Gedicht: SOS

Vandaag verjaart de broer van Vlinderman, dus gaat Vlinderman strakjes met veel plezier eens kijken aan welke toog mijnheer zijn laatste herdenking van tram drie gaat vieren, maar eerst kom ik u bezoekende hier nog wat achterna laten. Het is niet helemaal een favoriet van me, maar toch, het heeft volgens mij genoeg in zich om gelezen te mogen worden...

Iemand wat onweer? (bron afbeelding: KLIK!)

SOS

het is windstil
aan de wal gebeurt niets
geen halm roert zich ook
de onbehouwen mond
houdt het bij stijf gesloten

in de verte varen ze
de schepen vol emoties
voorbij en hij voelt een krop
in de maandenlang gesnoerde keel
vol opgedroogde zieleroerselen

of iemand het nog aandurft
diep met hem in zee te gaan
wie neemt de flakkerende fakkel
over en steekt zijn ziel in brand
kolkt het schuimend door zijn hoofd

hij is op zoek naar de beheerder
van de sleutel om zijn slot opnieuw
te ontsluiten en zo bruisend leven
te brengen en hem te doen daveren
op zijn verwaterde grondvesten

wie dan toch
durft en kan
zich tonen
kleren mogen
als steeds

Frans V.