Herinnering: De Muzeval morgen met Dirk Elst
Het is hier rustig te casa Vlinderman. De Vrouw des Huizes is uithuizig, terwijl Miss Tati en Miss Toti stilaan ontpoppen tot twee heuse katjes. Het gaat bijzonder hard met die twee zwarte spookjes en ergens zijn we daar uiteraard bijzonder blij mee. Het blijft nog wel lastig om ze spontaan uit elkaar te houden, maar zodra er eentje een kik geeft, weten we het vrij snel. Hopelijk blijft dat nog even zo tot we ook zonder geluid de twee kunnen herkennen, want Miss Tati is haar gepiep aan het bijsturen tot meer poezelig gemiauw...
Morgen gaan we nog een dagje stevig doorwerken, om vervolgens Muzeval nummer dertig een vlot verloop te laten kennen. Hieronder nog wat extra uitleg, zodat je weet waaraan je je kan verwachten met gastdichter Dirk Elst.
Dirk Elst is een schrijver-muzikant die op z'n twintigste de droge rock'n roll van het schrijven achterliet om zich volledig aan muziek (lees Afro-Cubaanse percussie) te wijden. In die dagen vond hij zichzelf nog te weinig verhaal hebben. Nu vele jaren later vallen er dingen in de plooi, schrijft hij gedichten, kortverhalen en songs en brengt hij een enkele ervan live op het podium. Door zijn rasperige donkere bariton doet hij denken aan oude bluesmannen die vertellend zingen. Lou Reed en Howling Wolf kijken (hopelijk) instemmend over zijn schouder mee.
Als muzikant speelde hij met diverse groepen, jazz muzikanten en dichters waaronder: Sioen, Bodixel, John Watts, Moussa Dembele, Giovanni Barcella, Kristof Roseeuw, Bart Maris, Lode Vercampt, Koen de Wit, Michael Bennetsen, Pisteffo, Artiestencollectief Ja, Daniel Billiet en Philip Meersman.
Als schrijver-dichter is hij lid van Collectief Balein en vorig jaar ging zijn eerste theatertekst "Mozes" in première. Verder publiceerde hij in het tijdschrift Digther, ANS Studentenbad, Dichters des Vaderslands en verschijnt er een gedicht van zijn hand in de bloemlezing "Print is dead" van Villanella en Meulenhof Manteau. Op zijn blog kan je enkele van zijn kortverhalen lezen.
Tijdens de Muzeval brengt hij een uitgeklede versie –lees: solo- van de voorstelling "Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank". Dit stuk gaat in première op 17 september op een Curfew-avond in Electron, Breda en houdt het midden tussen een vertelling, performance, luisterspel en concert. Vanavond begeleidt Dirk Elst zichzelf op conga's en berimbao.
Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank, wijdbeens en met de tenen in de lucht. Hij schatert met de rechterhand op zijn buik, de linker bedekt z'n ogen.
Die mensaap met humaniteit in de vingers had iets horen waaien over een andere soort met een groot dramatisch talent. Onderaan, op de trappen van De Nationale Bank troepen horden van hen samen. Ze zijn bleker en kaler. Voortdurend porren ze elkaar met de ellebogen aan. Ze draaien dan met hun ogen en staan in kleine groepjes met de hoofden dicht bij elkaar. Als er 1 van hen naar boven kijkt dan leggen de anderen meteen hun hoofd in de nek en roepen van OEH en AAH.
Morgen gaan we nog een dagje stevig doorwerken, om vervolgens Muzeval nummer dertig een vlot verloop te laten kennen. Hieronder nog wat extra uitleg, zodat je weet waaraan je je kan verwachten met gastdichter Dirk Elst.
De Muzeval donderdag 10 september - gastdichter Dirk Elst
Dirk Elst is een schrijver-muzikant die op z'n twintigste de droge rock'n roll van het schrijven achterliet om zich volledig aan muziek (lees Afro-Cubaanse percussie) te wijden. In die dagen vond hij zichzelf nog te weinig verhaal hebben. Nu vele jaren later vallen er dingen in de plooi, schrijft hij gedichten, kortverhalen en songs en brengt hij een enkele ervan live op het podium. Door zijn rasperige donkere bariton doet hij denken aan oude bluesmannen die vertellend zingen. Lou Reed en Howling Wolf kijken (hopelijk) instemmend over zijn schouder mee.
Als muzikant speelde hij met diverse groepen, jazz muzikanten en dichters waaronder: Sioen, Bodixel, John Watts, Moussa Dembele, Giovanni Barcella, Kristof Roseeuw, Bart Maris, Lode Vercampt, Koen de Wit, Michael Bennetsen, Pisteffo, Artiestencollectief Ja, Daniel Billiet en Philip Meersman.
Als schrijver-dichter is hij lid van Collectief Balein en vorig jaar ging zijn eerste theatertekst "Mozes" in première. Verder publiceerde hij in het tijdschrift Digther, ANS Studentenbad, Dichters des Vaderslands en verschijnt er een gedicht van zijn hand in de bloemlezing "Print is dead" van Villanella en Meulenhof Manteau. Op zijn blog kan je enkele van zijn kortverhalen lezen.
Tijdens de Muzeval brengt hij een uitgeklede versie –lees: solo- van de voorstelling "Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank". Dit stuk gaat in première op 17 september op een Curfew-avond in Electron, Breda en houdt het midden tussen een vertelling, performance, luisterspel en concert. Vanavond begeleidt Dirk Elst zichzelf op conga's en berimbao.
Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank, wijdbeens en met de tenen in de lucht. Hij schatert met de rechterhand op zijn buik, de linker bedekt z'n ogen.
Die mensaap met humaniteit in de vingers had iets horen waaien over een andere soort met een groot dramatisch talent. Onderaan, op de trappen van De Nationale Bank troepen horden van hen samen. Ze zijn bleker en kaler. Voortdurend porren ze elkaar met de ellebogen aan. Ze draaien dan met hun ogen en staan in kleine groepjes met de hoofden dicht bij elkaar. Als er 1 van hen naar boven kijkt dan leggen de anderen meteen hun hoofd in de nek en roepen van OEH en AAH.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten