Toneel + gedicht

Zo dadelijk eten Nipje en ik een lekkere, home-made pitta met uiteraard de nodige looksaus, waarna we weer afzakken naar onze donderdagse afspraak met Annemie, onze toneelles-instructrice. Jaja, Vlinderman proeft eens van iets anders dan alleen maar poëzie of blog. Al moet ik er onmiddellijk bij vertellen dat mijn geheugen helemaal niet meer getraind is in het uit het hoofd debiteren van teksten/dialogen. Toch lukt het stilaan beter en beter om zonder vergissingen en op het juiste moment mijn lijnen erdoor te laten komen, al zal ik het allicht nooit tot op de podiumplanken schoppen. Is trouwens ook niet echt de bedoeling...

Via deze weg nog een bedankje aan u, mijn lezer(es). Na mijn opiniestukje van gisterenavond stroomde mijn mailbox vol met de meest uiteenlopende mails. Het blijkt dat het onderwerp de mensen bezighoudt. Niet iedereen is gediend van onze eerbiedwaardige politici met hun wereldvreemde besluiten. Het is echter wel vreemd dat er nog geen enkele reactie onder het stukje zelf staat. Is er soms iemand bang van de reacties van anderen of zo, mocht blijken dat er nog andere meningen bestaan? Ik vraag het me maar gewoon af.

gelabeld straatje zonder eind

hij belichaamt de non conformist
met lak aan ieder volgzaam ander
discussieert zich uit de regels
van vorm en ander keurslijf
dat hem belet te zijn
wat hij niet en nooit

in het nauw van zijn ongelijk
wordt hij dan weer opportunist
hij staat erop, liever
dan verrot gescholden
voor die andere term
en verwordt dan toch
tot rasechte conformist

de nihilist hoort het aan
hij denkt er het zijne van
en besluit dat het niets
met hem te maken heeft

Frans Vlinderman