Gedicht Bernard Yapler: Destination: mon étoile

Enige tijd terug hield Vlinderman een eerste voet aan de grond van Ruigoord, Amsterdam, voor deelname aan en beluistering van het poëtisch evenement Vurige Tongen. Tussen de optredens door plachtte hij al eens aan de praat te gaan met andere aanwezigen en één daarvan was Bernard Yapler. Bij het klinken van enige glazen dorstlessend gouden vocht leerde Bibi Bernard een beetje kennen, voor zover dat mogelijk is voor een passant in zo een innemend vrijbuitersdorpje als Ruigoord, en we hebben het toen ook over poëzie gehad. Niets hoogdravend of zo, gewoon, wat meningen uitwisselen, en toen rolde er zomaar een gedicht, 'en plein Français, oui oui', over de lippen van deze welbespraakte mede-Antwerpenaar. We hadden toen afgesproken dat hij mij zou mailen en ik had gelijk ook toestemming om hier op deze blog één en ander te komen delen met jullie.

Vandaag kreeg ik telefoon van een onbekend nummer - nu ja, het verscheen op mijn gsm, dus toen was het al lang niet meer onbekend, want ik kende het vanaf dan - en dat bleek Bernard te zijn. Bernard, die zich aan 'his side of the deal' had gehouden en uw blogger gemaild had en daar vervolgens niets meer van te weten gekomen was, noch per mail, noch op dit blogje. Uiteraard heeft Vlinderman zich verontschuldigd, hij wees Bernard op de grootte van zijn mailbestand (uit te drukken in meerdere gig, dus dat zijn mail niet verloren kon zijn) en vervolgens dat hij er vandaag nog naar zou kijken. We houden ervan (Vlinder)man(nen) van ons woord te zijn, en dus bij deze, een schoon gedicht van Bernard - waarvoor dank!

DESTINATION: MON ETOILE

La prochaine fois
Que je te vois
Je vais te prendre
Dans mes bras

Je te raconterai
L’histoire d’un homme
Qui a vu ton visage
Dans les étoiles

Et il rèvera
D’y arriver une fois
Seulement pour toucher
Le bout de ton nez

Et de t’emmener
Pour une nuit
Sans savoir quand
Elle va se finir

Ou pour toujours
Une éternité ou
Une partie
De l’avenir

Et si tu me donnes
Ta main
Je te montrerai
Notre destin

(mais pour cette rime
est bien venue la fin)

© Bernard Yapler