Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

vrijdag 14 november 2008

Hannah Jones en moeders

zodadelijk krijgen we SM Lenie en Mama Mia op bezoek. Grote gebeurtenis, als je het mij vraagt, want we gaan officieel ons trouwalbum voorstellen aan de dames. Hopelijk zijn er niet al te veel opmerkingen, want het is niet zo een model waar je even gauw gauw een foto uit haalt en vervangt door een andere. Ons exemplaar is immers een gedrukt boek. De reden van onze keuze daarvoor is volgens mij best wel duidelijk, met allebei onze letterhobby...

Voor het zover is, wil ik nog even wat gedachten komen delen.

Er woedt dezer dagen nogal een morele discussie op diverse fora over Hannah Jones, een terminaal ziek meisje van 13 uit Engeland. Het kind heeft al quasi sedert haar geboorte de ene tegenslag na de andere te verwerken gekregen op vlak van gezondheid, met levensbedreigende situaties en behandelingen tot gevolg, en heeft onlangs beslist niet in te gaan op een voorstel van de medische wereld om haar leven misschien te redden. Sleutelwoord hier is 'misschien'. Want de kans dat de heren en dames doktoren haar ook effectief zouden redden door een harttransplantatie (en levenslang een groot waarschuwingsbord voor haar hoofd) was bijzonder klein. 13 jaar, en Hannah besliste dat het genoeg was geweest. Geen transplantatie, dankuwel. Waarop de heren en dames doktoren naar de rechter stapten, om het afgestaan 'recht op leven' af te dwingen. Wat hen niet vergund werd, iemand-zij-dank.

We kunnen ons daar wat vragen bij stellen. De medische wereld ís nu eenmaal op sommige domeinen immens ver gevorderd, maar geeft haar dat het recht om mensen van hun vrije wil te ontheffen? Because 'they can do it'? En in dit bijzonder geval zelfs met amper een sprankel hoop dat het ook zou slagen, terwijl er maandenlang lijden in het vooruitzicht liggen? Na al jaren afzien? Because 'they might cure'? In hoeverre mag een mens de speelbal worden van een kluwen dokters en aanverwanten, met verlies van hun menswaardigheid, om dan eventueel nog jáááren na datum een leven te moeten leiden dat wel afgekocht werd, maar verdomd duur betaald en zónder kwaliteit? Het zijn toch dingen die men zich mag afvragen, nietwaar? En Nip weet alvast dat ze met mij niet moeten verder zeulen, mocht het daar ooit toe komen. Kansen minder dan 50% bij die of die ingreep? Nope, 'they can't do it'. Een waterkansje om ergens door te komen? Nope, 'they probably won't cure me'. Heeft trouwens niets met kansberekening te maken, maar met een menselijke beslissing, keuze ook, voor mijn waardigheid. Als het licht uit moet, dan zal het uit en niemand hoeft dan een generator in gang te trekken, die uiteindelijk ook zonder brandstof zal vallen. Om me eens met een technisch voorbeeld uit te drukken. En Hannah, geniet van je zelfgekozen tijd met je vader en moeder, zoveel als je kunt.

De Muzeval - Vitalski - een sfeerbeeld


Gisteren een leuke Muzeval, beetje overhoop gegooid, maar wie blijft daar nu wakker van liggen, meegemaakt. Vitalski was op dreef en ook de mensen op het Vrij Podium brachten weer het beste van zichzelf. Deugddoend, zo een geslaagde avond. Er was enkel een Stille Beer, die zich niet van zijn stilste kant liet horen en die mij bijzonder op de heupen heeft gewerkt, maar ook dat beest kon de pret niet drukken...

Vitalski!

Herman J. Claeys!

Joeky!

Crazy Luka!

Frans Vlinderman!

Nu we deze foto's met klein sfeerbeeld achter de rug hebben, even het volgende: het stadspersoneel heeft (nog maar eens) gisteren gestaakt, of toch het socialistische gedeelte ervan. Ik spreek me niet uit over hun reden, mijn mening daarover doet er ook niet toe, maar ik ben eens benieuwd naar de gevolgen voor Bibi. Ik herinner mij namelijk nog een staking vorig jaar ergens in juni. Viel toen ook op huisvuilophalingsdag. Dat heeft Nip én mezelf goed € 100 gekost aan boete wegens sluikstorten, omdat ze ons papier pas een kleine week later zijn komen ophalen (en een opeens overijverige huisvuilophaaleikel daar toch wel gegevens van de dader in zocht en vond), hoewel ik daags na de staking nog gebeld had naar het district met de melding dat het er allemaal nog stond en toen vernam dat het allemaal wel in orde zou komen... Sedertdien wordt hier in ieder geval alles gesnipperd. En neen, ik neem geen enkele zak terug naar binnen, bende stakerkes.

Soit, ik ga naar Wijnegem, beetje de gekke poweet uithangen.

Blogarchief