Werkstal + gedicht

Het is hier momenteel een zootje thuis. Overal dozen, rekken die op vreemde plekken plakken, een Vlinderman met stof tot in zijn neusgaten. Nip gaat morgen even feestje bouwen met haar tantes en nicht (het wordt nog een echt fuifbeest) en ik ben zinnens de achterste kamer een lik verf te geven. Schelpwit of zoiets, dat wil dus zeggen geen kleur en ook niet wit. Als dat gebeurd is, kan in de loop van volgende week onze slaapkamer naar daar verhuizen en creëren we een grote 'werkruimte' voor ons tweetjes. Een beetje rommel mag daar wel tegenover staan...

Een tijdje terug las ik in de krant nog een artikel over een man die op gezette tijdstippen op de Groenplaats op een bankje ging zitten om met de mensen te filosoferen. En nee, het was geen bekende van Nip. Het leverde in ieder geval wel dit gedichtje op.

bankfilosoof

hij neemt het nogal
filosofisch, in zijn zee
van tijd, tot tijd
en dan gebeurt er iets
de wereld in beweging

hele dagen op de bank
genieten van het mooi
weer maken, zijn vrienden
de passanten tussen de regen door
en al te vaak over het leven

al heeft hij dan
geen nagel meer om
op te bijten
of beter een appel
voor de dorst

hij hongert er niet naar
zolang hij maar bewijzen kan
dat ook hij zomaar
met reden
mag bestaan

© Frans Vlinderman

A heavy year

Wat ik gisteren in mijn mailbox vond, een zinvol betoog, en ik moet en zal het met u delen. Omdat het de wereld niet genoeg ingestuurd kan worden.

Een heavy jaar

Dit jaar is ongelooflijk heavy. Al negen mensen weten sterven in mijn omgeving. Eentje een hartaanval op zijn 29ste na een heftig leven en die andere 8 allemaal gestorven door zelfmoord. Het is en blijft toch een probleem in Vlaanderen. 7 mensen per dag stappen hier uit het leven. De oorzaken? Er is mijns inziens een grote druk die rust op de actieve bevolking. Veel stress. De Westerse maatschappij eist veel de van de moderne mens. We consumeren ons kapot en we worden er niet gelukkiger door. Vandaar mijn appreciatie voor het werk van socioloog Dirk Geldof over onthaasting en overconsumptie, alsook zijn werk rondom armoede. Ik hoop dat de politiek eindelijk begrepen heeft dat er iets dient te gebeuren.

1) Het jachtige tempo in het Westen zou veel rustiger kunnen. Het is al een positief signaal dat er gewerkt wordt met tijdskrediet enzovoorts.
2) De jacht op werklozen en het activeringsbeleid zijn soms te streng. Akkoord, de economie moet draaien maar er zijn steeds minder werklozen door de gunstige conjunctuur en ik vind die heksenjacht op werklozen dan soms overdreven. Niet iedereen komt aan de bak in deze veeleisende maatschappij. Er zijn voldoende mensen die actief een baan zoeken, geen vinden en dan op de koop toe nog een schorsing krijgen. Dit zijn allemaal factoren die ons leven ernstig bemoeilijken.
3) Wereldwijd zijn er steeds meer zelfmoorden. Akkoord, we zitten in een periode die wereldwijd een enorme bevolkingsexplosie kent en een immense demografische transitie, dus is het niet onlogisch dat er in absolute getallen meer mensen met zelfmoord gerapporteerd worden, maar ook in verhouding nemen de zelfmoorden toe. De wereldgezondheidsorganisatie voorspelt een verdere toename van dit fenomeen.

Alle gekheid op een stokje. Ik geloof erin dat we het hier voor ons allen een betere plek kunnen maken. Er zijn nog steeds 15% mensen die onder de armoedegrens leven in Vlaanderen. Dit zou weggewerkt dienen te worden. Nadeel volgens sommige sociologen is dat dan minder mensen de behoefte voelen om actief werk te zoeken. Ik vind dat onzin. Een psychiater zei ooit: 'Een gezond mens zoekt werk en ontplooit zichzelf.' Dat is de positieve kant van de medaille in onze samenleving. We krijgen enorm veel kansen aangeboden maar de vereisten zijn vaak ook navenant. Als je de vacatures eens leest, heb je best een universitair diploma en een aantal jaar ervaring. Terwijl er ongeveer 33% hooggeschoolden zijn volgens het boek van professor Deleeck.

Mijn absolute boodschap is: er is in Vlaanderen een geweldige welvaart, uniek op de wereld. Laat iedereen daarvan meegenieten. Ook mensen die uit de boot vallen en werkloos of ziek worden. Iedereen een inkomen boven de armoedegrens. Wat de actieve bevolking betreft, moet er meer werk worden gemaakt van een degelijk beleid rond onthaasting. Met de vergrijzing die eraan komt, zal de actieve bevolking nog verder uitdunnen en willen we diegenen die de maatschappij overeind houden een degelijk bestaan geven, dan moet hier zeker aandacht aan besteed worden. Anders zal de boel mijns inziens instorten. Als ik de toename van het aantal voorschriften voor antidepressiva de laatste tien jaar bekijkt, krijg ik daar toch een wrang gevoel bij. Er is wel degelijk een trend aan de gang die we kunnen opvangen. Het is niet enkel het fin de siècle dat een rol speelt, volgens de voorspellingen van de wereldgezondheidsorganisatie zal deze trend zich verder doorzetten gedurende de 21ste eeuw.

De regering belooft een verhoging van de uitkeringen en een belastingsverlaging. Ik ben eens benieuwd wat daar concreet van gerealiseerd zal worden. Volgens de psychologie van onder andere Abraham Maslow en Carl Rogers voelt een mens zich pas optimaal als hij zichzelf kan ontplooien. Zelfrealisatie is het uiteindelijke streefdoel van een samenleving als de onze, en dat kan pas als iedereen in zijn basisbehoeften kan voorzien. Bedelaars dienen uit het straatbeeld te verdwijnen en iedereen moet kunnen meegenieten van die unieke welvaart in Vlaanderen. Mensen stimuleren om te leren werken vanuit hun ziel en niet enkel om te overleven, vind ik eerder noodzaak dan Utopia. Elke mens heeft gaven en talenten meegekregen en de meerderheid moet er kunnen in slagen om daaromtrent iets te vinden wat bij de persoon in kwestie past. Ik ben absoluut tegen de slavernij van een x-uren werkweek of werken tegen de ziel in aan de lopende band. Arbeiders hebben wel meer rechten dan vroeger gekregen, maar ik ben de geschriften van Karl Marx nog niet vergeten. Wij zijn niet gemaakt om ons een leven lang krom te werken om dan kromgewerkt te verkommeren in de oude dag. Het is mogelijk om vanuit je hart een baan uit te oefenen en gezond oud te worden, zonder stress.

We mogen nooit de zwaksten in de samenleving vergeten. Er zijn zo'n 15 à 20 procent mensen die gevoeliger zijn voor het veeleisende tempo van onze samenleving. Binnen die groep vindt men veel mensen die uit de boot vallen en het tempo in onze maatschappij niet aankunnen. Onder hen vind je de zieken (waar ook de welvaartsziekten als depressie, CVS enzovoorts aanwezig zijn) maar ook tal van verslaafden die hun gevoeligheid wegdrinken en/of -slikken. Psychologe Elaine Aaron schetste in haar boek over hooggevoeligheid al een duidelijk verband tussen verslaving en een hogere gevoeligheid. Volgens haar zijn 90% van de verslaafden gewoon mensen met een gevoeliger zenuwstelsel. Bij Jamie Sams, een Indiaanse spiritualiste, las ik zelf dat zij ziek werd als ze gewekt werd tijdens haar opleiding bij haar meesters. Ze moest natuurlijk kunnen wakker worden. Als ik daartegen mijn goede vriend 4 uur per nacht zie slapen en verder een hele dag werken en overuren kloppen, dat is niet voor iedereen weggelegd. We mogen dat als maatschappij nooit vergeten. Er zijn nu eenmaal gevoelige zielen die rustiger dienen te leven. Mijns inziens zijn deze gevoeligen de pareltjes van de maatschappij, aangezien zij een natuurlijk ingebouwde rem hebben voor ongezonde levenspatronen. Ons jachtig bestaan is niet gezond. Onder veel mensen die uit de boot vallen, zitten heel intelligente en prachtige schepsels.

Ik heb in mijn leven veel gelezen over psychologie, psychiatrie en hooggevoeligheid. Volgens mij zou de kost aan de maatschappij voor vele ziekten enorm gereduceerd kunnen worden als we met zijn allen wat rustiger zouden gaan leven. Er is een alternatief voor de rat race dat vele mensen ten goede zou kunnen komen.

Tot zover deze maatschappij-kritische bespiegeling. Voor meer rust en onthaasting in je leven. En voor een groter algemeen welzijn onder de bevolking. De uitdaging is nu aan de politiek om dit allemaal te realiseren.

Kristof Van Hooymissen