Obama, here he comes - gedicht: black inauguration day

Het zijn alweer spannende momenten, dezer dagen wordt er immers druk afgeteld naar morgen, dinsdag 20 januari 2009, dag waarop er toch wel wereldgeschiedenis zal geschreven worden. Barack Obama laat zich dan kronen tot eerste zwarte keizer van Rome, pardon, president van de verenigde Staten van Amerika. En dat ze tegenwoordig echt wel mogen spreken van Verenigd, dat hebben we al kunnen zien bij de verkiezingen enkele maanden terug. Jong en oud, zwart en wit, groen en blauw, rood en af en toe wat oker, werkelijk zowat iedereen met een beetje zin in verandering heeft zich toen geschaard achter een man, die vijftig jaar terug nog zou hij achteraan de bus hebben moeten opstappen, vijftig jaar terug zou hij geen enkele politieke stem hebben gehad, vijftig jaar terug had hij amper rechten.

Barack Obama (bron foto: KLIK)

Nu, morgen, 20 januari 2009, legt de vierenveerstigte president van dat beloofde overzeese landenconglomeraat de eed af en gaat ie gelijk aan zijn inaurale rede. Benieuwd of er nog meer woorden van change en verandering over zijn lippen zullen komen. Ik blijf het niets doordeweeks vinden, zo een gekleurde medemens die het witste Witte huis sedert decennia de eenentwintigste eeuw gaat voorzien van een nieuwe laag. Ongezien, gewoon.

black inauguration day

ze zijn er klaar voor
the home of the free
the land of hope and glory
waar dromen wonen in de harten
van zij die nog vooruit durven

na jaren van opgelegd juk
vermanende vingertjes in de lucht
die stofje per stofje ongezond
de wereldburger zieker maakt
mensen op elkaar doet schieten
vanwege te grootschalig voorbeeld

nu, eindelijk het woord
dat we moeten kunnen
zullen durven ook
waar we altijd te bang voor
verandering in een notedop
van gisteren en vandaag
gebald in een boodschap
vol eigenzinnig morgen
wordt alles beter

niet enkel de zotten
leven in vreugde
omdat er hoop zou zijn

Frans V.