We staan aan de vooravond van Allerheiligen, 't kan ook Allerzielen zijn, maar wie maalt daar vandaag de dag nog om, nu we met z'n allen naar Amerikaans voorbeeld een nieuw excuus hebben om vooral uit de bol te gaan met carnavaleske toestanden tot gevolg. Morgen gaan we wel naar het kerkhof, vandaag hoeft dat niet zo nodig. Het heeft iets aparts, dat zo uit de bol gaan vooraleer we met zijn allen stemmig het juiste gelaat in de plooi leggen om eerbied te tonen voor iets dat hoger is dan van onszelf kan gesteld. Vlinderman is thuis gebleven vandaag, heeft op zijn eigen manier wat goed werk verricht en gaat jullie nu enkel nog opzadelen met een oudgediende, bronzen ervaring die ik een klein lustrummeke terug ben tegengekomen.
Cosimo I met zijn huidige fans (bron afbeelding: KLIK!)
verstard verhoog
op zijn voetstuk prijkt in geschelpte lagen grijs de randen brokkelwit gehoopt de eerbied van een duif al jaar en dag en uur zijn trouwste fan
het bewegen doet hem zeer daarom is hij al jaren star gesloten voor verandering eigen baas in eigen taal en letteranemie de metgezel
en dus één duif minstens als hij niet meer wil noch durft verroeren al luistert ze niet echt
Alweer een poosje geleden dat Vlinderman het nog eens over 'zijn man' heeft gehad hier. Laat ik maar van de gelegenheid van een dagje vrij gebruik maken er eentje op te voeren uit 2005. Dan kan ik zo dadelijk mijn lekke band de juiste behandeling gaan geven en ervoor zorgen dat ik terug op de snelwegen van ons land kan rondrijden zonder de medechauffeurs te doen sakkeren op mijn klein reservewieltje, dat niet sneller mag dan 80 km/u. En misschien dat ik daarna maar eens op zoek ga naar gerichte informatie over Cambio, want de Vlindermobiel gaat er binnenkort definitief terug uit. Teveel kosten op komst en nu we hier in Antwerpen toch elke dag wat meer tot stilstand komen en dat er de komende jaren niet op gaat beteren...
R.I.P. Vlindermobiel
debatman
hij is debet aan het debat de woorden zijn zijn zwaarden die iedereen berijgen durven als ze niet aanhoren willen wat hij zowaar te zeggen heeft
de punten en de komma's ze staan op vreemde plaatsen breken waar ze kunnen en verstoren zelfs de fijnste zin zodra die ietwat zou behagen
want hij is een breker met een woordenmoker slaat hij neer wat komt uit vreemde kokers anders dan uit zijn eigen hoofd hoort er niets gezegd te worden
vullen zijn holle frasen hele lagen lucht in het gesprek dat nog enkel durft te spelen in zijn ontplofte universum is hij zonder publiek gewoon een blaaskaak
De winter komt er nog steeds aan, vermoedt Vlinderman, maar dat wil niet zeggen dat er alvast geen gerelateerd gedicht op mijn lezer mag los gelaten worden. Neem daarbij dat Bibi leeft in een land waar zelfmoordcijfers ongekende en bovenal ongehoorde hoge toppen scheren en u krijgt onderstaande van mij zomaar ter lezing. Na ruim vier jaar heb ik het een ietwat herschikt - herschreven als u dat liever leest - en daarmee laat ik u mee de start nemen van een lang en uitgebreid Vlindermanweekend.
Al eens over nagedacht in het verkeer? (bron afbeelding: KLIK!)
ont-dooie
narrig zit hij in de wagen zijn adem aan te staren helemaal beneveld cocon geworden in zijn oude Lada
de motor springt en loopt met af en toe een kuch hangt een sjaal binnen lichaamsblauw te verwarmen tot ze overbodig
ligt buiten sneeuw te hopen welzeker decimeters dik doet een kleine garage finaal gesloten dodelijk werk
het koele tikken van een oude motor niet meer te horen bij het druppen in een late lente
Hallo, ratracers, alles kits met 'the kids'? Huisje tuintje boompje in regel met de lijn der verwachtingen van het omstaandersvolkje? Staat er (nog) voldoende geld op de spaarrekening om ook bij de volgende bankencrash (-clash?) de immer lijdende toplaag te voorzien van een voldoende uitsmeerbaar laagje troostcrème de la -crème? En hoe zit het met het pensioensparen in het bodemloze en vooral uitzichtloze vooruitzicht van het moet ooit eens ergens ophouden?
De wereld is ons oren aan het aannaaien dat het niet mooi meer is, maar we klagen niet, zolang we er maar een blinkende oorbel in kunnen hangen, die net iets meer blingt dan die van de buren. We zagen wel dat het zo slecht gaat en dat we nog maar amper één wagen op afbetaling kunnen kopen terwijl heel de wereld lekker verzuipt in haar zelfgecreëerde drang naar consumptie, maar het zal ons worst wezen, zolang we die baksteen in onze - vooral Belgische - maag maar kunnen blijven omzetten naar dat ultieme eigen plekje, op een bodempje van hypothecair krediet. En als het slecht gaat, mag je nog altijd in eerste instantie je huis behouden, maar je loon, dat ben je kwijt (en na afloop uiteindelijk ook dat huis, maar wie maalt daar in die situatie dan nog genoeg om om het systeem aan te klagen?)
Vlinderman klaagt een beetje cynisch, mag ook wel af en toe. Het is ook allemaal zo onwaarschijnlijk. Geven we geld aan 'Het Goede Doel', willen we allemaal honger de wereld uit, maar feitelijk zijn er maar weinig bereid om wat van onze overvloed af te staan. "Contradictio omnia est," dat denkt Vlinderman ervan. We hebben gewoon teveel. En neen, Bibi wil er niet al te veel van afgeven. Het kan immers altijd beter...
Via een vriend op Facebook kwam ik bij dit muziekfragmentje uit en dan zoekt Vlinderman daar gewoon een gedichtje bij, eentje dat misschien past, misschien ook niet. Dat heb je nu eenmaal met mensen, je kan nooit helemaal in hun hoofd kijken. Laat ik het maar een streepje nostalgie noemen op deze warme herfstdinsdag ;-)=
stadskroegje
op en neer gaan ze kopjes vol gekir en gekoer op het koertje van een ouwe kroeg waar grijs en bruin samen potten klinken
vijftien man en de tanden te tellen op één hand brullen ze bij elke blauwe bak hun ivoren stompjes bloot oud ja, maar niet versleten
kunnen ze fel van leer hele riedels blazen op hun verrookte vingers bij het voorbijflaneren van een vrouwenlijf het lef, de deerne durft, hun hart het slaat over
de radio sputtert de mannen drinken en kaarten de dag is zo weer om
Het snot zit hoog (verschoning bij dit misschien te plastisch uitgedrukte beeld van mijn verkoudheid), het hoofd weegt zwaar, dus stap ik het hier alweer af nog voor ik goed en wel enkele dichtregels ter uwer bestudering heb achtergelaten. Ik heb er naar moeten zoeken en normaal gezien kreeg het hier nooit nog een forum, maar bon. Aan, die stoute (snotte?) schoenen en wegwezen, ik lees morgen wel hoe het het ervan afgebracht heeft. Of niet, dat is die andere mogelijkheid.
Snipverkouden, zo te zien (bron afbeelding: KLIK!)
rammeldicht
je bent een ouwehoer zei hij en hij meende niet wat hij bedoelde het was gewoon genoeg voor één dag van hem
liet hij het stelpen van het bloeden over aan de barmhartige andere iemand zou wel raad weten verbanden kunnen leggen
hij heeft zijn zeg gedaan werd gehoord misschien dat hij later wordt vermoord het zal dan ook wel worden verwoord in onzinnigheid vertaald en later betaald
Voor we de douche induiken, nog even een bemerking op het dagelijks gedrukte luikje van onze multimediale omgeving, zijnde de krant, ook wel gazet geheten. De prijs ervan is de laatste jaren nogal fel gestegen en telkens krijg je als lezer de uitleg dat die prijsverhoging nodig is om de kwaliteit van het blad op peil te houden. Elke dag namelijk het nieuws vers op je bord, het heeft zo zijn charmes en sommigen onder ons, waaronder Bibi, hebben daar best een centje voor over en gaan dan ook maar al te graag mee in het verhaal achter de prijsverhogingen.
Echter, want die is er: waar sta je als trouwe lezer als je al maanden op rij moet vaststellen dat de kwaliteit er NIET op vooruit gaat, NIET van hetzelfde niveau blijft, zelfs ACHTERUIT gaat? Moet je je dan geen kritische vragen stellen zoals: "Hebben ze nu meer winst op onze kap gemaakt voor minderwaardiger materiaal én hebben ze dan geen corrector meer, wegens ontslagen of zo, die het hele ding naleest daar op die redactie?" De krant waar Vlinderman het over heeft mag zichzelf dan wel de grootste van het land vinden en daar fier op zijn, ze heeft blijkbaar tijd noch geld om deze lezer een foutloze artikelenreeks aan te bieden, ondanks die prijsverhogingen. Al helemaal niet in haar weekendeditie, die ze dan ook nog eens verkoopt aan een meerprijs van € 0,60. Spelfouten, vergeten woorden, kromme taal, herhaling van dezelfde artikels in één editie, onnauwkeurigheden, het zaakje staat er bol van. En dan heeft hij het nog niet over de onlineversie, waar van enige zelfcensurering bij uitlatingen van de medesurfende mens niet het minste spoor terug te vinden is.
En wat vindt Vlinderman daarvan of doet hij daaraan? Behalve per dag enkele malen diep zuchten, niets. Deze idioot blijft zijn krantje kopen. Omdat het nieuws hem anders maar blijft achtervolgen met een dag vertraging...
Dat vastgesteld hebbende wenst diezelfde Vlinderman iedereen een bijzonder aangenaam weekend toe en tot morgen of zo, als we elkaar hier weer maar eens treffen bij een perfekt uitgespelt opiniestucje of gedigt.
Deze avond een beetje gaan werken voor het jaarlijkse Mosselfestival van mijn werkgever, en dus verschijnt Vlinderman hier maar kort - alweer - om jullie te trakteren op een Oesterlijk gedicht. Laat het u à volonté smaken, zou ik zo zeggen en voor sommigen onder u: tot later deze avond, de wijn zal heerlijk smaken en rijkelijk vloeien.
Alles voor het Goede Doel (bron afbeelding: KLIK!)
Net nog even gedag kunnen zeggen aan oude Vriend Cisse (heyhey!), maar zodadelijk ga ik mijn telefoon eens ter hand nemen om die andere oude Bekende van mij, Johanne, nog eens te belagen. De man heeft ondertussen een waarschijnlijk al rondlopende dochter en is hier in het nieuwe Vlinderverblijf nog niet langs komen lopen, hoog tijd dus om daar wat aan te veranderen! Gelukkig genoeg heeft hij Bibi gisteren dan toch eens (terug)gebeld...
Ondertussen zetten de foto's van de afgelopen weken zich netjes op mijn harde schijf en kan u wat genieten van een bijzondere eendagsvlieg, namelijk de alledagsvlieg (neen, niet verwant werk aan het nanemens, maar toch :p). Het is één van de laatste gedichten die ik schreef tijdens het opstarten van deze blog...
Zo gaat dat met sommige eendagsvliegen... (bron cartoon: KLIK!)
alledagsvlieg
tussen de capriolen van wel duizend sterren in is hij de zon en de maan nog niet vergaan van glorie de furore trekt hem aan
barst hij elke avond los voor een beperkt publiek in muzikale levenslessen en af en toe een verhaal om stil bij te worden de borden op het schap tot gruizels te herleiden
hij stopt slechts dan als zijn beurs gevuld hem naar de grond toe trekt om even te gaan slapen elke dag kent zo weer zijn eigen einde
Bij het overlijden van ieder opmerkelijk figuur uit mijn werelds beeld, duiken de voorgangers op in de belevingswereld van Vlinderman. Dat is zo doorgaans dan minimaal mijn Vader, Frans Verwimp, maar heel regelmatig ook die andere Man, Victor Vanderdaelen/Verdano, mijn off the record-mentor, waarmee ik mijn voorliefde voor auteursnamen lijk te delen... Dra gaan we de winter verwelkomen en op die manier ook opnieuw afscheid nemen van die goede zondagvriend. Feitelijk ook van een vriend, die Vlinderman zag groeien in zijn nieuwe liefde en dat samen met haar ook vierde met ondergetekende. En Fikske, wat zou er van jou geworden zijn? Hersenspinsels, herinneringen, en het zal er allemaal niet op beteren. Voor jou, Victor, nog eenmaal dit jaar...
Vlinderman en Verdano, mei 2005 in Wijnegem
dichtman
met een stok in de hand zo leerde ik je kennen op een dichtvolle dag toen je me inweidde in de geheimen van jouw taal
en tovertaal was het met verrukte wendingen zinnelijk op de loer om katersvlug te vlieden naar weer een verdraaide draai om de onbelezen dichtersoren
vandaag ben ik een wees ontdaan van een vader die met raad en daad sprak en deed wat moest en zou jouw woorden besteedde je niet aan alles van belang maar wel aan mij
ik heb vandaag besloten jouw glimlach te behouden de wereld is weer verder gegaan met mij en zonder jou maar ik vertik het jou los te laten eens in het hart, altijd in het hart soms kan het ook zo eenvoudig zijn
Welkom alweer op de blog van uw Langzame Zwalper. De tijd stond hier eerder nooit echt stil, maar vandaag, ho maar, we gaan een groene lijdensweg tegemoet, waar over wat jaren van hier nog lang over gepalaverd zal worden, niet in het minst door degenen die dachten vandaag vooruitstrevend te zijn. Blind overal tegen, Vlinderman dacht dat hij een link met onderstaand gedicht best kon verantwoorden. Geniet nog van deze avond en speciaal voor wie in of rond Antwerpen woont: laat ons hopen dat het op één of andere manier toch allemaal vooruit mag gaan binnen dit en enkele jaren.
De paden waarover een Vlinderman zich begeeft, lijken niet allemaal dezelfde weg uit te gaan. Zo stel ik zelf vast dat waar aan de ene kant Doel mijn onvoorwaardelijke steun blijft genieten in haar strijd om het voortbestaan als dorp, Bibi aan de andere kant net zo onwrikbaar en pal achter de Lange Wapperbrug blijft staan, ook al heeft goed 20% njet gezegd op het referendum gisteren. Als ik dan ga kijken op bijvoorbeeld de website van Het Laatste Nieuws en meer bepaald bij al de reacties daar, dan nog komt er geen spoor van twijfel in me op om alsnog het nee-kamp te kiezen. Ook al zijn veel van mijn vrienden en familieleden een tegenovergestelde mening toegedaan. De redenen daarvoor deed ik de voorbije weken reeds uit de doeken, daar ga ik dus niet meer op terugkomen, maar ik houd wel mijn hart vast voor de toekomst. Meer dan ooit zal deze twistappel ons op de Antwerpse maag blijven liggen, net omdat ze enkel maar voor- en tegenstanders kent die alleen maar voor het eigen grote gelijk blijven gaan. En gelukkig maar is dat een goed recht.
Het NIMBY-fenomeen (Not In My Back Yard) dat voor velen vandaag de dag speelt, dat is een ander paar mouwen. Vlinderman waant zich terug in de Middeleeuwen, waarin iedereen het voor het zeggen had in zijn eigen kasteel en de daarbij horende lijfeigenen. Ook toen heerste er geen maatschappelijk 'wij-gevoel', tegen welker belang grootschalige projecten konden ontwikkeld worden. Geen sociale zekerheid, geen mutualiteit, geen recht op een waardig leven ook. Bestond allemaal niet en waarschijnlijk zouden we zonder de Verlichting met zijn allen nog steeds onze plas laten lopen waar en wanneer we daar zin in hadden, terwijl we met paard en kar ons naar waar dan ook begaven waar er voedsel op ons lag te wachten. Want wegen, dat waren van die verharde karrensporen waar enkel de plaatselijke rabauw wat onderhoud aan deed om af en toe zijn slag te kunnen slaan. Maar ik dwaal af.
NIMBY. Het hoort blijkbaar bij deze moderne tijden dat iedereen letterlijk álles wil, hier én nu, maar nooit ofte nimmer daarbij wat dan ook wil inleveren. Never, over ieders dood lijk! Gemeenschapszin betonen? Ok, op welke rekening mag ik dan storten en het klopt toch dat ik het dan mag aftrekken van mijn belastingen, eh? D'r moeten besparingen komen? Ok, maar eerst de andere, als die betaalt, wil ik ook wel bijdragen, maar pas dan eh! Belastingen ontduiken? Hoe doe jij dat en heb je nog tips voor mij? Het holt ons uit als mens, dat NIMBY-airtje. Dat bouwt geen bruggen tussen mensen, integendeel. En dat vindt Bibi triest. Vlinderman pleit dan ook voor HIMBY (Here In My Back Yard)!
Vlinderman heeft zijn ja-bolleke rood gekleurd in het stembureau en dat terwijl nagenoeg iedereen in zijn stemgerechtigde omgeving het andere bolleke heeft gefavoriseerd. Het is een bijzondere dag, deze zondag 18 oktober 2009, en het zal een bepalende dag worden voor Antwerpen. Wat ook de uitslag zal zijn, vanaf vandaag is deze Koekenstad verdeeld zoals nooit eerder. 'Mijn' Stad aan de Schelde is hopeloos verdeeld geraakt tijdens de voorbije pakweg 6 maanden. Harde voor- en tegenstanders speelden het allemaal nét niet zo netjes in het verdedigen van hun pro- en contrastandpunten, met heel wat gebeuzel over en weer tot gevolg. Bibi is benieuwd naar hoe het verder zal gaan.
In heel dit gebeuren heb ik toch wel een kanttekening te plaatsen bij het nut hebben van onze 'rechtstreeks verkozenen des volks'. Om de zoveel jaren worden we verplicht opgeroepen onze democratische stem uit te brengen voor gemeenteraad, provincieraad, Vlaamse en/of federale overheid. Die dag geven we van rechtswege een mandaat aan de verkozenen om namens onszelf een beleid uit te stippelen waar we beter van worden en waardoor we gezellig samen kunnen blijven 'leven'. Feitelijk zou je dan een referendum als dat van vandaag kunnen omschrijven als een motie van wantrouwen, want we geloven blijkbaar collectief niet in het vermogen van onze beleidsvoerders om dat te doen waarvoor we hen verkozen hebben... Het is wat kort door de bocht, dat besef ik ook wel, maar toch. Waarom zouden we dan nog moeten gaan stemmen?
Binnenkort zal blijken of de Antwerpenaar - en spijtig dat niet de rest van Antwerpen-doorstekend Vlaanderen mee heeft mogen kiezen - het beleid van zijn verkozenen heeft goed- of afgekeurd en De Lange Wapper er al dan niet komt. Los van het al dan niet opgeloste verkeersinfarct zal dan ook blijken of de Antwerpenaar die enkele jaren geleden zijn stem uitgebracht heeft, dan goed zal opgelet hebben. En over enkele jaren zullen we dan moeten zien of diezelfde Antwerpenaar zijn (herziene) stem beter zal besteden. Want vergis u niet, ook dat stond/staat vandaag ter discussie.
In ieder geval: over enkele minuten sluiten de stembureau's hun deuren en kan er al dan niet overgegaan worden tot het tellen van de stemmen. Al dan niet, want er is een minimum aantal stemmers nodig om de rechtsgeldigheid van dit referendum vandaag te kunnen honoreren. En dan komt uiteindelijk finaal de Vlaamse overheid nog aan het woord. Als je ziet wat die heeft aangevangen met pakweg het quasi-vermoorde Doel...
Drukke dag vandaag: Doel & Circa 2009, Vlinderman gaat zich niet vervelen. Voor degenen die thuis blijven, hieronder een ietwat somber tafereel, dat mij begin 2006 kwam aangewaaid. Kijkt u er gerust met evenveel onbehagen naar en weet dat Bibi in één van de beste vormen van zijn leven verkeert, met aan zijn dolgelukkige zijde Nip.
Nip & Vlinderman
onuitgegeven tafereel
hij streelt bedachtzaam zijn verloren klavier een trouwe dienaar altijd volzaam en gedwee te ondergaan wat hij erin durft te slaan
zich niet bewust van het vocht op zijn wang gebruikt hij een allerlaatste maal zijn anders onachtzame zakdoek hij droogt de laatste inkt
het vloeien werd bloeien in de herst waar het bloeden nooit als echt ervaren langzaam stollen moet met groeten van de lente
verklikt hij zijn licht en geeft zich over aan het duister in de stilte van het laatste verhoopt hij op zichzelf slechts zijn wanhoop
Maandag 5 tot zondag 25 oktober, doorlopend te bezichtigen tijdens de openingsuren van bibliotheek Permeke Gratis
In Bibliotheek Permeke stellen we de gedichten van onze poëziewedstrijd tentoon. Thema van de wedstrijd en thema van Circa 2009 is ‘To Belong’ of ‘Erbij Horen’. De winnende gedichten vind je in deze brochure, een ontwerp van Andrej Babenko. Deze talentvolle Antwerpse kunstenaar met Oekraïense roots stelt samen met alle ingezonden gedichten enkele van zijn werken tentoon. Andrej Babenko (°1974) emigreerde op 25 jarige leeftijd naar België waar hij zijn studies in grafisch ontwerp en schilderkunst aanvatte. Vrijwel onmiddellijk na zijn afstuderen werd hij aangenomen als grafisch vormgever en illustrator bij de Vlaamse Opera. Zijn “seizoensbeelden” gooien er hoge ogen. Winnares van de gedichtenwedstrijd is Marijcke Cauwe, een Antwerpse seniorendame met één roman op haar palmares. De oude man, is een liefdesverhaal dat zich afspeelt in Antwerpen tegen de achtergrond van de twee wereldoorlogen. Het werd in eigen beheer uitgegeven door boekscout.nl. Marijcke Cauwes gedicht ‘Aan Antwerpen, stad met een haven’, verscheen in het tijdschrift Koninklijke Havenwerktuigen S.K. in het nummer van Maart 2006.
Drumbeats
Receptie, boekvoorstelling en theater Vrijdag 16 oktober, vanaf 17u30 Brede School ‘Het Keerpunt’, Prins Leopoldstraat 52, Borgerhout Gratis
Met een receptie, boekvoorstelling en theater openen we deze editie van Circa 2009. Samen met alle partners van Circa 2009 ontvangen de Federation of Anglophon Africans in Belgium (FAAB) en Brede School ‘Het Keerpunt’ je in hun Hacienda Popular. Live muziek door de groep ‘Assempa’, een drankje en een hapje brengen je in de stemming voor de voorstelling van ‘Wooden gongs and drumbeats’, het nieuwe boek van Chris Dahi. Chris Danu Onuchukwa, geboren in Nigeria als zoon van een koning van Ubakala in Umuahia, woont sinds 1986 in België. Hij leert uit eerste hand alles over traditie, gebruiken en folklore van zijn land van oorsprong. In zijn boek ‘Wooden gongs en drumbeats’ brengt hij 31 volksverhalen samen, verhalen gebaseerd op de verhalen die doorgegeven zijn door Chris’ ouders en grootouders. In deze moderne tijd van internet en tv mogen deze wijze verhalen niet verloren gaan. Het is een boek voor zijn kinderen en kleinkinderen, voor de jongere generatie Afrikanen en voor iedereen die ze wil horen. Chris Dahi studeerde sociologie aan de Universiteit van Jos in Nigeria en is actief als journalist, researcher en schrijver. Aansluitend op de boekvoorstelling stelt Lady Pot Money hun nieuwe theaterstuk ‘O Jo Ro’ voor. Theater met muziek en dans gebaseerd op Afrikaanse volksverhalen. Deze creatie mengt traditioneel West-Afrikaans educatietheater met nieuw, jong en experimenteel theater. Regisseur Babatunde Bamidele studeerde Bewegingsleer en Gezondheidsopvoeding aan de universiteit van Ibadan. Hij werkte voor dit stuk samen met een groep jonge, getalenteerde acteurs uit Antwerpen. Kom erbij, hoor erbij!
Een literair programma om van te snoepen. Rachid Bouziani, Frans Vlinderman, Su-Yin Wang, Pierre Magis, Rosana Carcamo Sereil (ov), Bart Van Peer, Bridget Tapua, De Antistresspoweet en Herman J. Claeys (ov) brengen poëzie met Marokkaanse, Belgische, Chinese, Spaanse en Zimbabwaanse roots. Soms in het Nederlands, soms in de taal waarin de poëzie wortelt. De Ghanese Nancy Anima Baffour zorgt met highlife voor de nodige muzikale afwisseling. Nancy Anima Baffour is gezegend met een prachtige en opwindende stem waarmee ze in het verleden enkele gospelzwaargewichten ondersteunde. De 5 winnaars van onze poëziewedstrijd: Marijcke Cauwe, Roger Nupie, Bert Deben, Philémon Heeren en Tine Hertmans, lezen hun winnende gedichten voor.
Een productie van Pipelines vzw/De Muzeval en vzw Imane
Concert ‘Sindicato Sonico’ Zaterdag 17 oktober, 20u Zaal 't Werkhuys, Zegelstraat 13, Borgerhout Inkom: 8 euro en 6 euro voor leden, studenten, +3, vervangingsinkomens Sindicato Sonico brengt een nieuw genre: mariachi funk 'n roll. Traditionele ritmes uit verschillende thuislanden gemengd met elementen uit cumbia, funk, ska en rock 'n roll. Roman Santos (Mexicaan) en Marco Bustamante (Boliviaan) zetten hun aanval in begin september 2004 in Antwerpen. Al snel kwamen Juan Carlos Bonifaz (Mexicaan), Aldo Aranda (Mexicaan), Marcelo Moncada (Chileen) en Ruben Valle (Cubaan) de gelederen versterken. Veel bandleden zwierven jarenlang door Europa om elkaar dan tegen te komen in Antwerpen. Sindicato Sonico is een groep die houdt van feestjes, maar met hun muziek doen ze ook een oproep voor meer verdraagzaamheid en respect in deze wereld. Bal Global Multicultureel dansbal Zaterdag 17 oktober, 20u CC Deurne, Frans Messingstraat 36, Deurne Inkom: 8 euro en 6 euro voor leden, studenten, +3 en vervangingsinkomens
Bal Global is een multicultureel dansbal met live muziek én dansinitiaties. Bal Global toert voor het tweede jaar op rij rond in Vlaanderen en Brussel. Naast een West-Europese, Roemeense, Russische, Afrikaanse en Indische dans, wordt voortaan ook een Turkse dans aangeleerd. Het achtkoppig gekleurd muziekensemble zorgt live voor de passende deuntjes. Bal Global bestaat uit dansers en muzikanten van hier en daar en richt zich tot iedereen die graag nieuwe culturen ontdekt en graag danst.
Intercultureel Boekenplein Uitgebreide boekenmarkt geopend door het Mladi Braka Kadrievi Orkest Zondag 18 oktober, van 10u tot 17u De Coninckplein, Antwerpen Gratis
De boekenmarkt op het De Coninckplein sluit zijn vijfde jaargang af. Sinds januari 2005 vindt er een maandelijkse boekenverkoop plaats, en deze sympathieke verzameling kraampjes is ondertussen een echte klassieker geworden. Flanerend tussen boek, hapje en drankje kan je er gouden koopjes doen en genieten van leuke, intieme optredens. Circa 2009 verruimt het aanbod met boeken van ondermeer Uitgeverij Vrijdag, Black Label, Oxfam Bookshops en publicaties van onze partners. Vanaf 12u kan je genieten van hapjes uit Nigeria, Latijns-Amerika, Oeganda, Indonesië, Marokko en Vietnam. Het intercultureel boekenplein wordt geopend door de blazers van het Mladi Braka Kadrievi Orkest. Dit Macedonisch zigeunerorkest zorgde voor de soundtrack van de film Time of the Gipsies van Emir Kusterica. Daarnaast, en verder meer, Speakers’ Corner, kinderanimatie, interculturele modeshow en muziek.
i.s.m. Antwerpen Boekenplein
Speakers’ Corner Gesprekken met auteurs, theatermakers en opiniemakers Zondag 18 oktober, van 11u tot 13u De Coninckplein, Antwerpen Gratis
Geen open forum op deze Speakers’ Corner, wel het vrije woord. King Franky en Paul Schrijvers interviewen Antwerpse spraakmakers. Onder andere Elisabeth Marain, Vitalski, Stan Laureyssens, Chris Dahi, Babatunde Bamidele, Sering vzw en Benjamin Verdonck. Daarnaast gaan we op de dag van het referendum over de Oosterweelverbinding de discussie aan over democratie en interculturaliteit. Onder andere met directrice Karin Heremans, Ivan De Rycke van Ademloos en woordvoerders van federaties van verschillende gemeenschappen.
Elisabeth Marain debuteerde in 1979 met de roman ‘Het tranenmeer’, waarvoor ze de prijs voor het Beste Literair Debuut kreeg. Echt bekend werd ze met ‘Rosalie Niemand’ uit 1988, het beklemmende verhaal van een vrouw die veertig jaar in een psychiatrische instelling verbleef zonder geestelijk ziek te zijn. Andere bekroningen van haar werk volgden. Onder andere voor haar jeugdverhalen.
Vitalski was één van de oprichters van ‘Circus Bulderdrang’. Hij is wijd en zijd bekend als de nachtburgemeester van Antwerpen en literair entertainer. Voorjaar 2008 verscheen bij uitgeverij The House of Books zijn nieuwe roman ‘De fetisj’, het vierde deel van zijn romancyclus ‘De geur van nat haar’. Stan Lauryssens reisde als jong verslaggever de wereld rond en interviewde de groten der aarde. Hij sliep in een hangmat in het oerwoud van Brazilië en maakte in de Amazonestroom jacht op krokodillen. ‘Zwarte sneeuw’, zijn eerste misdaadthriller, werd bekroond met de Hercule Poirot-prijs. Stan Lauryssens woonde zeven jaar in Spanje als buurman van Salvador Dalí. Hij schreef er een boek over, ‘Dalí and I: het ware verhaal’, dat door Hollywood wordt verfilmd. Chris Danu Onuchukwa, geboren in Nigeria als zoon van een koning van Ubakala in Umuahia, woont sinds 1986 in België. Hij leert uit eerste hand alles over traditie, gebruiken en folklore van zijn land van oorsprong. In zijn boek ‘Wooden gongs en drumbeats’ brengt hij 31 volksverhalen samen.
Babatunde Bamidele studeerde aan de universiteit van Ibadan. Speciaal voor Circa 2009 creëerde hij het theaterstuk ‘O Jo Ro’ voor. Theater met muziek en dans gebaseerd op Afrikaanse volksverhalen. Deze creatie mengt traditioneel West-Afrikaans educatietheater met nieuw, jong en experimenteel theater.
Sering vzw is een sociaal-artistieke theaterwerkplaats in het hartje van multicultureel Borgerhout. Ze werken met deelnemers uit alle geledingen van de maatschappij, van alle leeftijden en doelgroepen. Ze ontwikkelen langdurige artistieke processen, met theater, zang, muziek en dans, om de deelnemers bewust te maken van hun kracht en mogelijkheden.
Benjamin Verdonck is één van de vaste theatermakers bij het Toneelhuis. Zijn nieuwste project heet ‘Kalender’ en zal bestaan uit een honderdtal acties verspreid over één jaar. Deze acties spelen zich af in Antwerpen, vaak op symbolische data. Verdonck wil spelen in de stad en zich de stad toe-eigenen zonder autoritair te worden. Hij wil iets doen bewegen in de stad, ervoor zorgen dat verhalen de ronde doen en mensen erover praten.
Voor kinderen Verhalen, sprookjes, pottendraaien, vlechtjes, schmink, tekenen en schilderen Zondag 18 oktober, van 11u tot 16u Expostieruimte Transit, De Coninckplein, Antwerpen Gratis
Ik hoor het fluisteren van de wind, de verhalen vol vuur, van de aarde, vanuit de oceaan. Zij komen naar jou toe met klank en tover in mijn woorden en mijn stem. Echt waar! Het is de wereld van magie. Verhalenvertelster Marijke Goossens tovert in Transit van 12 tot 15u een sprookjesachtig plekje tevoorschijn waar ouders met hun kinderen vanaf 4 tot … heerlijk kunnen genieten van verhalen op het verteltapijt. Maar Mim Van Keer, beter gekend als Mim El Messaoudi, bijt om 11u de spits af. Ze vertelt Arabische en Berberse sprookjes voor kinderen van 7 tot 10 jaar. Sprookjes die ze ook in haar romans gebruikt. Bekende werken van Mim Van Keer zijn Nadhira, de heks van het Rifgebergte en Amira Wallada of het verhaal van een geheime liefde. Handen uit de mouwen steken kan ook. Jan Welffens van Potterij ’t Rolleken brengt vijf draaischijven en de nodige klei mee naar het De Coninckplein. Onder zijn deskundige begeleiding kunnen kinderen een potje draaien. Jan Welffens heeft sinds een tiental jaren een atelier in Lille in de Kempen waar hij, kinderen zowel als volwassenen, de basisbeginselen van het pottendraaien bijbrengt. Jan Welffens maakte onder andere een studiereis naar Afrika waar hij in Burkina Faso toekeek hoe daar prachtige potten gemaakt werden op een manier die sinds mensenheugenis onveranderd gebleven is. Misschien kunnen de kinderen hun gedroogde kunstwerkje beschilderen aan de stand van Taller de Arte, een Latijns-Amerikaanse organisatie die in Antwerpen met kinderen tekent en schildert. Magie!
Fashion Interculturele modeshow, muziek en dans Zondag 18 oktober, vanaf 14u De Coninckplein, Antwerpen Gratis
Als afsluiter op het De Coninckplein showen modeontwerpers van Afrikaanse, Indonesische en Russische origine drie traditionele kledingculturen. Cultural African Arts and Developments zorgt voor een Afrikaanse modeshow, modeontwerpster Elena Tashkenbaeva van de vereniging Debuut kleedt de Russischtalige gemeenschap en een Javaanse modeontwerpster toont traditionele Indonesische kleding. Dat kan niet zonder muziek. The Preachers brengen reggae, gospel en rock. Enkele jaren geleden startte Obilagwa Uchenwa uit Nigeria, IBO-State, met zijn groep. Hij was het beu om jonge Afrikaanse Belgen op straat te zien rondhangen. Op eigen houtje huurde Obilagwa een repetitieruimte en sprak hij de jongeren aan. Join The Preachers. Katjusha is een volksgroep die traditionele Russische volksmuziek uit de verschillende regio’s van de Russische Federatie speelt, zowel oude als moderne muziek. Ze luisteren met hun muziek, soms geschreven door Sovjet troubadours, traditionele plechtigheden op, de sfeer van een huwelijk of Russische Vastenavond. En dan is er dans in traditionele klederdracht. Viatikare werd opgericht in Bandung door Barli Sasmitawinata, Paul Kusardy and Tanaka Hardy in 1960. Al snel volgden afdelingen in Surabaya, Bali, Jakarta, Semarang, Pontianak, Medan, Bogor en Tokyo. Viatikara betekent eenheid in verscheidenheid. Ze dansen de Glipang dans, de Tabur Sari dans, de Pecut dans en de Jejer Banyuwangi dans. Volksdansen uit Oost-Java, levendig en dynamisch, zacht en sierlijk, vrolijk en ritmisch, soms sensueel
Negen jaar geleden verliet S zijn geboorteland Kazachstan. Hij bouwde in België een nieuw leven op. Ondanks het feit dat hij nog steeds op een verblijfsvergunning wacht, voelt hij zich in België meer thuis dan elders. Zijn familie heeft hij al die tijd niet meer gezien. T is in een soortgelijke situatie. toen hij naar België kwam, reisde zijn beste vriend uit zijn geboortestad mee, maar die keerde al na enkele weken teleurgesteld terug naar Kazachstan. T bleef. Ondertussen acht jaar lang, zonder verblijfsvergunning. We filmden hun familie en vrienden in Kazachstan en hun reactie op videoboodschappen van S en T. De film verklaart niet, maar toont het leven in Kazachstan dat enkel laat vermoeden waarom mensen als S en T hun vaderland verlieten. Een film/performance met live bijdrage van muzikanten S en T.
Zoals een weekje geleden de broer van Vlinderman verjaarde, is het vandaag de beurt aan de zus. Vermits het een vrouw betreft, gaat Bibi niet het aantal jaren verklappen te alhier, maar ik had haar wel een gedicht toegezegd. Hieronder dan ook mijn bijdrage van vandaag, die ik geheel en al opdraag aan Silvie. Feest ze, meis, en laat maar eens weten waar en wanneer wij elkaar over de provinciegrenzen heen nog eens kunnen treffen. Doe trouwens Thyne ook maar een dikke knuffel voor haar verjaardag gisteren ;-)=
Vlinderman, Silvie & Jurgen
levensman
reeds als kleine baby deed hij zijn ouders bloeien hij toverde dan een glimlach op zijn tandenloze mond en kirde bij elke knuffel
als jongen maakte hij hen fier door de buurvrouw te groeten haar gras voor niets te maaien met haar een glas melk te drinken uit bewondering voor haar rimpels
nu is hij een man geworden en verrast hij iedere vriend met een helpende hand waar nodig hij is best een gewone mens geworden
hij is een rare snuiter die houdt van het leven misschien ook weer niet al bij al blijft hij altijd wel uniek
Deze avond is er een poëzieavond in Den Hopsack (Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen) en Vlinderman gaat daarheen om ook zijn stem te verheffen bij al dat onrecht. Maar ook om te verduidelijken dat er nog steeds hoop is. Hoop, dat 'beslissende' mensen de moed hebben om in te zien dat ze niet goed bezig zijn geweest. En hoop, dat doet nog steeds leven...
Verzetting, bezetting, alles met en voor Doel (bron afbeelding: KLIK!)
gericht dolen door Doel
het polderdorp geslacht offert haar Doelenaars voor een letter verschil tot dolenaar zonder huis op de plek waar de beuk gezet en uitgewaaid geplet tegen de weidse vlakte moest en ook die zal verdwijnen eens afgegraven valt dan het doek over een dok waar ooit dat Doel
maar kijk
zo nu en dan triomfeert hij de dolende doch drieste Doelenaar bij alweer een glimp van Vrouwe Justitia doorheen de kieren van haar blinddoek op de waanzin van wat eens beslist nooit meer onbeslist omdat het water te diep, veel te diep en dat ondanks enkele kilometers verder wat enkeling geen Westerschelde nog dieper wil het onzin zou dit dorpse Doel toch
met maanden vol rijp in het verschiet staan meer en meer de mensen op over de grenzen heen één idee om de vooruitgang vóór terwille hun schouders onder nieuwe kunst op restanten van kersverse ruïnen omdat vaak alleen die kunst het kent van ons met geld dat toch altijd rollen zal
en dus
geef ons tijd, Hoge Heren geef ons ruimte, gehavende Farizeeërs geef ons terug, al is het maar voor even in bruikleen, onze huizen ter bewerking, onze landerijen ter aanmering, onze Scheldeoever bezint, gij die beslist en herbegint samen met ons
Wegens kleuterachtig gedrag van een enkele 'volwassene' worden alle reacties gecontroleerd op inhoud, alvorens geplaatst te worden. Anonieme reacties, daar is een mens feitelijk niets mee, dus die worden niet altijd geplaatst. Gewoon even (onder)tekenen, dus.
