Gedicht: onwaarschijnlijk

Sommige mensen slagen er maar niet in los te laten wat losgelaten moet om vooruit te geraken. Dat zijn dan mensen die geen geloof lijken te hebben in wat de toekomst kan brengen. Die geleefd worden door de tijd die almaar verder schrijdt, met in haar zog een leven dat dient geleefd, nooit beleefd. Mensen die zich van ochtend tot avond ademenen en niet meer opkijken als er een klein wonder of zo zich in hun omgeving voltrekt. Die hun schouders ophalen en verder sjokken, zich niet bewust van hun creatieve zelf. Daarover gaat onderstaand gedicht uit 2006. Toen in de ik-vorm geschreven, maar nu herwerkt tot de derde figuur, omdat het niet meer dezelfde Vlinderman is als toen.

Sommigen willen er gewoon uitstappen (bron afbeelding: KLIK!)

onwaarschijnlijk

drie jaar kleuterklas
zes jaar lager en
nog eens zes middelbaar
onder de wijzers
van schoolse platen
die bleven hangen

voor de toekomst
van zijn leven
en zij die bij hem
durven blijven hangen
daar komt het dan

veertig jaar werken
en zal hij daarna mogen
of moeten beschikken?
de vraag is gesteld
het antwoord besteld
en hij weet het niet

hij is uitgeteld
na zoveel jaar
verzet dan eindelijk
de vrijheid
de dwaasheid
van ach toch
had hij maar...

en stilte blijft
is het enige
dat nog beklijft

Frans V.