Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

vrijdag 29 februari 2008

allerlei toestanden + gedicht


De werkdag is nu definitief voorbij, net zoals de werkweek. Oef en ja, dat is dus welgemeend. Nochtans baad ik momenteel in luxe en weelde: ik sta er niet alleen voor en heb iemand in opleiding... Bij al deze vaststellingen van hoe groen de toekomst me tegemoet lacht, heb ik nog een andere vaststelling: ik kan er niet over doordenken! Vlinderman die niet kan verder denken zonder vast te lopen, het moet jaren geleden zijn dat dat nog eens is voorgekomen. En toch zal het zijn zoals het zal zijn, we zien wel hoe het verder uitdraait (met Bibi in de soep of niet, dat zien we dan wel weer).

Ben net even op bezoek geweest bij een aankomende piloot. Bijzonder interessant om volgen, ben ervan overtuigd dat het een bijzonder leuke inkijk kan zijn voor iedereen die eens een blik in een vreemd leven wil werpen. En geef me eens ongelijk, iedere blogger/blogbezoeker wil toch lezen en gelezen worden?

Om verder te gaan van de hak op de tak: aanstaande maandag gaan Nip en ik naar het districtshuis om definitief en officieel onze trouwdag en -uur vast te leggen. Naar ik begreep van de dame aan de telefoon vandaag zal dat dus 16 augustus 2008 om 10u20 worden. Nummer twee van de dag, al vinden wij onszelf uiteraard het nummer één :-)

Ik hoop dat de gemiddelde bezoeker van deze blog begrijpt dat het momenteel allemaal wat veel aan het worden is voor mij en dat ik dus mag rekenen op wat medeleven. Het is immers niet niets, dit jaar 2008: trouwen, collega's zien vertrekken, een aanstaande die geopereerd zal moeten worden, een nabije vriendin die zal sterven, ...

Vlinderman: we mogen toch ook eens lachen, niet?

terreurbuur

ooit deelden ze samen de meter
hun tuinen op te meten
met hout tussen gras dat
hier wel en daar niet
afgemeten afgereden
schudden handen
elke vrije dag

in de kranten volgen ze ieder
onnavolgbaar terreurverhaal met
commentaar binnensmonds en soms
bij elkaar aan de zondagstafel
zich warmen aan loze discussies of
hoe 't leven toch raakpunten kent

achter de stenen muren
bereidt een man zich voor
zijn gebuur en diens gemeur
explosief te verdrijven
met een welgemeende mol
in zijn onderhouden hof
vreemde pakketten in de bus
nachtelijk gehijg op de lijn

een man in actie die
geen reactie verdraagt
naast een buur die niet weet
en dat ook nooit zal

Frans V.

Blogarchief