Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 1 mei 2008

1 mei + gedicht


Naast Onze-Heer-Hemelvaart is het 1 mei vandaag. De werkende mens mag eens een keertje het werk laten voor wat het is om de straten te veroveren. Het zal een bijzondere dag worden, want er staat nogal wat op het spel. Iedereen, jong of oud, arm of rijk, bleek of donker, werkelijk iedereen voelt het, heeft het de laatste jaren al gevoeld: het gaat niet bepaald de goede richting uit met dat wereldje van ons. Ik denk maar even aan het vele gratuite geweld om idiote tuigen als I-pods en MP-3-spelers aan te schaffen zonder een cent uit te geven, busladingen misnoegde reizigers van en naar het werk, treinen die al dan niet stilstaan omdat ze 'op overschot' staan of omdat er gestaakt zou kunnen worden, een stilaan overhitte wereldeconomie, globale machtsverschuivingen door het ontstaan van nieuwe grootmachten, religieuze overtuigingen die niet meer samen maar in verticale richtingen hun plek onder dezelfde zon opeisen, veranderende klimaten, over en weer gepsychologiseer voor de huis-, tuin- en keukenman met de pet, vaders die hun dochters misbruiken om nieuwe dochters te creëren, die dan op hun beurt misbruikt kunnen, sociale verkiezingen in het verschiet, een regering die uitblinkt in het niet regeren, laat staan dat ze goed zou besturen, superwinsten voor hoge bazen en lage lonen voor de basis, die almaar moet inleveren op loon naast meer presteren op de vloer, affin, de hele reutemeteut.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook andere, betere tendensen waar te nemen. Weliswaar in de verdrukking, maar toch onmiskenbaar daar. De wereldopinie, die stilaan begint te wegen op het wereldbeleid, nieuwe Olympische Spelen in het verschiet, de bio-industrie die haar opmars verder zet, ... Al is dit rijtje natuurlijk een pak kleiner dan bovenstaand. En dan vraag ik me af of ik hier depressief dan wel gewoon voorzichtig van moet worden. Aangezien ik niet depressief wil zijn, lijkt het antwoord op die laatste vraag me duidelijk. Ignore it!

(Bron: Klik)

werken maar

de straten kleuren rood
schouder aan schouder
scanderen ze de leuzen
van de laatste geuzen
over arbeidsvreugde en
de ethiek van allen samen
tegen het patronaat

toch, dag na dag
jaar na jaar
jaagt het verleden hen op
onverbiddelijk terug naar
het kille land van Daens
lange uren, korte nachten
leven om te zwoegen voor een zwoerd
van het goedkoopste spek op zondag

betalen ze zich bont en blauw
voor de gunsten van de baas
voorman, onderchef, allen delen ze
hun eigen klamme lakens uit
als waren het gulle snoepjes
terwijl rekening na rekening
hun elektronische cijfers weg vreet

het feest van 1 mei
niet langer nog
aantrekkelijk
dan wel grondig
een aanfluiting
zonder veel melodie

Frans V.

Blogarchief