Voorbij inside
Vlinderman heeft een hectisch dagje achter de rug, vermits hij heel alleen één en ander mocht ver'werken' op zijn bureau'ke. Geen enkele collega te zien en dat is heus niet zo een pretje, maar al bij al heb ik het er toch goed van af gebracht. En het werk dat niet gedaan is, dat blijft wel wachten tot morgen. Of tot overmorgen of nog later voor sommige zaken ;) Misschien komt er wel een nieuwe collega aan, ik hoorde alleszins voor de meer dan derde maal zoiets over de lippen van een geconfronteerde baas komen... We blijven dus alleszins hopen en als echte zotten (met wat kruimels van diezelfde hoop als zoveel maanden lang) in vreugde verder ploeteren.
Met dit weekje vakantie valt het me toch wel op dat engagementen opnemen niet zomaar wat is. Veel tijd schiet er al niet over met een voltijdse job, dus als je iets of wat breed geïnteresseerd bent en aan de slag gaat met lessen, poëzie, projecten allerhande, dan ben je al snel een overbevraagd en -bezet man. Alles organiseren tot op de minuut wordt het dan en dat is niet echt mijn stijl van dingen beredderen, dus blijft er al eens wat achterwege, vergeten en zo, waardoor ik me vrij geregeld kan oefenen in het uiten van mijn verontschuldigingen omdat ik ergens niet was - om de doodsimpele reden dat ik mijn agenda niet bij de hand had bij het maken van sommige afspraken... Nu, het ding ligt hier wel ergens, maar wáár?!? Gelukkig is het bijna sinterklaas en dan komt er een nieuw exemplaar aan. Eentje dat ik een vast stekje ga geven én eentje dat rigoureus ingevuld zal worden! Elk jaar beloof ik immers beterschap en elk jaar gaat het ook wat beter, maar ik ben er nog niet. Nog enkele jaren oefenen en het komt wel...
Nog een oude sfeerfoto neerpoten, want met al die tekst hier zou een mens nog vergeten dat een andere mens maar wat graag plaatjes kijkt...
De datum erop verklapt al één en ander. Ik help je wat verder, beste blogbezoeker: dit is waarschijnlijk de foto waarop vastgelegd is hoe Vlinderman (toen nog onder de naam Papillon) stukje bij beetje beginnen vallen is voor Nip...
Met dit weekje vakantie valt het me toch wel op dat engagementen opnemen niet zomaar wat is. Veel tijd schiet er al niet over met een voltijdse job, dus als je iets of wat breed geïnteresseerd bent en aan de slag gaat met lessen, poëzie, projecten allerhande, dan ben je al snel een overbevraagd en -bezet man. Alles organiseren tot op de minuut wordt het dan en dat is niet echt mijn stijl van dingen beredderen, dus blijft er al eens wat achterwege, vergeten en zo, waardoor ik me vrij geregeld kan oefenen in het uiten van mijn verontschuldigingen omdat ik ergens niet was - om de doodsimpele reden dat ik mijn agenda niet bij de hand had bij het maken van sommige afspraken... Nu, het ding ligt hier wel ergens, maar wáár?!? Gelukkig is het bijna sinterklaas en dan komt er een nieuw exemplaar aan. Eentje dat ik een vast stekje ga geven én eentje dat rigoureus ingevuld zal worden! Elk jaar beloof ik immers beterschap en elk jaar gaat het ook wat beter, maar ik ben er nog niet. Nog enkele jaren oefenen en het komt wel...
Nog een oude sfeerfoto neerpoten, want met al die tekst hier zou een mens nog vergeten dat een andere mens maar wat graag plaatjes kijkt...
De datum erop verklapt al één en ander. Ik help je wat verder, beste blogbezoeker: dit is waarschijnlijk de foto waarop vastgelegd is hoe Vlinderman (toen nog onder de naam Papillon) stukje bij beetje beginnen vallen is voor Nip...
