Yosvany Hernandos + huwelijk + gedicht
Met heel veel plezier zijn Nip en ik bezig geweest gisteren om onze gastenlijst(en) samen te stellen. Jawel, met heel veel plezier. Het is immers een zoveelste stapje op onze weg naar dat mooiste woord der woorden. Echter, het was ook met veel zuchten, schrappen, bijvoegen, schuiven, bedenken, voorzichtigheid. Wat onze feestdag immers moet zijn, betekent ook op kousenvoeten alle mogelijke misverstanden en wanverhoudingen vermijden. Het is meer dan water bij de wijn doen, het is verdorie dansen op het slappe koord. Als we dit, zouden dan die en die, en dan zij, zullen ze wel, misschien moeten we toch maar, want als die en gene samen, aiaiai, hoe breed was die zaal nou ook alweer? Nu, we denken er grotendeels uit te zijn. Het volgende luik wordt verfijnd puzzelen om iedereen gezeten te krijgen aan een voor hem of haar zo comfortabel mogelijke tafel, terwijl de adressen naarstig verzameld worden. Vlinderman heeft er al Access op gezet :-)
Ik besluit zodadelijk met een gedicht, dat ik geschreven heb op uitnodiging van een nieuwe, ietwat gekke en al dan niet Cubaanse artiest, die ons in het Zeezicht om een impressie kwam vragen over muren, terwijl wij nog volop aan het schuiven waren. Ik heb het lichtjes aangepast, maar de essentie behouden. Zo kan ik in eer en geweten zeggen dat onze ontmoeting met Yosvany Malagà Hernandos (zoiets zei hij te heten hij) toch iets anders heeft opgeleverd dan wat loos gelopen tijd, waar Nip een ietsiepietsie naartoe neigde (en om stiekem toe te geven: Bibi ook).
Wat trouwens Nip betreft, die heeft vandaag dan wel onze gehuurde films niet binnengebracht in de videotheek (dat mocht Bibi na zijn werkuurtjes nog doen), maar ze heeft wél soep gemaakt. Groentensoep, van die heerlijke met stukjes groenten en verleidelijke vetoogjes. Er klotst wat in het buikje. En als Nip een accent wil leggen, dan zul je het geweten hebben: de balletjes in de soep, woehoe, met mes en vork moet je ze te lijf gaan! En daar heb ik al helemaal geen probleem mee. Nope, more of it, love, much much more.
Frans Vlinderman
Ik besluit zodadelijk met een gedicht, dat ik geschreven heb op uitnodiging van een nieuwe, ietwat gekke en al dan niet Cubaanse artiest, die ons in het Zeezicht om een impressie kwam vragen over muren, terwijl wij nog volop aan het schuiven waren. Ik heb het lichtjes aangepast, maar de essentie behouden. Zo kan ik in eer en geweten zeggen dat onze ontmoeting met Yosvany Malagà Hernandos (zoiets zei hij te heten hij) toch iets anders heeft opgeleverd dan wat loos gelopen tijd, waar Nip een ietsiepietsie naartoe neigde (en om stiekem toe te geven: Bibi ook).
Wat trouwens Nip betreft, die heeft vandaag dan wel onze gehuurde films niet binnengebracht in de videotheek (dat mocht Bibi na zijn werkuurtjes nog doen), maar ze heeft wél soep gemaakt. Groentensoep, van die heerlijke met stukjes groenten en verleidelijke vetoogjes. Er klotst wat in het buikje. En als Nip een accent wil leggen, dan zul je het geweten hebben: de balletjes in de soep, woehoe, met mes en vork moet je ze te lijf gaan! En daar heb ik al helemaal geen probleem mee. Nope, more of it, love, much much more.
the wall
the wall devides us
looking at one another
first thinking me
then thinking them
walls however can
suddenly crumble down
fall into legendary
where mistakes are
just wat they are
a wall is simply
something that should
never ever exist
the wall devides us
looking at one another
first thinking me
then thinking them
walls however can
suddenly crumble down
fall into legendary
where mistakes are
just wat they are
a wall is simply
something that should
never ever exist
Frans Vlinderman
