Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zondag 10 februari 2008

cadeautjes + gedicht


Nip en ik zijn al enkele dagen bezig met het nummer waarop we onze eerste getrouwde dans zullen uitvoeren. Niet dat deze Vlinderman zo een danser is, ben doorgaans eerder aan den toog terug te vinden dan op een een dansvloer, maar voor één maal wil ik, moet ik een uitzondering maken. En dan kan het maar ineens goed zijn, duidelijk, de boodschap en de muziek en de sfeer gepast... Een ernstige tegenkandidaat hebben we al ontdekt, maar het blijft voorlopig bij onze eerste keuze van eerder. Ik wist trouwens niet dat het me zoveel zou doen, dat eerste nummertje. Ik ben en blijf waarschijnlijk gewoon een sensitieve dweil met een snor :-)

Vlinderbruidje Nip aan het uitpakken en ingepakt in cadeautje

Hedwig, Mama Mia, Nip en Schone Mama Lenie

Vlinderman met een poëtisch cadeau (moet er iemand dringend?)

Feestje gisteren was goed geslaagd. Iedereen had cadeautjes bij voor iedereen (niet dat dat het belangrijkste was/is, maar wie krijgt er nu niet graag een cadeautje of zo?) en de sfeer zat er goed in. Dat Nip bedolven werd onder die cadeautjes, dat is dan weer mooi meegenomen voor mijn aanstaande... We hebben ook weer wat bijgepraat over wat ons zoal bezig houdt en zo vloog de dag voorbij in sneltreinvaart. Het is nu bijna noen en zodadelijk ga ik nog een mailtje sturen naar onze feestzaalman met de vraag hoe het zit met DJ-toestanden. Immers, het slechte nieuws waar ik eergisteren al over berichtte, betreft onze band. Om diverse redenen zullen we hen niet kunnen vragen en dus moeten we het met een DJ doen. Dat doet pijn, maar het kan niet anders zijn. Nu, een tegenslag meer of minder zal onze dag niet onderuit halen...

zo verliefd nog

avondsterren, dag dag
het is het moment waarop
overpeinzing het haalt van drang
naar presteren, even reflecteren
of het goed zou zijn geweest
het antwoord naast de vraag

hij vleit zich tegen haar aan
beproeft de zachte lippen die
hem alleen lijken toe te behoren
en voelt de wereld aan zijn voeten
morgen nieuwe uren te vullen
maar nu even het zwijmelniets

de oneindige kosmos regeert
voor even, deze huiskamer
cocoonen in het hart, ze delen
iedere seconde netjes met twee
staan ze samen geheel en al paraat
duo tegen ego, een verliefd stel
aan het begin van de rest

Frans V.

Blogarchief