grieperig + gedicht

Ik ben te mottig om veel neer te zetten (voel me al heel de dag grieperig en het wordt almaar erger). Dus plaats ik gewoon het voorziene gedicht en ga dan op de zetel hangen.

vooruit

zomaar afwezig hun zon
afgeschermd door de massa
grijs en onbekommerd om zonen
en dochters, die nooit beter wisten
dan dat het eeuwig nachtte
en familie iets
uit verzonnen sprookjes
onaanraakbaar

tot uit een onbekende hoek
twee uitgestoken armen
vreemd en onbevreesd
hen uit de diepte tilden
doof voor het gespartel
van wat verloren leek

tot een klein stukje boven de smog
dat zij zolang voor het leven hielden
hun ogen voorgoed geopend

Frans Vlinderman

Gekke wereld, Circa 2007 + gedicht

De wereld lijkt wel naar z'n mallemoer te gaan, als je enkel en alleen afgaat op de krantenkoppen. Zo las ik dat een ambulancier, een leraar én een agent hun boekje te buiten zijn gegaan op gebieden, waar je dat niet verwacht. Beetje geweld hier, beetje dwang daar en daar bovenop nog wat seksueel mis(ge)bruik - willens nilles. Op één pagina verzameld dan nog wel. In de marge dan nog wel. Ha, ik laat er me in ieder geval niet aan vangen.

Deze avond was het de openingsavond van Circa 2007. Een feest van verzoening. Van verbroedering, tussen rassen, soorten mensen, poweten en muzikanten, publiek en performers. En alles is geslaagd te noemen. Nip haar debuut voor een totaal vreemd (af en toe letterlijk te nemen) publiek was ook iets om nog later op terug te komen. En dat ik fier ben op haar, oh ja, dat je dat maar weet!

de wereld gedicht

ze vouwt beelden
tot woorden suggestie
alsof ze nooit anders
dan verbaasd blikt
naar de handen
op elkaar

ergens groeit het woord
ongestoord uit tot zie
wat zij zag in haar hoofd
open gebloeid tot kern
met ijle stem te brengen

de dichteres als vrouw
verloofde, minnares ook
gewoon van alle slag
en glunderen doet ze niet
maar hij weer des te meer

Frans Vlinderman