Vrijdag + gedicht

Deze vrijdag ligt als een onbeschreven blad aan onze voeten. Het is gewoon een kwestie van een stap voorwaarts te zetten om er onze stempel op te drukken. Dan kunnen we spreken van onze vrijdag.

Slaat dit ergens op? Zit er een verborgen zin in? Wie zal het zeggen, ik denk dat ik gewoon dat pasje ga zetten. Wat daarna komt, zien we dan wel weer. De Muzeval gisterenavond nog vers in het geheugen, met al die mensen die zomaar mijn passie delen, laat ik hier opnieuw een versje voor jullie achter. Ik heb het geschreven terwijl Frank De Vos ons een machtig lied ten gehore schonk. Noem het gerust een impressie.

aureool

de man die zou verbazen
ter wereld als voor hem
zijn vader, zijn moeder
de anderen van het dorp

kijken hem na, wijzen
met bevende vingers
dat hij anders zou zijn
een vergissing, hij ontkent
niet, stapt verder door
het leven dat hem riep

dood is hij nu, de steen
als bewijs, als zekerheid
dat het sterke spieren moeten
die zijn heropstanding

en hij glimlacht, over
zoveel onwetendheid
de zon nog steeds
rond zijn hoofd

Frans Vlinderman