Gedicht: verstard verhoog

We staan aan de vooravond van Allerheiligen, 't kan ook Allerzielen zijn, maar wie maalt daar vandaag de dag nog om, nu we met z'n allen naar Amerikaans voorbeeld een nieuw excuus hebben om vooral uit de bol te gaan met carnavaleske toestanden tot gevolg. Morgen gaan we wel naar het kerkhof, vandaag hoeft dat niet zo nodig. Het heeft iets aparts, dat zo uit de bol gaan vooraleer we met zijn allen stemmig het juiste gelaat in de plooi leggen om eerbied te tonen voor iets dat hoger is dan van onszelf kan gesteld. Vlinderman is thuis gebleven vandaag, heeft op zijn eigen manier wat goed werk verricht en gaat jullie nu enkel nog opzadelen met een oudgediende, bronzen ervaring die ik een klein lustrummeke terug ben tegengekomen.

Cosimo I met zijn huidige fans (bron afbeelding: KLIK!)

verstard verhoog

op zijn voetstuk prijkt
in geschelpte lagen grijs
de randen brokkelwit gehoopt
de eerbied van een duif
al jaar en dag en uur
zijn trouwste fan

het bewegen doet hem zeer
daarom is hij al jaren star
gesloten voor verandering
eigen baas in eigen taal
en letteranemie de metgezel

en dus één duif minstens
als hij niet meer wil
noch durft verroeren
al luistert ze niet echt

Frans V.