Gedicht: levensechte passagier

Grappig, deze avond is het Muzeval en ik kan daardoor niet langs komen lopen hier. Daarom een kort bezoekje vanop het werk, waar de pauze me in zijn greep heeft, met een streepje poëzie.

levensechte passagier

mocht hij dan leven

in de veronderstelling toch

dat in en uit de lucht halen

staat voor de kans daartoe

dan streefde hij geen standbeeld

na elke daad van heldendom

het gevaar zowaar te tarten

dat het zijn laatste

meest bepaalde presentatie

moeder dienen, vader eren

zonder cijfers voor zichzelf

het geven almaar minder

voor zichzelf, ja dan

maar hij is de ondertoon

't voorbeeld van verwijt

zonder enig onderscheid

zonder ware keuze

zijn roeping is slechts in

en uit en bovenal

voorwaarts mars

Frans V.

Oorlog, waar?

Vlinderman heeft altijd geleefd tegen meer dan honderd per uur, heeft geblogd ook tegen meer dan teveel. Vlinderman heeft opgeroepen om van deze duizendste bijdrage er eentje van jullie van te maken, maar het was jullie al gelijk. Wel, het is Vlinderman ook al gelijk. Net terug van Wijnegem Gastvrij Podium kan ik alleen maar vaststellen dat er weinig volk te bewegen valt voor een streepje poëzie in het dagdagelijkse leven. Dus geef ik jullie mijn laatst geschreven, nogal stevige dichtsel te lezen. Smakelijk of zoiets. En morgen doen we weer wat anders. Als Ghaza & Israël het tenminste zullen toelaten, want met hun 'gestoei' wordt het stilaan moeilijk een volgende wereldoorlog te vermijden...

gruwelman

wat uit haar dijen kwam gekropen
heeft nooit een naam gekregen
dan slechts een voetnoot vakkundig
klein onleesbaar weggeletterd
onder een nooit te lezen tekst

over liefde werd er niet gesproken
hij kende haar niet kende hem niet
buiten zinnen zomaar de daad gesteld
en nog ferm mee zingen met het koor
als de prima donna's die ze waren
zonder baard in de keel of borsten
die naam al enigszins waard

in de annalen staat 't geschreven
't loos verhaal van oudermoord
Godgevrees en zelfverminking
zoals het vlees toen werd versneden
om toch maar even werkelijk bemind
geweten in 't verwensen
van wat die twee dan toch nog
zomaar even kruipen leerden

Frans V.