PR + gedicht
Rudy, vaste bezoeker van deze blog en ook (onder)gewaardeerde webmaster van Antwerpen. Stad en Provincie, wees er me al enkele malen op en van de week was het weer prijs. Ik kondig de Vlindermandingen veel te laat aan, soms zelfs een dag voor het zover is. Qua PR-gehalte verdient dat het absoluut nul-statuut. Rudy heeft natuurlijk gelijk. Waar ik ervan uitga dat het maar logisch is dat De Muzeval elke tweede donderdag van de maand, het Filmforum en de Woorddadige Woensdag elke laatste woensdag van de maand en 't Gastvrij Podium elke eerste woensdag, zijn er natuurlijk mensen die dat niet weten. Waar ik mijn blogse aankondigingen eerder zie als een reminder, geheugensteuntje zo u wil, ziet de doornsee blogbezoeker dat blijkbaar anders. Nu ik er een beetje over nadenk, is het tweede ook logischer dan het eerste.
De komende dagen ga ik daarom op zoek naar een digitale kalender, om één en ander onmiddellijk in te geven. En dan kan ik terug werken met een remindertje hier ter blogge...
Frans Vlinderman
De komende dagen ga ik daarom op zoek naar een digitale kalender, om één en ander onmiddellijk in te geven. En dan kan ik terug werken met een remindertje hier ter blogge...
Zuiderse Nederlanden
de veer die hem opwindt
lijkt gebroken, de Vlaming
op papier de belegen Belg
bekent schijnbaar kleur
in het Huis van Oranje
waar hij ooit de deur toe
staat de poort alweer wagens wijd
het verdwaalde schaap van toen
wordt er aan de dis verwacht
met de tafel gedekt, het licht
opnieuw feestelijk aangestoken
al weet men daar niet welke
leeuw er onder al die wol
zich zelfs het hanig gekraai
niet langer aanleunen laat
enkel het geblaat van de enkeling
zonder bijgeveilde klauwen
en wat lege Noordermagen echter
zullen geen geschiedenis
herschrijven kunnen zonder
Wens, vader van de Gedachte
de veer die hem opwindt
lijkt gebroken, de Vlaming
op papier de belegen Belg
bekent schijnbaar kleur
in het Huis van Oranje
waar hij ooit de deur toe
staat de poort alweer wagens wijd
het verdwaalde schaap van toen
wordt er aan de dis verwacht
met de tafel gedekt, het licht
opnieuw feestelijk aangestoken
al weet men daar niet welke
leeuw er onder al die wol
zich zelfs het hanig gekraai
niet langer aanleunen laat
enkel het geblaat van de enkeling
zonder bijgeveilde klauwen
en wat lege Noordermagen echter
zullen geen geschiedenis
herschrijven kunnen zonder
Wens, vader van de Gedachte
Frans Vlinderman