwdatum (16/08/2008) alweer een behoorlijke stap in de goede richting... Ben er trouwens nieuwsgierig naar, maar ik zal nog 261 dagen geduld moeten oefenen, eerder zal ik ze niet te zien krijgen. Als echter Mama Mia, Schone Moeder Lenie, Bruidsmeisje Hannah én Getuige Britt het een mooie jurk vinden, hoef ik me in ieder geval geen zorgen te maken.

geklede trouwerij

stralend als een witte meeuw
die vrij het blauw bekrijst
van een zorgeloze hemel
zal ze voor de goegemeente staan
om zich weg te laten geven

hij zal er ook zijn, de man
die voor haar gevallen
de hemel aan haar voeten vond
zich van toen af aan haar bond
om zijn meeuw te beringen

de jurk zal ogen stelen
mensen met dromen beladen
zullen huiswaarts keren
net als zij
hand in hand
zullen zij minnen
wat onder het kleed
alleen voor elkaar
al jaren gloedvol klopt

Frans Vlinderman

Blogarchief