Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

maandag 2 november 2009

Gedicht: verneveld


Uit luiheid, anders kan ik het niet omschrijven, nog een blast from the past. 2005 was het jaar, en schrijven deed Bibi aan de lopende band. Getuige alweer een onderstaand werk, dat quasi onveranderd vier jaar later opnieuw zijn kans mag wagen. Hoe schoon het ondertussen allemaal ook mag zijn, blijkbaar was er in die tijd toch hier en daar wat twijfel te bespeuren, zo tussen de regels door. Zoek je met me mee?

"Weet jij de voordeur nog zijn?" (bron afbeelding: KLIK!)

verneveld

je kettingen zijn te horen
gerammel door de gangen
wekt je slepend gehijg me
als steeds op hetzelfde uur
en ik vervloek je steevast
tot je me weer de rust laat

de nacht is mijn terrein
voor de jacht op dromen
die jij niet mag verstoren
al blijf je nog honderd jaar
even dood als vorige keer
toen je eindelijk besefte
wat je niet mocht begrijpen

vraag maar raad aan hen die
dat reeds eerder probeerden
de muizenissen in dit hoofd
die ik tot in het oneindige
met veel geduld heb verdoofd
en dan gesmoord in stilte

dus rammel maar aan
ik hoor je al niet meer
en oplossen zal je toch
tot de nevel die je bent

Frans V.

Blogarchief