Medische keuring
Vlinderman is een beetje aan het bekomen. Om 16u30 werd ik immers verwacht bij de bedrijfsarts om nog eens nagekeken te worden en van die dingen, kwestie dat den baas weet dat hij nog wat kan vertrouwen op zijn medewerker(s). Om de zoveel jaar gebeurt dat trouwens, dus niets speciaals aan het handje. Bibi meldde zich om 16u29 stipt aan en kreeg gelijk een vragenlijst in zijn handen geduwd. Netjes ingevuld, die hap, waarna ik nog wat ogentesting mocht ondergaan bij wat ik vermoed een doktersassistente, al kan ik me altijd miskeken hebben. Alles bleek in ieder geval in orde te zijn en vervolgens mocht ik naar een rood hokje, waar alle kledij eraf moest, op mijn slip en hemd na. De dokter zou mij daar wel komen halen als ie klaar was met degene waar hij dan mee bezig was.
Daar zat Vlinderman dus, halfnaakt, met zijn blote voeten stevig op de koele vloer, zijn krant wat te lezen. Op de achtergrond speelde radio één en verder was er niet veel om me zorgen over te maken. Tot ik het nieuws van 17u00 te verwerken kreeg. Die vorige te onderzoeken werknemer neemt toch wel heel veel tijd in beslag, de gedachte passeerde tussen de concentratie om het nieuws op de radio te volgen en de krantenpagina verder uit te lezen. De minuten bleven zich echter opstapelen, tot Vlinderman het vage vermoeden begon te krijgen dat er iemand gewoon vergeten was...
Dan maar die broek terug aangetrokken en de deur open om dan vast te stellen dat er van een doktersassistente niet veel te bespeuren viel en van een dokter nog veel minder. Verderop in de gang echter wel een schoonmaakster, die bij het zien van deze verschijning op blote voeten en licht openstaande gulp - die had ik niet gesloten - verbaasd aanhoorde hoe hij haar meldde dat hij dacht vergeten te zijn. Vermits zij reeds die goeie vergeetachtige ergens op een hogere etage van het gebouw had gezien, bevestigde ze mijn vermoeden. Met een onwaarschijnlijke snelheid verdween ze vervolgens door een matglazen deur om hem voor mij te gaan opsnorren. Wat uiteindelijk dus niets opleverde, want hij had het pand gewoonweg al helemaal verlaten. Ze heeft het echter wel zo geregeld dat een andere dokter het zou overnemen, zodra die klaar was met een zwangere patiënte.
Soit, morgen telt Vlinderman welgeteld 45 minuten bij zijn overuren op, want het was 17u46 toen ik eindelijk kon vertrekken. Oh ja, voor ik het vergeet, Bibi is gezond en wel bevonden en mag blijven doorgaan ;-)=
Bron foto: KLIK
Daar zat Vlinderman dus, halfnaakt, met zijn blote voeten stevig op de koele vloer, zijn krant wat te lezen. Op de achtergrond speelde radio één en verder was er niet veel om me zorgen over te maken. Tot ik het nieuws van 17u00 te verwerken kreeg. Die vorige te onderzoeken werknemer neemt toch wel heel veel tijd in beslag, de gedachte passeerde tussen de concentratie om het nieuws op de radio te volgen en de krantenpagina verder uit te lezen. De minuten bleven zich echter opstapelen, tot Vlinderman het vage vermoeden begon te krijgen dat er iemand gewoon vergeten was...
Dan maar die broek terug aangetrokken en de deur open om dan vast te stellen dat er van een doktersassistente niet veel te bespeuren viel en van een dokter nog veel minder. Verderop in de gang echter wel een schoonmaakster, die bij het zien van deze verschijning op blote voeten en licht openstaande gulp - die had ik niet gesloten - verbaasd aanhoorde hoe hij haar meldde dat hij dacht vergeten te zijn. Vermits zij reeds die goeie vergeetachtige ergens op een hogere etage van het gebouw had gezien, bevestigde ze mijn vermoeden. Met een onwaarschijnlijke snelheid verdween ze vervolgens door een matglazen deur om hem voor mij te gaan opsnorren. Wat uiteindelijk dus niets opleverde, want hij had het pand gewoonweg al helemaal verlaten. Ze heeft het echter wel zo geregeld dat een andere dokter het zou overnemen, zodra die klaar was met een zwangere patiënte.
Soit, morgen telt Vlinderman welgeteld 45 minuten bij zijn overuren op, want het was 17u46 toen ik eindelijk kon vertrekken. Oh ja, voor ik het vergeet, Bibi is gezond en wel bevonden en mag blijven doorgaan ;-)=
2 opmerkingen:
Zo lachwekkend dat het wel moet zijn, hahahaha
De kolder speelt zich inderdaad vaak niet op een theaterpodium af, maar in het dagdagelijkse leven...
Een reactie posten