Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 17 april 2008

Secretaressedag + gedicht

Secretaressendag vandaag, niets speciaals, maar als je dat soort werk doet, is het altijd de vraag of de baas het zou weten of niet. Wel, mijnen baas wist het én had een doos pralines mee (het hadden gerust ook bierworstjes mogen zijn of een setje nooit in de broekzak uitlopende Bics wat mij betreft), en dat maakt van zo een simpel 'het is ...-dag' toch maar mooi een dagje met nét dat ietsje feestelijks eraan. Ook al is het kunstmatig, in het leven geroepen door een Nederlands magazine ergens in 1989 (meer info hier), om ook eens de mens achter de schermen in de bloemetjes (pralines, bierworstjes, niet lekkende Bics) te zetten. Plezier op de vloer, voor één dagje, het mag al eens van mij :)

Nog één dagje en Vlinderman treedt weer aan voor een streepje poëzie, tijdens een organisatie door Masereelfonds Sint-Niklaas, Nacht van de Boze Dichters. Niet dat ik zo boos ben, maar helemaal tevreden ben ik ook niet. Tijd dus om eens een aantal Vlinderpuntjes op de i te zetten. En ergens wil ik dat ei heel graag leggen, niet met te dure en vage woorden, maar recht voor de raap zo die gaat. Sommige rauwe werkelijkheden hebben immers ook geen behoefte aan wat franje, evenmin verliezen ze zich in hun rafels. Die liggen daar maar wat pijn aan de ogen te doen, meer niet. En wie niet wegkijkt, die is gezien of ziet juist wat moet gezien. Toch te moeilijk? Kom gerust mee luisteren morgenavond.

in de hongerschoot

onder toezicht, zij, de moeder
de vader de hij, samen zij
onbekend met het ouderschap
slagzij makend door het leven
dat hen niet kan erkennen
in hun recht op dat leven

voedsel uit de mond sparen
voor een kroost, ongekend
de laatste cent opzij
voor mindere dagen, ongehoord
hulp aanvaarden om niet erger
te ver voorbij trots, misplaatst
de hele goegemeente met een kluitje
in hun eigen goed onderhouden riet

gaat het niet over schuld
niemand kan er wat aan doen
als het te laat blijkt te zijn
voor een mens nog zonder taal
het hol gehuil om een lege maag
onverstaanbaar genegeerd
maatschappij in verval
heeft al minder gegenereerd

Frans V.

Blogarchief