Gedicht: oudejaarsavond

Het is weer bijna zover, een nieuwe jaarwisseling komt eraan. Bij deze dan ook de betere wensen voor een geslaagde uittrede naar 2007 aan iedereen die komt lezen.

Het was best een bijzonder jaar: Nip en ik samen onder hetzelfde dak, opnieuw leren lopen zonder vallen - kijk eens mama, zonder handen! - een tweede Nacht Van De Powezie, een stuk of wat Muzevallen, Apropos, filmfora, schoolopleidingen, uitstapjes naar de Ardennen - waar is de zee gebleven? - en andere uitdagingen te over. Het was ook het jaar dat Verdano overleed, net zoals Luc Lauwereys.

Het was ook het jaar van het eerste beschroomde pasje op de Boekenbeurs naar een uitgever toe - verdomme, waar ligt die selectie nu ook alweer.
Het was ook het jaar van eindelijk een blog, ik leer elke dag wel wat nieuws, en de ontdekking van een massa andere blogs, al dan niet gecensureerd. Waar was ik voorheen? En ben ik nu? Wie blogt, die blogt, heeft weinig met zijn vandoen, vermits die ervoor ook al was. Zij het onbemind, want nogal onbekend. Ik voel me bemind, maar ook dat was al langer het geval. Nip kan daar meer uitleg over geven. Over zowat alles trouwens, mijn aanstormend filosoofje is immers nogal veelzijdig...

Affin, laat 2007 zijn intrede maar doen, want zoals ik op Pomgedichten reeds zei: 2007 wordt het jaar van de voortjagende vlinder, kruisbestuiving, leed zonder vermaak en bovenal liefde. Wat dat allemaal geeft, zal ik hier af en toe wel op komen gooien.


oudejaarsavond

het water lijkt te gloeien
terwijl ze onbezorgd speelt
met haar gele badeendje
van wel twintig jaren oud

ze hangt wat schuin
haar ronde ogen gesperd
in diepe trance verzonken
deelt ze haar zoveelste intimiteit
met haar dobberende kompaan

buiten heerst de mist die
als witte ouderdomsdeken
zich ontfermt over de resten
van alweer een jaar voorbij
met vuurwerk om middernacht

de vrouw kabbelt verder
met haar trouwe speeltje
en in de wolken loopt haar man
verdwaald in eigen stad te zoeken
naar een al lang verloren hengel