De tweede voorronde Antwerpen Slamt: de jury in een wurggreep
Afgelopen donderdag, 7 december, greep in Antwerpen de tweede voorronde plaats. De locatie, Bazilikum naast onze vaste stek de Muziekdoos, werd door zowel publiek als dichters met enthousiasme omarmd. Het podium dat we daar hadden was dan ook ruim wat onze dichters dan ook de ruimte gaf te kunnen bewegen.
Onze deelnemers van de avond waren: Enak Cortebeeck, Maarten Inghels, Sammy de Burggraeve, David Troch en Stephanie Van de Velde die aan het begin van de avond helaas afhaakte wegens een acute vorm van plankenkoorts. Na een hapje en een snackje gingen we om half negen van start met de eerste ronde.
Enak Cortebeeck zette de avond in met een performance waar leven inzat. Alleen de overgangen van met micro en zonder waren af en toe wel wat abrupt maar pasten wel bij zijn teksten. Af en toe struikelde hij helaas even over zijn woorden maar echt opvallen deed het niet. In de tweede ronde was hij zwakker dan in de eerste maar zijn score was bij alle juryleden naar behoren en hij ging door naar de finale.
Maarten Inghels stond als tweede op het podium en maakte meteen zijn slamdebuut. Aarzelend had hij bij aanvang gevraagd wat er van hem verwacht werd, aarzelend struinde hij netjes door zijn eerste ronde, nog ietwat verlegen qua performance maar inhoudelijk sterk genoeg om een redelijke score op te bouwen. In de tweede ronde groeide hij als het ware voor onze ogen wat hem net die extra puntjes opleverde waardoor ook hij een finaleplaats haalde.
David Troch scoorde nog redelijk qua inhoud in de eerste ronde maar de eentonigheid van zijn performance en zijn slechte uitspraak leverden dan weer verlies terwijl hij in de tweede ronde inhoudelijk ook afzwakte. Dit maakte dat de groeispurt van Maarten Inghels hem uit de finale ronde dichtte. Pittig en amusant detail: sinds zijn vriendin dit aan de oren kwam werd mijn naam terstond veranderd in ‘The Iron Lady’ (zie http://komdichter.blogspot.com/) en ik heb daar dan ook op gepaste wijze een paar sporen (te veel?) nagelaten.
Laatste deelnemer was Sammy de Burggraeve die na zijn afgang in de eerste ronde het reglement nog eens te horen kreeg en besliste om zijn tweede kans meteen te wagen. En dat hij geluisterd had naar de wijze raad van de jury dat kregen we te horen. Hij spetterde van het podium af in beide rondes, kreeg ook het luidste applaus en de jury had nog maar eens zeer gelijklopende scores. Sammy haalde dus ook de finale.
Net zoals de eerste keer werd de finale in alfabetische volgorde gedicht. Enak kwam dus weer als eerste op het podium te staan. Waar hij zowel inhoudelijk als qua performance heel sterk stond in de eerste twee rondes, verloor hij in de finale aan kracht, deels door zijn teksten maar vooral daar hij ondanks zijn schrift in de hand te hebben nogal vaak struikelde. Een ramp was het niet echt, noch voor de jury, noch voor hemzelf en hij werd dus ook enthousiast met een straf applaus beloond.
Na hem was het weer de beurt aan Maarten Inghels die maar bleef groeien. De inhoud van zijn werk was dusdanig dat zijn twee concurrenten aan de bar zelfs de duimen in de lucht staken en vol bewondering verder luisterden. Ook zijn performance was nog beter, aangepast aan de inhoud en dat leverde hem dan bij alle juryleden wat extra punten op.
Sammy de Burggraeve kwam als laatste en gaf een spetterende performance die iedereen niet alleen amuseerde maar ook in verwondering en verbazing achter liet. Hij genoot, zo veel was duidelijk en zijn enthousiasme voor zijn geschreven woord en wat hij aan het doen was, wikkelde zich dan ook om eender welke toehoorder.
En toen viel het verdict. We hadden elkaar beloofd om alle rondes op dezelfde manier te laten verlopen, we hadden elkaar beloofd ten allen koste onze integriteit te bewaren. De punten werden geteld. Sammy was met vlag en wimpel eerst, Maarten was runner up en Enak verloor nipt van Maarten. Onze moderator en tijdscoördinator liet toen de bom vallen. Sammy was over zijn tijd gegaan, net iets te veel om nog in de running te blijven.
Sammy moest gediskwalificeerd worden en de strop snoerde zich om de kelen van de juryleden. En het uit de wedstrijd zetten van Sammy zou ook gebeurd geweest zijn, waren er die avond geen foto’s genomen. Nu was het inderdaad meer dan duidelijk dat Sammy eigenlijk steeds met zijn rug naar het rode lampje stond omdat het publiek zich aan de andere kant van de ruimte bevond. Aan de andere kant was hij bedreven genoeg dat hij zijn werk op voorhand had moeten timen. De meningen waren verdeeld. Dat hij geen winnaar meer kon noch mocht zijn stond buiten kijf. Het was enkel nog te beslissen of hij alsnog doormocht naar de finale op 14 februari maar ten koste van wie of van wat zou dit dan moeten gaan? Het feit dat uit de foto’s bleek dat hij het lampje niet kon zien sprak in zijn voordeel, het feit dat hij niet op voorhand had getimed sprak dan weer in het nadeel. Het feit dat hij met een heel grote voorsprong had gewonnen en dat hij ook het meeste applaus kreeg van iedereen sprak dan ook weer in zijn voordeel. Na zwaar gediscussieer en heen en weer gepalaber bleven de meningen nog steeds wat verdeeld. We zaten in een impasse waar we niet verder mee geraakten. Het werd later en later en naast de deur zaten een paar mensen in spanning te wachten. Toegevingen werden gedaan en uiteindelijk werd unaniem beslist dat Sammy alsnog als derde doormocht naar de finale. De uiteindelijke winnaar was dus Maarten Inghels die met een ‘Keen’ naar huis mocht gaan, een alternatief tijdschrift gemaakt door een jong meisje dat elk exemplaar nog met de hand assembleert waardoor elke uitgave een uniek stuk is. Zij was zo lief die prijs zelf te komen overhandigen.
Sammy was wat teleurgesteld en wij kunnen alleen maar hopen dat de uitbrander die hij heeft meegekregen een wijze les voor hem zal zijn en dat wij geen te nare gevolgen zullen moeten dragen in verband met deze moeilijke beslissing.
6 opmerkingen:
woord en wederwoord: barwoutswaerder
objectieve observaties
Noem mij Barwoutswaerder. Het is een geschikte naam voor een sprookjesfiguur. Niet dat ik een rol in een vertelling van Grimm ambieer, het is dat wildvreemden wel eens de neiging schijnen te hebben om in die of vergelijkbare termen over mij te keuvelen. Ik neem die wildvreemden dat niet kwalijk. Kind of kabouter, we moeten allemaal een naam hebben. Deze kabouter heet Barwoutswaerder. Aangenaam.
Na een voorronde van de West-Vlaamse gedichtenslag in Koksijde startten enkele handen en hoofden achter de Muzenval hals over kop met een poetry slam in Antwerpen. Her en der op het internet is te lezen hoe ze zich onheus behandeld voelden aan de kust, ze zouden het in de stad aan de Schelde dan ook beter en vooral objectiever aanpakken. Geruggensteund door Stichting Zondag stelden ze een reglement op en namen zich voor zich strikt aan die regels te houden. Goede voornemens neem je niet uitsluitend op 1 januari. Die gedachte.
Omdat Barwoutswaerder zich dinsdag 12 december in de jaarfinale van de Leidse Slam meet met heerschappen als Pom Wollf en David Boulee en het bovendien al een maand of wat geleden was dat hij woorden in een microfoon had gespuwd, leek het hem een goed idee om kort voordien op een podium te kruipen. Maar waar? De tweede voorronde van de poetry slam in Antwerpen bracht soelaas. Via Kaatje Wharton schreef hij zich in.
Barwoutswaerder hoorde een hele tijd niets tot hij Wharton vroeg of ze al meer informatie had over de plek van het optreden. Bleek dat Sacha De Backer van mening was dat Barwoutswaerder eerst moest afwachten of hij de finale van de West-Vlaamse Gedichtenslag niet won voordat hij al dan niet welkom was. Een wat vreemde gedachtekronkel.
Goed, Wharton sprong in de bres en argumenteerde dat je in Nederland in eender welke stad aan een poetry slam mag meedoen, al won je al tig voorrondes in andere steden. Van Wharton moest Barwoutswaerder maar gewoon komen, De Backer mailde me die eigenste middag of de kabouter dat zeker zou doen. Ja, dus.
Zoals gevraagd was Barwoutswaerder er om 19u30 zodat ze er stipt om 20u konden invliegen. Omdat één deelneemster op zich liet wachten om uiteindelijk niet mee te doen, werd het bijna half negen. Eerst kregen alle deelnemers –naast Barwoutswaerder ook Sammy Deburggraeve, Maarten Inghels en ene Enak Cortebeeck– uiteraard voor alle duidelijkheid de spelregels uitgelegd. Iedereen kreeg de kans zich in twee rondes van drie minuten te bewijzen. Met behulp van een rode fietslamp zou De Backer duidelijk maken als de tijd begon te dringen. Doofde de fietslamp was je dusdanig over die tijd dat het verdict duidelijk was: diskwalificatie. Kortom, pech gehad.
Niemand overschreed de tijdslimiet tijdens de twee rondes, dus mocht de jury beslissen wie van de vier ze geen derde ronde van vier minuten gunden. Ze zouden dat aan de hand van een vernuftig uitgekiend puntensysteem objectief doen. (Hoe objectief is het geven van punten op een kunstvorm in de wetenschap dat die kunstvorm geen exacte wetenschap is?)
Bleek dat Barwoutswaerder in de derde ronde niet van zijn stoel moest komen. Dat vond de kabouter best, wellicht was het door het nog niet helemaal in zijn vezels zittende nieuwe werk niet zijn beste optreden ever. Toch vond ook Yerna Vandendriessche dat de balans tussen poetry en slam bij de drie andere deelnemers wat teveel naar de ene of naar de andere kant overhelde. Engel wist af en toe wel de poëzie te raken, maar verschool zich jammerlijk achter zijn papier waardoor hij niet zo gek veel contact met het publiek maakte. Yenka en Deburgraeve helden meer over naar de kant van slam, maar zochten hun heil stukken minder in metaforen. De stront van de hond was de stront van de hond. Een fles werd in een kut aan diggelen geramd. Of wat dan ook.
Geen probleem, maar omdat Barwoutswaerder er niet bij was in Koksijde, vraagt hij zich luidop af hoe grof kandidaten het daar hebben gemaakt aangezien Wharton toen in haar verslag schreef het moeilijk te hebben met de vulgariteit die sommigen in de mond namen. Voor Barwoutswaerder een open vraag, wellicht is het dat niet voor de in Antwerpen in de jury zetelende Wharton.
Diezelfde Wharton haalde achteraf het argument naar boven dat twee van zijn klanken de aandacht afleidden van de inhoud van zijn gedichten. Barwoutswaerder erkent dat die klanken een eind van het Algemeen Nederlands af liggen, hij vijlt er dan ook aan. Maar goed, mogelijk had de jury minder problemen met het Antwerps dialect van Yenka en Deburggraeve en wordt dat taaltje in de Scheldestad algemeen beschouwd als een vlekkeloze uitspraak.
Nu goed, vlak voor de eindbeslissing keek Barwoutswaerder zijn ogen groot toen presentator Frans Vlinderman, die in de eerste voorronde een finaleplaats te pakken kreeg, hem toevertrouwde dat Barwoutswaerder zich vast zo moest voelen zoals hij zich in Koksijde had gevoeld. Maar dat Barwoutswaerder zich kon troosten met de gedachte dat hij toch al in Brussel in de finale stond. Mooi niet. Dan liever meteen de Nobelprijs voor Literatuur.
Toen stapte Debacker op het podium om het juryverdict te brengen. Barwoutswaerder gokte –en wellicht was hij daarbij niet de enige– als winnaar op Deburggraeve die in de finaleronde zijn klassieker kleine meisken mijn bracht. Wie de runner-up zou worden en wie uiteindelijk ook niet naar de Antwerpse jaarfinale zou mogen, Barwoutswaerder durfde er zijn hand niet voor in het vuur te steken.
Maar kijk, Debacker verbaasde vriend en vijand. De winst was voor Engel en met een puntje minder strandde Yenka op de tweede plek. Toch had Deburggraeve met vlag en wimpel de avond aangevoerd, maar zo biechtte Debacker op, in zijn finaleronde was hij 45 seconden te lang bezig. Diskwalificatie denk je dan, maar nee, ook Deburgraeve mag zich op 14 februari in de jaarfinale nog een keer uitleven. Omdat de jury in restaurant Bazilikum zo geïmponeerd was en hij het ook in de eerste voorronde al tot bij de laatste drie had geschopt.
Drie van de vier van de tweede voorronde dus door ondanks het feit dat het reglement overduidelijk was, per voorronde één winnaar en één runner-up. Niet meer, niet minder. Reglement is reglement en de jury heeft het laatste en hoogste woord. Onbekend is of de avond er anders had uitgezien, als de wonderlijke jongedame had toegehapt op het verzoek om in de jury te zetelen…
{David Troch}
Bijdrage op http://komdichter.blogspot.com
Het lijkt me dat zowel Sylvie Marie als David Troch graag met slijk gooien naar mensen als Kaatje. Waarom? Omdat er in 2007 geen plaats meer was voor David om op te treden in de Muzeval? Of omdat Kaatje in een jury zat en Sylvie niet? Omdat David laatst is geëindigd op de tweede Antwerpse voorronde? Waarom? http://komdichter.blogspot.com levert geen antwoorden op, enkel respectloos rondgedaas van twee schijnbaar kwade mensen. Nogmaals: waarom?
Ik was er gisteren mijn licht eens gaan opsteken (doe hetzelfde, beste bezoeker, en lees ook de commentaren - die van mij is echter verwijderd, zal hem hieronder trachten te reconstrueren).
Ergens stond iets vermeld over beëindigen discussie. Ik heb onder andere betoogd dat een discussie over feiten moet gaan, en dat ik daar maar weinig van teruggevonden heb in het verslag door David Troch. Is het een gebrek aan respect dat je als verslaggever het simpele feit van het correct schrijven van een naam niet onder de knie hebt? Of een pure provocatie? Wie zal het zeggen.
Dan had ik het nog niet over de subtitel, die David hanteert: objectieve observaties? Nou ja, als wij mensen al gaan denken dat we objectief kunnen zijn, laat staan observeren vanop de achterste rij, dan scheelt er wat. Laat er ons gewoon om lachen.
Affin, ik ga niet heel mijn verwijderde commentaar hertypen. Spijt dat ik het niet had opgeslagen. Hoewel dat ook niet zo snel meer zal gebeuren. Gelukkig heeft Sylvie nu de safety-modus ingeschakeld: approval by webmaster first, je kent dat wel. Censureer maar, wonderlijke jongedame, ik laat het hier ook wel verschijnen wat ik wens in te sturen. Tenzij jullie ophouden met als twee kleinde bengels in te hakken op een bepaalde Iron Lady, die dit niet verdient. Toch niet van jullie.
Frans Vlinderman
Vorige commentaar blijkt ineens verdwenen te zijn (op betreffend verslag door David Troch op http://komdichter.blogspot.com, moet toch gemakkelijk zijn, webmaster van je eigen stekje.
Nog even wijzen op een door David zelf aangehaalde quote: 'Reglement is reglement en de jury heeft het laatste en hoogste woord.' Als ik het in die volgorde lees, wat is dan het probleem? De jury heeft toch het laatste woord dan?
Verder niets aan toe te voegen, of ik verdwijn weer met reactie en al. Ik sla alvast deze op, misschien open ik een apart topicje op eigen blog. Zoals al gezegd: het is toch fantastisch webmaster van je eigen webstekje te zijn.
Groet,
Frans V.
Beste Vlinderman,
om uw queeste volledig te maken, krijgt u hier uw commentaar terug die ik verwijderde om uzelf tegen contradicties te besparen (je ironladybezwaren bijvoorbeeld terwijl u ons wel graag knuffelt als kabouter en majesteit), maar do as you please, ik vind het ook maar normaal als webmaster dat je een beetje een discussie in de hand houdt, zéker als je niet 24u/24u aan het scherm kan zitten.
Opdat er sprake zou kunnen zijn van een discussie, vind ik persoonlijk dat er hier niet al te veel argumenten worden aangevoerd daartoe. Hoe kan wat dan ook beëindigd worden? Ik lees de verslagen, zowel op Pomgedichten als hier, en ik moet zeggen dat er behoorlijk verschil zit in de weergave van één en ander. Kabouter Huppeldepup en Hare Koninklijke hoogheid blinken om te beginnen allebei al uit in het misspellen van de meeste namen (het moet zijn dat de mijne duidelijker is of zo, want ik ben er aan ontsnapt - waarvoor dank). Wat Kaatje stelt over de organisatie, dan moet je inderdaad bij Stichting Zondag zijn, die de hulp heeft ingeroepen van de kerngroep van de Muzeval (zonder -n), die trouwens onder Stichting Pipelines ressorteert. Dat is een feit. Dat ik persoonlijk iets tegen David heb gezegd, verwijzend naar een Westvlaams voorval, zal ook niet meer echt gebeuren. Als het dan toch op het internet gegooid wordt. Dankjewel, David, zo doet men dat met vrienden. Of zou ik dan toch... Dat er afgeweken is van een reglement, so what? Moord en brand schreeuwen lucht op, maar verandert niets aan de zaak. Geloof me, heb ik ook al meegemaakt. Feit is dat er zeer duidelijk overleg over gepleegd is. Lees Pomgedichten en leer de feiten kennen. Misschien dat er dan nog kan gediscussieerd worden, maar dan moeten eerst nijd en gramschap even bezinken. Ik lees geen verslagen, maar natrappperij hier. Spijtig, dacht dat er hier volwassenen rondhingen. Groet, Frans Vlinderman
ook ik wist niet dat u zo op relletjes belust was. ik heb het gedoe willen beëindigen en ik zie dat de énige die nu nog wilt natrappen u bent, u van wie ik het niet verwacht had, maar het is misschien goed voor de bekendheid van je blog.
Wat uw commentaar op davids bijdrage is, ik vind het jammer als u dat slijkgooien noemt. David heeft nergens overdreven, alleen neergepend hoe hij het ervaren heeft, en dat hij namen verkeerd geschreven heeft (wat u blijkbaar als heel erg beschouwt), dat komt omdat hij die nooit op papier gezien heeft, ik heb ze allemaal verbeterd aan de hand van kaatjes bijdrage, ik hoop dat dat nu vergeten kan zijn. Want dat is blijkbaar één van uw grootste bezwaren.
De ondertitel heeft david graag uitgekozen omdat kaatje dit ooit zo aangekondigd heeft (zie http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=466 cfr. Opluchting toen bleek hoe objectief er gejureerd werd) inderdaad, dat vindt u ook onterecht.
En nogmaals, wij zijn niet kwaad, noch gefrustreerd, wij wilden kaatje alleen confronteren met zaken die ze een andere jury kwalijk nam. zie http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=438 Dat was ons énige doel. We kunnen gerust verder doorgaan met leven. Dat kunt u vast ook, u ziet er mij 'n gelukkig man uit.
Groet,
Sylvie
Sylvie, welbedankt mij mijn commentaar terug te bezorgen. Niet om ze te verwijderen, uiteraard.
Frans V.
Sylvie,
Gelukkig is Frans Vlinderman iemand die toelaat dat mensen, indien ze het op een vriendelijke manier doen, op zijn blog vrij mogen reageren op commentaren van anderen en ik ben dan ook zo vrij geweest even jouw commentaar bij mij te nemen zodat ik die eens rustig kan doornemen voor ik eender wat uit de pen laat lopen.
ook ik wist niet dat u zo op relletjes belust was. ik heb het gedoe willen beëindigen en ik zie dat de énige die nu nog wilt natrappen u bent, u van wie ik het niet verwacht had, maar het is misschien goed voor de bekendheid van je blog.
Ik vind dit persoonlijk een krasse opmerking. Wie heeft aanzet gegeven tot een minder aardige reactie? Wel degelijk u door zaken te insinueren die totaal onterecht zijn. Dat daar mensen, die wel aanwezig waren, aanstoot aan hebben genomen, zou u dan ook niet hebben mogen verbazen. U schrijft dat u het gedoe had willen beëindigen. Wel jongedame, in mijn ogen doet men dat nog steeds niet door commentaren te verwijderen. In hoeverre bent u dan nog gerechtigd over integriteit en objectiviteit te praten?
De ondertitel heeft david graag uitgekozen omdat kaatje dit ooit zo aangekondigd heeft (zie http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=466 cfr. Opluchting toen bleek hoe objectief er gejureerd werd) inderdaad, dat vindt u ook onterecht.
Hier haalt u een citaat dat afkomstig is uit het verslag van de eerste ronde van de Antwerpen Slam. En voor ik verder ga, wil ik hier voor een laatste maal wel even nogmaals duidelijk maken dat het Stichtingzondag is die Stichting Pipelines/Muzeval gevraagd heeft om aub mee te werken aan de organisatie van Antwerpen Slam en niet omgekeerd. De mensen die die avond in de jury zaten, hadden nog nooit op dergelijke manier moeten samenwerken. Nogal wiedes dat iedereen opgelucht was in verband met de objectiviteit en de eensgezindheid in die jury. Ik zie dat u in één adem vermeldt dat Frans Vlinderman dat een onterechte opmerking zou gevonden hebben. Zou u even kunnen citeren waar hij dat beweerd heeft? Ik kan het zelf niet terugvinden.
En nogmaals, wij zijn niet kwaad, noch gefrustreerd, wij wilden kaatje alleen confronteren met zaken die ze een andere jury kwalijk nam. zie http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=438 Dat was ons énige doel.
Dit is gewoon een beetje lachwekkend. Ik haal hier even uw eigen woorden van op uw eigen blog aan:
Na een afwijzing voor een gastoptreden in 2007 in het schrale café van de Muzeval kon sehr geerte Prins The Iron Lady in het restaurant ernaast alweer niet bekoren. Dit terwijl er maar vier kandidaten waren en maar liefst drie mensen door mochten naar de finale. De andere kandidaten? Sammy De Burghgraeve, ene Maarten Engels en nog iemand van wie de naam me nu even ontgaat.
Dit ging niet over zo maar een vingerwijzing naar mij toe. Dit gaat m.i. eerder over het feit dat jij, nog meer dan David, het moeilijk hebt indien iemand af en toe niet krijgt wat verwacht werd. Wat betreft het gastdichterschap ga ik mij nogmaals herhalen: ik beslis daar niet over. Ik breng mensen aan maar het is wel de voltallige kern die beslist wie wel en wie niet. Ik zou dit normaal nooit doen maar deze beslissing over de niet deelname van uw Prins was nogal redelijk eenduidig. Sorry, neen. Ik kan begrijpen dat u mij dit in de schoenen heeft geschreven omdat ik meestal gevraagd wordt deze mededelingen te doen aan betrokken personen, maar ik vermoedde u intelligent genoeg om te beseffen dat ik geen vetorecht noch beslissingsrecht heb binnenin de kern. Gezien bovenstaande bemerking blijkt dat niet het geval te zijn.
Vervolgens schrijft u hier zwart op wit dat Prins ‘the iron lady’ (ik heb de naam wat afgezwakt door de hoofdletters weg te laten) alweer niet kon bekoren. Weer verkiest u te vergeten dat een jury niet uit één enkele persoon bestaat. Neen, het is de schuld van kaatje, want zij schreef de verslagen, en het moet en zal haar schuld zijn. Had hij enkel mij niet kunnen bekoren, denk je dan niet dat David alsnog naar de finale zou doorgestapt zijn? Bovendien staan er ook nog wel her en der verslagen van andere aanwezigen te vinden in verband met Koksijde en zo meer, waarom haalt u die niet aan?
Laat ons eens even het volgende veronderstellen: Niet Maarten maar David was doorgegaan naar de finale. Bij het tellen van de punten na de finale is David derde. Dan valt de bom dat de winnaar over tijd is gegaan waardoor een moeilijke beslissing moet genomen worden. De winnaar wordt gesanctioneerd waardoor David alsnog mee naar de finale doorvloeit. Wat zou je dan geschreven hebben? Een juichend artikel dat je Prinsje nog maar eens een finale haalde? Ik ken u ondertussen beter en meen te mogen beweren dat ik hier wel eens gelijk zou kunnen hebben.
Mij bovendien gaan aanpakken in verband met de integriteit van de jury, nog even de bedenking die ik gisteren ook op de site van Pom Wolff maakte en dit niet onder zijn artikel, wel degelijk onder dat van mij. De jury is beide keren naar een andere locatie verhuisd om de punten te bespreken. Daar waren geen pottenkijkers noch extra oren aanwezig en daar kon dus eender wat beslist worden zonder dat er ooit een haan naar zou kunnen kraaien. Stel nu eens dat wij daar gewoon met de vijf aanwezigen zouden gezegd hebben: “Sammy was zo overduidelijk zowel winnaar van het publiek als van de jury, laat ons gewoon zwijgen over het feit dat hij over tijd is gegaan.” Als geen ander zou je moeten weten dat dit heel makkelijk had kunnen gebeuren.
Maar wat heeft deze jury gedaan. Eerst een heel zware discussie gehouden waar de meningen serieus verdeeld waren in verband met het al dan niet doorlaten van de drie finalisten. Een meerderheid, ook in een jury, wint altijd en de rest moet zich daar bij neerleggen, er dan ook achterstaan, en dat werd dan ook gedaan. Normaal, want de jury moet als één mening naar buiten komen en niet als de mening van verschillende individuen en daar had niemand van de groep een probleem mee. Wij wisten dat deze beslissing een staart zou krijgen, wij wisten dat men nu onze integriteit zou in vraag gaan stellen, wij wisten dat het bij sommigen kwaad bloed zou kunnen bozer maken dan het ooit is geweest. Wij waren ons daar wel degelijk van bewust maar wij hebben de keuze die avond gemaakt om gewoon heel open en eerlijk de situatie zoals ze was, kenbaar te maken en ik meen toch te mogen stellen dat dit, voor iemand die even goed nadenkt, veel meer getuigt van integriteit dan van subjectiviteit.
Had u beiden in uw verslaggeving in acht genomen dat het hier niet om de beslissing van één persoon ging maar van een hele jury, dan zou ik zelfs niet gereageerd hebben op uw artikels. Had u als webmaster, de eerlijkheid gehad om alle commentaren te plaatsen die nog binnen kwamen, en vooral geen commentaren verwijderd had, dan zou dit ook van meer objectiviteit en integriteit getuigen dan wat u hier nu op internet over uzelf heeft laten zien. Nu ontneemt u zichzelf eigenlijk enig recht tot discussie in verband met het al dan niet integer zijn van bepaalde personen.
Ik geef u tot slot nog een bedenking mee. Waarom mij aanvallen terwijl noch u, noch David op de hoogte zijn van de punten, commentaren en meningen in verband met de finale? Was het inderdaad omdat u mij persoonlijk kent, omdat jullie wisten dat ik jullie een warm hart toedraag, dat jullie van mij verwachtten subjectief over David te oordelen. Tijdens de eerste voorronde werd een jurylid na afloop door iemand verweten dat het schandalig was dat hij zijn beste vriend, die ook deelnam, niet had laten winnen. Het antwoord van dat jurylid was: “ik zit nu in een jury, dan bestaan geen vrienden, daar bestaan alleen maar deelnemers.” Exact mijn voelen in dit verband, vandaar dat ik die persoon hier even citeer.
groet
kaatje wharton
Een reactie posten