Marieke Lightband + gedicht

Het Gastvrij Podium gisteren in Wijnegem werd voor mij een ontdekking van een hemelse zangeres, nog jong, maar met een stem die kan tellen: Marieke Lightband. Een dame, die erin slaagt mij te doen slikken, gewoon door op haar gitaar te tokkelen en vervolgens er ook nog een stukje bij te zingen! Dat is niet iedereen gegeven, ik kan het je verzekeren. Gisteren was het dus raak. En dan stijgt mijn bewondering voor de zingende medemens tot ongekende hoogten. Immers, je moet het toch maar kunnen: zelf liedjes componeren, zelf zingen, zelf teksten erbij schrijven. Dan maak ik er mij nog gemakkelijk vanaf...

gitaarmeis

ze streelt de oren van zij
die haar toehoren
met klanken uit de kast
zoals enkel haar eigen welving
die zomaar voort kan brengen
en aan haar rokken alle kleuters
van wel dertig jaar of meer
gedwee en mak als het eerste
en ook wel veelste schaap

ze brengt zichzelf op noten
donkerbruin doorrookt of licht van hart,
de gevoelige snaren virtuoos
als was in handen
die meer zouden kunnen dan
af en toe eens strelen

zangeres zonder naam
brengt faam onderweg
tot aan het open raam
van te lang gesloten woning
met een toegift voor wie
te laat de deur open

© Frans Vlinderman