Gedicht: onuitgegeven tafereel
Drukke dag vandaag: Doel & Circa 2009, Vlinderman gaat zich niet vervelen. Voor degenen die thuis blijven, hieronder een ietwat somber tafereel, dat mij begin 2006 kwam aangewaaid. Kijkt u er gerust met evenveel onbehagen naar en weet dat Bibi in één van de beste vormen van zijn leven verkeert, met aan zijn dolgelukkige zijde Nip.
Frans V.
onuitgegeven tafereel
hij streelt bedachtzaam
zijn verloren klavier
een trouwe dienaar altijd
volzaam en gedwee te ondergaan
wat hij erin durft te slaan
zich niet bewust van
het vocht op zijn wang
gebruikt hij een allerlaatste maal
zijn anders onachtzame zakdoek
hij droogt de laatste inkt
het vloeien werd bloeien
in de herst waar het bloeden
nooit als echt ervaren
langzaam stollen moet
met groeten van de lente
verklikt hij zijn licht en
geeft zich over aan het duister
in de stilte van het laatste
verhoopt hij op zichzelf
slechts zijn wanhoop
hij streelt bedachtzaam
zijn verloren klavier
een trouwe dienaar altijd
volzaam en gedwee te ondergaan
wat hij erin durft te slaan
zich niet bewust van
het vocht op zijn wang
gebruikt hij een allerlaatste maal
zijn anders onachtzame zakdoek
hij droogt de laatste inkt
het vloeien werd bloeien
in de herst waar het bloeden
nooit als echt ervaren
langzaam stollen moet
met groeten van de lente
verklikt hij zijn licht en
geeft zich over aan het duister
in de stilte van het laatste
verhoopt hij op zichzelf
slechts zijn wanhoop
Frans V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten