Muzeval + Vlinderklap + gedicht

De winterprik van eergisteren is alweer langzaamaan uit het geheugen gesmolten. Nou ja, winterprikje. Het enige dat er nog aan herinnert kan ik me ook al niet herinneren. Behalve de zwarte sneeuw langs de kant van de Moretuslei, waar ik door moest ploegen om mijn geld in de Delhaize achter te kunnen laten. Andere zwarte sneeuw dus.

Gisteren nog een heel leuk gesprek gehad met Marijke en Willem van dansgroep Mirium, en met Herman van de Muzeval. We zijn gaan kijken en afspraken gaan maken in de Permekebibiliotheek, waar we op 8 maart aanstaande onze honderdste Muzeval in groot ornaat gaan laten doorgaan. Iedereen neemt dus nu zijn agenda erbij en kruist die datum alvast aan, want er is plaats genoeg voor iedereen. Beschouw dit maar als een uitnodiging.

Verder moet ik mij stilaan opmaken voor alweer een week van diepe rouw, vermits Nip deze week alweer schijnt te zullen winnen. Ik sta achter, ik moet mezelf gaan bezinnen. Is mijn smaak dan echt niet beter dan die van haar? Zit ik fout, is er nog iets afgestorven vorig jaar toen ik mijn CVA had? Ik laat het in ieder geval nog weten.

Nog een ander nieuwtje: binnenkort begin ik te schrijven aan wat kortverhalen. Nip gaat me nalezen. Ben benieuwd naar het resultaat.

uitgevlooid

de vijver in het park
van leeg naar vol
een verloren watervlo
zoekt haar weg terug
doorheen groeiende kringen
en verdwijnt in de rand
van het groen decor

het koppel op de bank
heeft niets gezien
slechts oog voor elkaar
verdrinken ze de tijd
in verliefde kozerij
hun spel een spel
van geven en nemen

Frans V.