Gedicht

t(e)huiskinderen

ze dartelen over het podium
kinderen als sterren vandaag
vergeten waarvandaan of nog
waarheen, vergeten waarheen
hier huist het kinderhart
vol vertrouwen en moed
dat morgen beter brengt dan
wat gisteren nog te rotten

het geluid van toeschouwers
verstomt, een kind deed wat
maatschappij niet vermocht
met onschuld in de ogen smeken
om een moment van erkenning
verkent hij zijn horizonten
in de veiligheid van een huis
bij geboorte niet het zijne

hij kijkt naar mij
ziet mij kijken naar hem
ik zie mezelf te lang geleden
net zoals die meute rondom aan
het lachen en applaudiseren slaan
en laat het geluid voorbij golven
één in het moment van vroeger en nu

mijn knipoog is oprecht
mijn tic geheel en al terecht
terwijl ik zitten blijf
terwijl ik weg wil gaan
terwijl ik onbestaan
terwijl ik niets
dan fier kan zijn
dat wij nog steeds
en helaas ook zij
nog steeds

Frans V.

Elegast-Conscience, Gastvrij Podium

Vlinderman stak zijn neus al eens buiten, waar een heerlijk zonnetje hem uitnodigde om fris gekleed naar het Tuinfeest van Elegast-Conscience te vertrekken later deze dag. Heerlijk, hoe elk jaar opnieuw diezelfde zon erin slaagt om een dag volop te schijnen over het project van kinderen, die vaak een al meer dan behoorlijke portie zwarte sneeuw achter de kiezen hebben in het leven. Zo kunnen zij ook eens genieten van wat positieve aandacht, warmte, menselijkheid. Ik ben er graag bij op zo'n dag en steek dan al even graag mijn handen mee uit de mouwen. Als u ook zo iemand bent, dan weet u wat te doen.

Met Miss Jackie T gaat het helemaal de goede richting uit. We hebben echter een a-typische kat: wanneer ze versufd en slaperig moet zijn, blijft ze koppig rondwaggelen, wanneer ze groggy moet zijn, loopt ze heen en weer te blazen, waar ze niet aan haar wondje mag likken, doet ze niet anders, en waarschijnlijk zal ze ook niet kalmer worden, want ze springt alweer alle kanten op. Soit, haar eerste kwart pilletje na operatie heeft ze toch maar mooi mee naar binnen geschrokt met haar eerste maaltje sedert donderdagavond én ze is al flink op haar bak gegaan. Bij deze aan alle kattenliefhebbers: de groetjes van Miss Jackie T.

Hebt u nog een plaatsje vrij in uw agenda volgende week woensdag, dan mag u alvast het Gastvrij Podium in Wijnegem noteren, waar Teun Deert als laatste poëtische act geprogrammeerd staat alvorens we een pauze inlassen tijdens de zomer. Het wordt een algemene repetitie voor Teun, waar we al enkele fraaie staaltjes zowel op het gebied van de poëzie als het voordragen van mochten meemaken. Een aanrader met andere woorden, vooraleer hij te bekend zal zijn om zomaar gratis te kunnen gaan beluisteren... En een Stef Miguel is ook al niet te missen, trouwens.

Miss Jackie T

Het poezenkind is van goed vier uur deze namiddag terug thuis. Maar hoe. Ze loopt al heel de namiddag en avond zo groggy als een doorzopen landloper door het appartement te waggelen. Het betert allengs, maar in het begin wilden haar achterste pootjes niet meewerken en had ze zo nog een glazige blik van huh, valt er hier dan wat te zien? Ik hoor het onze dierenarts nog zeggen: "Die gaat zeker vandaag én morgen nog veel slapen, ge zult er geen last mee hebben!" Ik dacht toen nog dat Miss Jackie maar beter niet te veel op haar virtuele vader zou trekken, want dan zou er van slapen niet te veel in huis komen. Hm, ik had maar beter niets gedacht, want het lieve dronken mormel weigert dus te rusten.

Momenteel valt ze al niet meer om, maar ze staat en loopt nog steeds als een landrot over het dek van een rollend schip. Koddig dus en ook wel een beetje meelijden wekkend. Maar we hebben goede hoop. Morgen zal ze er wel door zijn, het is tenslotte een gezonde kattegozer!

Deze avond is D. nog langs geweest, onze Ghana-reiziger-leraar, met foto's van het avontuur daar diep in het zuiden. Mooi digitaal reisverslag, en bij het afronden zaten we nog wat te dollen met die leuke naamcombinaties die onze Noorderburen onlangs in de verf gezet hebben. Beau Ter Ham heeft de hoofdvogel afgeschoten. We stellen ons geen vragen bij de keuze van de ouders, pa en ma Ter Ham, om hun zoon Beau te laten dopen, maar vragen ons wel af hoe ze hem aan tafel riepen. "Boke, komen eten!" Zoiets?

Miss Jackie T onder het mes

Miss Jackie T is bij de dierenarts, waar ze droomloos verlost zal worden van een deel van haar poezenzijn. Sterilisatie, en wij mensen hebben daar gewoon zomaar over te beslissen. Omdat het ons goed uitkomt, omdat we denken dat het voor haar beter zal zijn, omdat het kan. Whatever, het is nu wachten tot half vier, dan mogen we haar terug gaan ophalen. We tellen af, nog twee uren en tweeëntwintig minuten. Sebiet eens een collage maken van enkele Miss Jackie T foto's, om terug te blikken op bijna twee jaar ongeschonden kattenleven :-)

De Muzeval April 2008 in beeld

Tuinfeest Elegast-Conscience

Morgen komt er een einde aan de wilde bokkensprongen van Miss Jackie T. Dan gaan we ermee naar de dierenarts om haar te laten steriliseren. En eens dat gebeurd is, met uiteraard de verwachting dat alles goed verloopt, mag ze stilaan de deur uit. Niet zoals gisterenavond stiekem het raam uit springen en een verdieping lager onder een auto wat gaan zitten mauwen terwijl Nip en Bibi zich de haren uit het hoofd rukken van bezorgdheid om dat poezenkind, nee, zoals het een gefatsoeneerde huiskat past: via het kattenluikje.

Dat ding hangt daar nu al twee jaar te wachten om gebruikt te worden en binnenkort is het dus zover. Miss Jackie T de wijde wereld in en wij zonder angst om een drachtige thuiskomst met ons tweetjes terugblikken op de tijd dat er altijd wel een zwart-wit opdondertje ergens in huis rond hing... Een mens zou er melancholisch bij worden, het is toch maar een kat? Ik hoor het u al zeggen, maar die kat is nu eens heel wat meer: het was/is Nip en mijn eerste poesje samen, een levend iets dat we met zijn tweetjes opgekoesterd hebben tot een paar kilo eigenwijze spinnerij. En als dat dan de deur binnenkort mag verlaten...

Soit, aanstaande zaterdag mag u zich met vrienden en of familie gerust eens binnen wagen in het Gezinsvervangend thuis Elegast-Conscience. Ze houden daar hun jaarlijks tuinfeest, waarvan de opbrengst dient om met alle residerende kinderen op kamp te kunnen naar het buitenland. Vervelen zal je je er niet doen, vermits er allerlei (kinder)animatie is voorzien, een BBQ, een tombola met altijd-prijs, drankhoekje, affin, the works. Iedereen is welkom. Meer info op de affiche hieronder. Kom af en breng die kinderen met hun hoofd in de wolken ;-)

Zelfmoord

Later op de avond zoek ik de planken nog eens op - het lijkt alweer veel te lang geleden.

Eerst wil ik echter jullie aandacht eens vestigen op het verhaal van Sven, dat ik deze week elke dag in een stukje meer te lezen krijg in de krant. Het gaat dus over Sven, jonge kerel, die een goed half jaar geleden een einde aan zijn leven wilde maken door driehoog naar beneden te springen, maar daar niet in geslaagd is.

Het is een verhaal, openhartig gebracht door Sven, over wat hem dreef, hoe het zover is kunnen komen, waar hij weer naartoe wil. Het is een verhaal, dat ook nodig diende gebracht te worden, getuige het hoge zelfmoordcijfer dat België jaar na jaar nog ziet stijgen.

Dat de Belgen ooit de dappersten waren, wisten we al vanuit de historische verhalen uit de Oudheid, maar dat ze er ook het snelst de brui aan geven, dat horen we liever niet. Dergelijke praat moet naar het verdomhoekje, daar wordt niet bij stilgestaan. En dus blijven degenen die met dergelijke vragen worstelen heel vaak in de kou staan. En je vindt ze tegenwoordig all over the internet, met praktisch datum en uur van plan van uitvoering.

Net daarom vind ik het zo knap dat die Sven zijn verhaal wil brengen, open en bloot, om iedereen deelgenoot te kunnen maken van de mechanismen achter zijn wanhoopsdaad. Iedere lezer die daardoor gaat nadenken en misschien toch nog eens eerst wat anders probeert als oplossing, mag hij van mij op zijn conto geredden schrijven. Mijn pet voor jou eraf, Sven!

Elders op het internet staat dan weer dat een zekere Fourniret bij leven niet meer onder ons te verwachten valt. Het volk heeft gesproken en hem geen mens bevonden. Niet dat hij daar zo nodig van wakker zal liggen, maar wij dus ook niet (meer). U kan het hier nalezen. Benieuwd wat het gaat worden met de volgende in dat straatje zonder eind.

Wie het niet zo op het zuiden van onze taalgrens begrepen heeft en wel houdt van een streepje absurdistan, kan hier een ander artikel lezen. En zich de vraag stellen of zoiets eigenlijk wel mogelijk is... vanuit het standpunt van de man gezien dan ;-)

En omdat een streepje goed nieuws ook nooit weg is, misschien is dit wel wat voor u.

Filmforum

Voor wie vanavond geen zin heeft in poëzie, dan wel in een stevig filmpje, is er ook het Filmforum in Wijnegem, met Jackie Brown op de rol.

De Woorddadige Woensdag

Het is al een poosje rustig met mijn schrijfwoede, meer bepaald de poëzie. Een adempauze na toch wel vijf jaar ononderbroken schrijven. Zoals Anne het al had aangegeven een goede rustpauze ook om wat te herbronnen, nieuwe ideeën op te snuiven. Terwijl ik nog elke dag verse en oudere indrukken blijf opdoen, ga ik er nu anders tegenaan kijken. Op termijn zal dat ongetwijfeld ook leiden tot een veranderde uitdrukkingsvorm, dewelke weet ik nog niet, maar om te herhalen, er maalt vanalles in de ideeënsector van dit vlinderbrein.

Heel toevallig is het dan ook nog eens een uitzonderlijke poëzieavond morgen in de Kleine Wereld, zoals u hieronder kunt lezen. In de heel gezellige Bab's Bar (als ik het zo goed spel tenminste) ga ik samen met een aantal collegadichters op het podium een vertolking brengen van iemand anders' werk. Kruisbestuiving heet dat, respect voor de andere dichter ook en het lijkt me daarnaast bijzonder interessant om eens andere woorden in mijn mond te leggen, vooral als het onder andere die van Nip zijn...

Een poëtisch – literaire midweekstoornis

Agenda 28 Mei 2008

In de kijker: Een open podium

Luisterbereidheid, wederkerigheid en communicatie onder dichters...

Deze maand lezen tien dichters elkaars werk voor

Op het podium: Eli Stater, Elly-Ann Van Luxemburg, Pierre Magis, Raymonda Bertels, Frans Vlinderman, Bart Van Peer en Frank De Vos brengen telkens drie gedichten van elkaar.

Muzikale omlijsting:
De viool van Dirk Van Bel maakt een wandeling van Bach tot Massenet

Welkom in
De Kleine Wereld
Vlasmarkt 25
2000 Antwerpen

De agenda van Woorddadige Woensdag kan je eveneens raadplegen op de site van Circumplaudo, Parlando, Den Brabo en Zone 03

Verjaardagswensen

Er is er één jarig, hoera, hoera, allez, allen op naar haar Myspace en gelukwensen en zo van die dingen, ge weet toch hoe ge zelf zoudt zijn op uw eigen verjaardag ;-) Heb er net een telefoongesprekje mee gehad, beetje bijkletsen en zo, plus dat dat toch gewoon hoort om iemand gelukwensen toe te wensen via een rechtstreeks warm contact. Ze klonk OK, maar met jullie erbij misschien toch dat ietsje beter...

Er is de laatste tijd toch wel weer behoorlijk wat gebeurd in de wereld, waar ik wel een woordje over zou willen plaatsen, maar het zijn zo van die verdomd gevoelige thema's. Zelfmoord, aardbeving, tyfoon, aanslag, vrachtwagenongeluk, regeringscrisis, sociale verkiezing, nieuwe controversiële film, noem maar op, het gaat een eind door. Je hebt natuurlijk ook dat ander rijtje, waar een boompje over op te zetten valt: debuterende vrienden, plots opduikende maaltijdcheques, Damfeesten, Parken die openen, regeringen die weigeren te vallen, en ook dat gaat een heel eind mee. Het is echter al na achten en ik moet mijn maandagse biefstuk (omdat het er gisteren zondag niet meer van gekomen is) met peperroomsaus rustig laten verteren, dus stel ik het maar een beetje uit tot later.

Tenzij er natuurlijk iets anders is gebeurd, waar ik A-B-S-O-L-U-U-T over wil bloggen met A-B-S-O-L-U-T-E prioriteit, zal dat morgen zijn.

Eurovisie + gedicht

Zondag alweer, noen bijna, ook alweer, vandaag niet teveel geblog. Maar wees gerust, als je graag wat bijleest, dan kan ik je verzekeren dat je een vette kluif hebt aan dit forum, waar de vraag gesteld wordt aan de onliners of we nog moeten deelnemen aan het Eurosongfestival. Neem een hapje, neem een drankje, zie dat je gemakkelijk zit en laat je maar eens goed gaan daar ;-)

uitgebeende wegen

kijk daar, het pad dat ligt
licht van ochtend tot avond
onderhoud tussen negen en vijf
is het geen prachtig product
waarover mensen uren kunnen
ouwehoeren of ook wandelen

een veld betonnen gebouwen
diende te worden ontruimd
tig gezinnen zowaar ontheemd
want een park zou er komen
de groenste vinger gewezen
met bomen in het hart beslist
dat moeder aarde eerst en dan

pas dan, en veel later zelfs dan
mocht de mens opnieuw op zoek
naar zijn plekje onder de zon
met z'n duizenden op een metertje
waar helaas geen ruimte meer
voor meer groen, en toen

bomen een halve meter geplant
met wortels nog bovengronds
waar over te struikelen viel
te vallen ook, dus paadjes
kilometers architecturaal vernuft
door de groene longen van een stad
aangelegde arrogantie
surrealisme ten top

op de kop van een zot
valt vanalles gezet
van applaus voorzien
l'idiot savant
nog niet uitgestorven

Frans V.

rookverbod

Iedereen heeft het er tegenwoordig schijnbaar over (niet Miss Jackie T, die heeft het te druk met zichzelf te likken): er komt misschien een algemeen rookverbod in ons land voor de hele horeca en dat al vanaf 31/12/2009. En wie gaat ons dat flikken? Dat stelletje ongeregeld in de Wetstraat, dat nog niet in staat is gewoon de Belgische Grondwet na te leven, i.c. BHV gesplitst krijgen, dat zich door ons, u en mij, gemiddelde belastinglijer, laat betalen om maanden aan een stuk wat te liggen zeveren over onderwerpen waar u en ik niet warm van worden (integendeel, laatste stookfactuur al eens grondig vergeleken met pakweg een jaartje geleden?), die bende hopeloze oelewappers gaan ons eens een Europees poepje laten ruiken door ons nog maar eens een nieuw regeltje aan te smeren, door de strot te douwen, rectaal te doen slikken wat we met minstens genoeg niet willen om te kunnen spreken over minachting voor de minderheden.

Zie je ons al hangen in die stamkroeg van ons, dat glas al halfleeg, maar geen nood, er staat al een rijtje verse pinten naast, terwijl we eensklaps beseffen dat die griet achter de toog niets mysterieus meer heeft? Geen blauwgrijze slierten meer om haar oneffenheden aan het vertroebeld oog te onttrekken, nee, een mens van vlees en bloed, zo een jaar of zesenveertig, met wallen onder d'r ogen waar je wel twee Delhaizekarretjes in kan laden. Met vlekken ook, van die grijze, die je vroeger door de sigarettenrook zelfs niet kon onderscheiden van de rest van het interieur. Want ook dat is ontdaan van alles wat die oude bruine kroeg zo sfeervol maakte: de muren zijn glanzend, afgelikt bijna, je durft er niet langer tegen leunen, bang dat je bent om iets vuil te maken en daarop afgerekend te worden.

En dan wil ik het nog niet hebben over de hypocriete zeikerd die komt melden dat dergelijk rookverbod absoluut niet zal leiden tot een omzetdaling van uw doorsnee kroegje. Ga wieberen, hypocriet, je liegt alsof je een geboren politicus bent. Er zullen wel degelijk gevolgen zijn, en de gemiddelde cafébaas zal dat voelen, wees gerust. Voor alle duidelijkheid: ik ben het in deze voor één keertje eens met LDD: geef de cafébaas zelf de keuze: rookvrij of niet. Of het nu ongezond is of niet, dat roken, daar wil ik me niet over uitspreken. Het gaat mij momenteel om al dat 'ge zult dit niet' en 'ge zult dat niet'.

Wie tegen een algeheel rookverbod is in de horecasector, kan hier een petitie tekenen. Wie er voor is, mag wat mij betreft zijn eigen petitie zoeken. En nu ga ik er nog eentje opsteken, zie.

Weekenddromen

Terwijl hier op de achtergrond het geluid van Beirut's tweede cd door de boxjes rolt, maken Nip en Bibi zich op om een weekend te trotseren met alles wat daarbij hoort: een hoofd ontdaan van alle plannen, bereidheid om eens goed te gaan feesten voor een binnenkort jarige Mama Mia, de wil om te blijven liggen in bed, lang nadat de maan gaan slapen is, en tussendoor wat dollen met elkaar en met Miss Jackie T, die na het bezoek gisteren aan de dierenarts zowaar weer hitsig heen en weer onzichtbare katers probeert te verleiden met een diepronkend gemauw.

Toch staat er ook wel het één en ander op ons to do-lijstje, zoals knopen doorhakken in verband met onze huwelijksuitnodigingen, beetje opruimen in huis, vaatwasmachine legen en vullen en terug legen, een kapstokje tegen de muur bevestigen, streepje film genieten, agenda's en fora online bezoeken en aanvullen, ... Om één en ander eens te overlopen, kunnen we misschien beginnen met een terrasje op het tofste plein van heel 't Stad. En dat gaan we waarschijnlijk ook wel doen, first things first, en daarna zien we wel weer verder.

Economie

Telenet, uw beste vriend. Vooral als u als nieuwe klant van hen uw bevoorrechte provider maakt, bij wie je al uw online diensten onder dak brengt. Onlangs is Vlinderman overgegaan naar One.Com om er zijn domeinnaam, die hij via Telenet al enkele jaren huurde, tot exploitatie te brengen. Hm, daarvoor diende deze verhuurdienst dus ondergebracht te worden bij O.C. Zonet mijn afrekening in de bus gekregen: € 12,40 excl. BTW omwille van administratieve kosten worden mij voor dit vertrek aangerekend. Ik peins dat ik daar moet gaan werken, vermits ze nu niet meer maandelijks hoeven te factureren. Tijd bespaard, inkt bespaard, maar toch administratieve kosten gevraagd. Ik heb een term voor zoiets: dieverij.

Doet me trouwens wat denken aan wat de banken zoal vragen tegenwoordig voor het 'beheren' van een rekening. Dat kost ook al meer dan genoeg, per maand al gauw enkele euro's bij pakweg een Fortis. Die bankmensen, het zijn een ras apart. Eerst smeken ze je om je geld bij hen onder te brengen, niets dan voordelen, toch zoveel veiliger dan in een sok onder de matras. Kost niets, meneer, brengt op, meneer. Dat was een goede honderd jaar of wat terug. Heden schoppen ze je liever buiten als je niet genoeg opbrengt. En dat opbrengen, dat halen ze werkelijk overal uit. Afschriften, betalen, meer dan zoveel verrichtingen per x tijd, betalen, iemand spreken, afspraak maken (en betalen, want je verliest werktijd), geld onverwachts nodig, betalen. En dat gaat maar door, en wij snullen maar bloeden als het eerste het beste te slachten (of zou het al geslachte zijn?) lam. Ik heb hier ook een term voor: dieverij.

Soit, het is zoals het is, we hebben gekozen om niet-communistisch te zijn, we hebben gekozen voor het principe van de vrije markt, omdat dat het beste zou zijn ter wereld (wil er iemand opstaan met een nieuw systeem, aub?) Ooit kom ik persoonlijk wel ergens uit dat de kosten van mijn bankrekening minder hoog zullen zijn dan de intresten op mijn (verplicht via de bank beheerde) rekening. Tot zo lang draaien we maar met verlies, nietwaar? Dieverij, je weet het nog wel.

Tips

Woensdag vandaag, dat is voor Nip en mij tegenwoordig zwemdag. Als er tenminste niets tussenkomt gaan we dan wat baantjes trekken in het zwembad. Streefdoel is altijd 40 * 25 m, een kilometerke, en elk om onze eigen redenen. Bij mij is het om een steels om het broekje komen kijkend pensje lek te laten lopen, waarom Nip het doet, moet je maar aan haar vragen. In ieder geval, vandaag toch wel 46 baantjes erdoor geschoolslaagt, mét mijn zwembroek van Speedo én mijn zwembrilletje van hetzelfde merk, met in mijn zog Nip in haar badpak van Speedo én haar zwembrilletje van, u raadt het al, hetzelfde merk. Nooit gedacht dat wij zo een merktypetjes waren, maar er moet toch iets van aan zijn. En dat terwijl enkel de brilletjes van een zelfde aankoop mogen gewagen, broek en pak dateren van heel andere tijdstippen en keuzes. Vlinderman de Speedosnob, stel je voor, nu nog een Alfa Romeo onder onze strakke billen en we kunnen het helemaal vergeten ons voor te doen als die modeonbewuste lieve dichters die niet beter weten...

Om af te ronden, hier zijn twee tips voor de Antwerpenaar onder u, al mag u het ook toepassen als u elders woont:

1. Als u een gillende sirene achter u hoort aanzwellen terwijl u aan de rode lichten uw tijd en die van uw baas aan het verwachten bent, verstar dan niet en ga opzíj! Doorgaans betreft het dan een ambulance of pompierswagen die dóór wil rijden.

2. Als u met de fiets aan het rijden bent op een voetpad met een stralende zon recht in het gezicht, begin dan niet te prutsen aan uw voorste koplamp. De kans is immers groot dat u dan met al uw elegantie eindigt tegen het verkeersbord dat een fietsverbod aangeeft, met een hol geluid dat te horen zal zijn tot aan de overkant van de vierbaansweg, waar een Vlinderman een aantal dingen tegelijk aan het doen zal zijn, zoals het een ware vrouw nog niet kan: sigaret roken, pauze nemen, wachten op de bus, bellen met zijn aanstaande en u gadeslaan terwijl u verticaal kan nadenken over het waarom van een fietspad afzonderlijk van een voetpad. U had dat licht trouwens waarschijnlijk niet nodig als het zonlicht u verblindde.

Ishtarrrrr!!!!!

Ishtar out op het Eurosongfestival. Het heeft ons een bijzonder leuke avond opgeleverd, maar ook een flukse kater over waar het (alweer) diende te eindigen. In navolging van de onlangs gepubliceerde onderzoeksresultaten over de diverse provinciale types, voel ik de drang opkomen dan maar de Antwerpenaar in mij naar boven te halen en er het mijne van te peinzen. Waarom geen Westeuropees songfestival, par exemple? Het is al een aantal malen opgeworpen, maar eens we drie-vier jaar verder zijn, is iedereen dat al lang vergeten. En zolang is het minste dat we erop zullen moeten wachten. Wij Vlamingen leven immers in een land dat verdeeld is en dus moeten we nog eerst een jaar toekijken van langs de zijlijn om vervolgens de Walen te zien afgaan en weer een jaar te moeten zijlijnen en dan gewoon weer de herhaling van wat we sedert 2003 al meemaken. Hm, beetje sjagrijn in de lucht vanavond ;-)

We kunnen natuurlijk altijd verhuizen naar een 'groot' land gelijk Frankrijk, Engeland of Duitsland, dan zijn we altijd verzekerd van deelname aan een mooi liedjesspektakel... Nou ja. Mooi... Het was in ieder geval een leuke familieavond, geen Polen of Griekenland dat daar wat aan kan veranderen, temeer daar we ze zaterdag toch niet weer hoeven te aanhoren.

O Julissiiiiiiiiiiiiiiii!!!!

Ishtarrrrrrrrggggghhhh (volgens sommigen toch)

Over een klein halfuurtje gaan Nip, Schone Moeder en Bibi er nog eens lekker voor zitten. Voeten onder tafel, versnaperingen erop, Mollie The Cat ergens mollig aan het luieren en wat Eurovisiesongfestival op de buis. Er is al heel wat te doen geweest rond Ishtar en het moet gezegd: wij vieren gaan het niet aan ons hart laten komen. We zullen als Vlamingen (en een streepje Nederlands bloed door de aderen) gezellig supporteren voor de dame met haar akoestische set, haar guitige oogjes die altijd weer opnieuw liggen te blinken van goesting om het volle pond van zichzelf te geven.

De modale Vlaming, u kent hem wel, hij duikt op in elk overheidsonderzoek dat aantoont dat er geen koopkrachtdaling is, heeft al laten weten dat het hem worst zal wezen wie er wint, maar dat het absoluut niet Ishtar met haar brabbeltaaltje zal zijn. Wat zou ik graag morgen diezelfde modale Vlaming lik op stuk geven. Het geloof is groot, het vertrouwen ook en als het dan toch niet zo zou zijn, bon, dan koop ik hun CD alsnog. En dan speel ik hem graag nog eens voor álle buren ;-)

Over wat er vandaag in de rest van 't Stad gebeurd is en of er nu al dan niet een voetbalstadion op Linkeroever, Het Rooi in Berchem of op de Wilrijkse Pleinen komt, daarvoor verwijs ik u graag door naar de website van uw Stadse infoverzamelaar Rudy op deze link...

O julissi...

dichten

Bijna half tien, het is toch wat, als je dan pas een gaatje vindt om even wat op je blog te gooien. Dat wil zeggen dat er een overvolle dag achter de kiezen ligt en dat je kaakspieren pijn doen van het voortdurend kauwen om het allemaal geslikt te krijgen. Ik ga hier dus niet al te veel gezever komen verkopen, enkel wel meegeven dat Vlinderman niet van zin is te stoppen met dichten, alleen voorlopig alvast gewoon niets meer plaatst. Er blijven trouwens altijd nog de podia her en der.

Als ik me hier op de blog meer en meer richting columns verplaats, dan heeft u dat goed aangevoeld. Hm, wie weet zelfs ook gelezen. Ieder snoekje zijn hoekje, ook al zit ie misschien in een ovaal meer rond te plassen.

Enquête

De enquête 'Kan Vlinderman zich een dichter noemen?' leverde volgende resultaten op:

Ja, ben weg van zijn werk: 16 stemmen, 16%
Ja, maar het is niet mijn stijl: 15 stemmen, 15%
Geen mening, ken niet genoeg van poëzie: 1 stem, 1%
Neen, nog niet in de verste verte: 71 stemmen, 69%
Wie is Vlinderman?: 0 stemmen, 0%

Vrij vertaald zie ik hierin dat een klein derde van mijn bezoekers vindt dat Bibi zich een dichter kan noemen tegenover volgens tweederde niet - wat volgens mij geen slechte score is, gezien het beperkte 'publiek' voor een poëtische voetnoot in des mensen geschiedenis. Wat ik ook in de voorbije week ondervonden heb, is dat een anonieme enquête niet het meest geschikte middel is om via internet één en ander te bevragen - gezien de hardnekkigheid van een enkeling om iedere dag opnieuw negatief te komen stemmen. Iedereen kent in ieder geval Vlinderman. En uiteindelijk heb ik ook voor mezelf vastgesteld dat het genoeg is geweest met mijn poëtische aspiraties - er zijn nog genoeg andere wegen te bewandelen. Hierbij dank ik trouwens alle medewerkers aan dit onderzoek - ook zij die tegenwerkten.

Over tot de orde van de dag. Ja, gij ook.

Damfeest + gedicht

Binnenkort ga ik eens de inventaris opmaken van mijn dichterij. Als er iets duidelijk is geworden, dan is het wel dat er eens een ferme rustpauze ingelast mag worden. Tijd voor andere dingen ook. Ik zal nooit verlegen zitten om een gedicht of zo, met die enkele duizenden in mijn rugzak, dus ga ik andere wegen bewandelen. Er is nog zoveel om te beproeven en wie weet, doe ik dat wel samen met Nip. U hoort er ongetwijfeld meer van in de komende maanden.

Nu ga ik wat helpen op het jaarlijkse buurtfeest in Antwerpen-Noord, meer bepaald de wijk Den Dam (Twee Netenstraat 13a, 2060 Antwerpen). Mocht het u wat lijken, kom dan eens kijken (ja, soms durft hij al eens aan het rijmen slagen, puur voor uw welbehagen). En wil u mij eens goedendag zeggen, dan begeeft u zich fluks naar het kraampje met de bonnetjes voor een drankje of een paella of wat anders en dan zal ik vriendelijk uw bestelling aanhoren en u vertellen hoeveel (of hoe weinig) u die bestelling zal kosten. Alles voor het goede doel, nietwaar?

Hieronder een gedicht naar aanleiding van het vorige buurtfeest - dus geen nieuw gedicht, maar dat las u vast toch al lang niet meer ;-)

verdamt

deze wijk in onze buurt
haar gehavende gevels voor
de kleine huiskamers, waar
lampen al eens durven flakkeren
tegen het einde van de maand
het aanvankelijk gevulde schap
haar nerven stoffig laat aanschouwen

hier kennen we elkaar nog
bij de voornaam, de relatie
tussen wie en waar en hoe
in uitgeleefde gesprekken
op de hoek, het plein, de bank
draagt hier de sporen van ons
mensen die hier graag wonen

er heerst hier samen
wij en zij, de rest
te bezoeken met de bus
een tram immers
stopt hier niet
maar ons park is
al even op komst

Frans V.

koninklijke opslag + gedicht

De misnoegde Vlaming is weer in zijn pen geklommen naar aanleiding van de verhoogde dotatie aan de koninklijke familie. Hij wil gelijk dezelfde loonsopslag van 5%, nu, sebiet, sofort. Als hij al niet de dotatie in twijfel trekt. Soit, deze maand zou er al 2% bijkomen wegens de overschreden spilindex (waar nog veel te veel rotzooi uit het verleden in is blijven hangen, maar bon), dus kan er nog maar 3 % gevraagd worden. Of neen, er was al een spilindexoverschrijding enkele maanden terug, waarbij de lonen al eens 2% verhoogd werden, blijft er dus nog minder dan 1% extra over. Tot zover de wiskunde.

Waar iedereen ons blijft overtuigen van het feit dat de koopkracht niet gedaald is, volgen de overschrijdingen van spilindexen elkaar op én moet de koninklijke dotatie met een ruk van 5% omhoog om de koninklijke koopkracht te vrijwaren. En dan vraag ik me als simpele loonslaaf af: wat ís het nu? Is onze koopkracht gedaald of alleen die van de koning en zijn entourage? Want het is het één of het ander: ofwel hebben we er met z'n allen onder te lijden ofwel niet. En dat koppel ik dan gerust los van het feit dat een Vlinderman zich bijvoorbeeld geen jacht kan veroorloven, maar hij kan wel optreden op een Flandriaboot. En die is toch iets breder dan zo'n stom jachtje, waar ge eerst het vliegtuig nog naar toe moet nemen. Ha.

zonder papieren adres

op de trap zit dezelfde man
die daar al maanden woont
in zijn salon van arduin
en marmer voor de koelte
van een hete zomerdag
de krant van gisteren te lezen
die hem vorige nacht nog warm

hij verneemt het overlijden
van bijna honderdduizend vreemden
na het beven van het land
heel wat anders dan zijn rechterhand
na teveel en veel te laat nog drank
om te vergeten dat ooit zijn huis
zomaar bij de deurwaarder verdween

de nietigheid van zijn problemen
omarmt hem met welwillendheid
in zijn groots geachte ellende
ontstaat spontaan een oprechte lach
bij het besef van zoveel erger
blij de hand te kunnen ophouden
in een land waar nog gegeven

Frans V.

Europa onder + gedicht

Om even terug te komen op mijn bijdrage gisteren: het blijkt volgens het gevangeniswezen om een kwakkel te gaan. Waarmee weer maar eens bewezen is dat omwille van de sensatie sommige journalisten het niet al te nauw nemen met de onderbouwing van hun verslaggeving. Maar dat is een ander paar mouwen, gekoppeld aan de cijfers van verkoop en zo en dat is altijd al een flinterdunne grens geweest met het land van objectieve (bestaat objectief nu wel of niet?) berichtgeving.

Wat wel om je te bescheuren is, dat is het feit dat men omwille van een bepaalde Europese toestand in Nederland heeft vastgesteld dat een aardappelmesje (je kent ze wel, die lekker vlimmige mesjes waar je zo een aardappel mee vermoordt) tot het domein der verboden wapens behoort. Je kan op deze site het verloop van de Nederlandse overheidsinmenging in de Nederlandse keuken verder volgen. En aan de hardleersen onder ons: het is dus not done om je aardappelmesje in je vestzak mee te nemen als ultiem verdedigingsmiddel (stop die revolver wég of ik schil je!), maar het is dus eveneens not done om er een exemplaar van in je keukenla te hebben liggen. Regelnicht Europa heeft het immers zo beslist. Ben benieuwd wanneer die Europese gekte ook hier in Vlaanderen toe zal slaan.

Laatste stand van zaken inzake de Vlindermansite: zoals je wel zal gemerkt hebben, is het uitzicht van de blog danig veranderd. Dat was nodig om één en ander met harmonie met elkaar te brengen, een huisstijl-beslissing, quoi. Ik hoop dat het een beetje aan zal slaan, al kan ik nu al met quasi zekerheid stellen dat ik het een bijzonderheid vind hoe Rudy blog en site in elkaar heeft geïntegreerd. Ook forum en kalender gaan dezelfde toer op, al zullen er daar een aantal veranderingen zijn qua opzet. We blijven eraan werken tot het af is (nu ja, we, Rudy met hier en daar wat feedback van Bibi).

Morgen is het alweer vrijdag. Daar valt niet veel over te vertellen, die dag moet nog aanbreken, maar ik kijk ernaar uit. En aan exmedewerker J. van op het werk wil ik nog mijn beste wensen meegeven voor zijn nieuwe opdracht, daar ergens in de verre Kempen. Geef er dezelfde lap op als ik je bij ons heb zien geven, de rest volgt dan wel vanzelf ;-)

uit het zicht misschien

ergens tussen de lijntjes
een stel voetsporen die leiden
naar nieuwe bewandelbare wegen
met rechts een diepere indruk
alsof er af en toe mank gewandeld

achterom kijkend een recht spoor
dat doorloopt tot in het grijs
van vergeten anekdotes en soms
een moeilijk moment zonder water
in de woestijn van het ijzeren beleid
maar niemand die daar nog om maalt

met een spiegel wordt gisteren
gekanteld tot omgekeerd morgen
waar het pad uitgestippeld ligt
te wachten op de slimme kudde
een pad te volgen met zowaar links
af en toe een diepere indruk
als stichtend voorbeeld
dat wankelen soms eens
doodgewoon moet kunnen

Frans V.

surrealisme + gedicht

Terwijl Rudy naarstig verder sleutelt aan mijn site, lees ik tijdens de rookpauze in mijn krant. En vandaag was het weer raak. Alwéér een artikel, waarbij ik na het lezen ervan moet vaststellen dat mijn verstand te klein is voor deze tijd, dit land, deze hele wereld. Ik schets u wat er bij mij dus niet in wil of kan: een vrouw doodt een tijd terug in een depressieve bevlogenheid haar vijf kinderen door ze de keel over te snijden en poogt zich daarna ook zelf van het leven te beroven. Wat mislukt (spijtig dat het niet mislukt was in de eerste vijf uithalen). De vrouw in kwestie zit nog in de gevangenis, in afwachting van haar vermoedelijk assisenproces (sommige daden in dit land vereisen een volksjury). Verder: de vrouw wil scheiden van haar echtgenoot. En dan komt het, het punt waarop mijn hersenen finaal dienst weigeren: in dit land kan je door een deurwaarder betrapt worden op overspel als je ligt te vozen met iemand anders dan je wettelijke partner, maar als je in de gevangenis rondhangt, mag je wettelijk nummertjes maken met een andere vriend. Zij, die haar kinderen de dood in gestuurd heeft, mag vreemd gaan binnen de muren van een gevangenis, mét het doel een nieuw kind op de wereld te zetten.

Ik laat het maar even bezinken, maar leg mij eens uit hoe dat welbepaalde kind, gesteld dat het er zou komen, ooit in een veilig nest kan opgroeien. Ten eerste zal dat kind enkele het allerprilste begin bij haar moeder kunnen verblijven (ik ga uit van een scenario waarin de moeder een stevig aantal jaartjes zal mogen brommen), waarna het de gevangenis zal moeten verlaten. En wat gaat dat kind later allemaal mogen horen van zijn moeder? Zal wel goed zijn voor zo een kinderzieltje, niet? Basisveiligheid en basisvertrouwen en zo.

Laat ons hopen dat het hier een kwakkel betreft, een uitschuiver van formaat, die zonder dubbelchecken gewoon de krant heeft gehaald, omdat het zo sensationeel zou zijn. Want ik zie de sensatie er niet van in. Enkel het surrealisme van de suprematie van het individu, zonder hinder van ook maar enig ethisch besef.

ergens in de verte

terwijl in de ene staat het gekerm
een stille dood sterft in het stof
van een uitgedroogde eenzaamheid
zonder gehoord te zijn aan de top
door mensen met oren aan hun hoofd en
een grein besef van verantwoordelijkheid

wordt de wereld op de knieën gedwongen
van bedolven kinderleed in het land
waar de zon doorgaans enkel rijst
waar duizenden legertrucks rijden
alsof de duivel hen op de hielen
om er zoveel als mogelijk te redden
en iedereen zonder uitzondering
per uitzondering toegelaten daar
waar voorheen amechtig afgezonderd

in eigen land wordt gemompeld
met overladen hoofden geschud
en hier en daar een schenking
om dan terug tot de orde van de dag
zo snel mogelijk door de strot
zonder besef dat de mensheid
op ramkoers ligt met zichzelf

Frans V.

Ghana + gedicht

Er wordt hard gewerkt aan de Vlindermansite (merci, Rudy!) dat is zowat het grootste nieuws vandaag. Het resultaat zal binnenkort wel online staan en dan spam ik mijn hele adresboek om de geboorte aan te kondigen. Zodra het zover is, neem ik u allen van hier mee naar daar, want ook de blog zal daar geïntegreerd worden... De wondere wereld van de techniek, het zegt me wel wat ;)

Verder ga ik zodadelijk met Nip oude vriend David terugzien, nadat hij samen met twee collega-meesters-in-opleiding in Ghana gegaan is voor een uitzonderlijk stagemoment. Als u even tijd heeft, een computer met modem en geen zin om sebiet uw achterwerk op een zon- en mensenovergoten terrasje te parkeren, kan u eens gaan lezen bij hem in zijn blogverslag, of dat van zijn collega's (één en twee). En blijf gerust ook even hangen in hun fotohoekjes... Trouwens, als ik David zo een beetje ken, zal er binnenkort ook nog heel wat poëzie van komen ook.

ochtendmoment

opgelost in rijp, hij ziet
een sliertje pareldauw
getuige van nachtkilte
siert een laat meiklokje
tot bloei gekomen na de dag
dat april aan haar einde kwam

de natuur in haar cyclus
routineuze feilloosheid
dwingt haar menselijke bewoners
met de eigenwijze neus er op
ook zonder taal is leven mogelijk
even onafwendbaar zelfs als
een zon die zonder wolken
altijd weer zal schijnen

de man knielt met gebogen hoofd
dankt in het vroege ochtenduur
de komst van een nieuwe dag
in de stilte van het stadspark
hoort hij hoe leven verder groeit
groene ademhaling die pulseert
op onverstoorbare harteklop

Frans V.

website + gedicht

Vlinderman gaat op zijn eigen online. Naast mijn blog wil ik nu zelf een website op poten zetten. Dat ik daar absoluut geen kaas van gegeten heb, bleek onlangs nog. Alle mail naar mijn frans_vlinderman@vlinderman.be werd niet langer bezorgd, omdat ik zonder nadenken mijn domeinnaam getransfereerd had. Ondertussen heb ik me daar enkele uurtjes het hoofd over gebroken en zou dat euvel alvast moeten hersteld zijn. Nu de site zelf nog. Ik heb er al wat op geplammuurd, dus je kan alvast wat wennen aan het adres, en dit in afwachting van wat het uiteindelijk moet worden.

Mijn dagelijks klappeke hier gaat waarschijnlijk gewoon door, ben het gewoon geworden, maar zal toch wat minder worden. Waarom zou ik immers nog veel hier posten als ik het straks gewoon in mijnen eigen hof kan doen? Toch? Ge kunt in ieder geval al eens gaan kijken (hierzo) en als ge tips hebt, dan hoor ik die graag :-)

Sebiet gaan Nip en Bibi in ieder geval nog wat genieten van het mooie weer op deze zonnige Pinkstermaandag, want morgen is het alweer werken geblazen (en dat het daar warm durft worden met twee hoeken van het bureau die stelselmatig vanaf de middag de zon vangen, daar hoef ik het geeneens over te hebben, begin gewoon spontaan te zweten).

Westers geweten

het smelten gaat door
niet alleen de poolkappen
doen ons klappertanden van angst
dat het water niet alleen in de kelder
maar zelfs tot op de eerste verdieping
de bedden aan het drijven krijgt

er is ook het werkvertrek
waar het kwik kwiek durft stijgen
net zoals het lijstje dingen te doen
tot ongehoorde hoogten samen met
hij ziet het nog altijd rooskleurig
met zijn zicht op park op komst

hij leest zijn krant
tijdens vrije uren turen
naar kriegelletters vol onheil
dat een land naar de maan en
mensen in steeds grotere woestijnen
en maar roepen en maar gillen
dat ze dit en dat ze dat willen

slaapt hij toch nog gerust
in de nachten van ongeweten
waar gedachten rondwaren
zonder echte samenhang en hij
zo vrij als een onwetende slaaf
van zijn Westerse supermodelstaat

Frans V.

Moederdag

Heil, gij Moeder daar te Duffel! Heil ook, gij Schone Moeder daar in Hoboken! Het is dan wel niet de Antwerpse feestdag voor U, maar we gaan ons toch niet laten kennen, eh. Als VTM en de krant de moeders in de bloemetjes mogen zetten, dan wij die van ons ook. Geniet van wat ge ook gaat doen, Dames, en mocht ge dit lezen en denken van tiens, dat is gene zoon van mij, dan moet ge maar peinzen dat ik het plaatsvervangend aan het overbrengen ben.

Voor de poëzie zult ge vandaag niet hier moeten zijn. Misschien dat ge hier wel iets naar uw gading vindt.

Enquête-stuff

In verband met al die negativo's die hier komen stemmen en hun vriendjes die nog opgetrommeld moeten: warme oproep aan alle zich geroepen voelen: stemmen, stelletje weet ik veel, er valt hier een dichter te vermoorden, zomaar, gratis en lekker anoniem. En als je dan toch bezig bent: stop maar met langs komen, want het klopt niet met je stemgedrag.

Moest er even uit, als je ziet hoe dat hier ineens escaleert, dan krijg je zoiets voor minder. Een onschuldige enquête met niet zo onschuldige reacties erop, en altijd in golfjes. Hm, ik geniet niet zo van dat laatste golfje. En al helemaal niet van de manier waarop het allemaal zo anoniem kan, daar moet ik in de toekomst toch ernstig rekening mee houden.

Soit, moeder, gij hebt vandaag mijn aandacht!

zaterdag + gedicht

Een dagje overgeslagen, gisteren was het veel te leuk op terrassen her en der om me te dwingen naar huis toe te gaan voor de dag voorbij. Ondertussen lees ik de verdere uitslagen van de enquête en zie ik dat de negatieve stemmers ruimschoots aan de slag zijn gegaan. De verhoudingen zien er apart uit, de interpretaties zullen dat ook zijn. Al kan ik aan de mensen die zouden wensen dat ik er het bijltje bij neer gooi alvast meedelen dat such thing not's gonna happen. Bijsturen en zo, dat wel, maar zonder feedback wordt het moeilijk natuurlijk. Dan zal het aan Bibi zijn om één en ander in zijn kraam te passen.

Nip is gisterenavond met B en N een avondje op Ladies Night geweest. Vlinderman had zelf een afspraak met een afscheidsetentje van een collega en is daarna stevig doorgezakt met volle gas vooruit. Het was volgens mij al jaren geleden dat ik nog eens ergens te horen kreeg dat er niets meer te bestellen viel... We hebben ons allebei in ieder geval duchtig geamuseerd, zij in Bergen-Op-Zoom, Bibi in Antwerpen-City. Zou het weer veel rol gespeeld hebben?

opwaarts, altijd voorwaarts ook

nog maar een kind natuurlijk
was het nog maar een kind
zo iemand die nog huilen durft
wanneer het daar de zin voor
tussen het sterren tellen door

spreek niet van de vlekken
blinde maar beursblauw te zien
op het witte van zijn ziel
waar iedereen nog
het kind het meest
zijn indruk op moest schrijven
van wat een leven leven kan

en zwijg over de naam
die daar lelijk staat
gekerfd, bedoeld te blijven
tenzij des mensen hart
de hoop op morgen kan
zal, wil, zo je wil
herstellen, doen vergeten
wat vernederend werd geschreven

dan zullen er later
wie weet wanneer ook
sterren kunnen geplukt
om schoonheid te loven
en dansen uitgevoerd
niet bezwaard door het verleden

Frans V.

Huwelijksvoorbereiding + senryu

Heeft iemand het gemerkt? Sinds vandaag zijn Nip en Bibi onder de honderd gedoken. Nog 99 dagen te gaan, met andere woorden, het begint nu symbolisch werkelijk af te korten. En dat terwijl de dagen ongegeneerd blijven lengen. Ze moesten het verbieden, al die krimpende nachten. Soit, Nip heeft gisteren haar 'eerste pas' gehad. Wat dat wil zeggen, moet je maar bij haar gaan lezen. Het gooit me even terug in de wereld van nog schoenen zoeken, een hemd kiezen, geschikte stropdas die het af moet maken, playlist opstellen voor de dj, dj vastleggen, en hoever staat het nou ook alweer met de uitnodigingen? Het verzamelen van de adressen? Het schikken van de tafels en vooral het volk eraan? Er is al veel geregeld, maar het heeft er alle schijn van dat er nog heel wat te regelen valt. Misschien moet ik hier en daar een snipperdagje op het werk inlassen om één en ander te regelen...

Wat de enquête hiernaast betreft, de mensen zijn niet meer te terughoudend om te stemmen. Het gaat echter wel in golfjes: de eerste dag hadden we de tegenstemmers, de tweede dag de twijfelaars, de derde de pro's en nu is het weer aan zet aan de contra's. Moet eens uitrekenen aan welke groep het de beurt is op de laatste dag :p

Zo, nu klaarmaken voor De Muzeval. Barry Fitton, here I come to listen to your words, again. Tussen haakjes, gisteren was het een verademing Raymonda te horen voordragen. En een belevenis, zo eens kennismaken met Joodse auteurs. Om vast te stellen dat die mensen zich geraakt weten door dezelfde thema's als niet-Joden gelijk mezelf.

vaststelling - senryu

er is een verschil
tussen fauna en flora
maar niet 't leven

Frans V.

B-dag + gedicht

Heuglijk nieuws vandaag. Vlinderman heeft leuk nieuws ontvangen, mag nog meer gaan dromen dan vroeger, genieten van het mooie weer, het glas heffen op zichzelf en op de wereld, een lei werd schoongeveegd, een nieuwe start genomen, als een vrije vogel te trouwen met zijn Nip deze zomer. Het zingt hier alweer, jubelliederen zonder woorden, maar met een hemelse melodie dartelen door het hoofd en zij, zij zal glunderen, zij zal juichen, in gespreide armen duiken en toch zacht landen, want hij is overeind gebleven, heeft de storm overleefd die eerst nog zoveel schade had aangericht. Vlinderman is ronduit happy, blij, joyeux, whatever, helemaal in de wolken. En of er nog tij moet keren? Neuh, laat het voorlopig maar even zo.

B-dag

er was zojuist gekraak te horen
van vloerplanken die geesten vrijaf
tot splinters in blote voeten
en benen die nog veel te wit
het geheim van de winter dragen
met de flair van een verschoten badeend

op andere terrassen kraaien kinderen
bij de komst van iedere onverwachte klant
in de reuzenhand een reuzenijsje
met tot wel drie grote bollen
vanille, mokka, zelfs pistache
kleuren hun gezichten strepen
gevuld met zonnig genot en
het geheim van zeveren van genot

een vader schenkt zijn kind
de belofte van aandacht, terwijl
het goede nieuws nog steeds
als een bom ingeslagen blijft
liggen achter hem te vertellen
aan de naasten overal rondom
dat hij vrij zal zijn
dat er geen verplichting meer
dat het eindelijk voorbij

Frans V.

Overpeinzingen + gedicht

Het loopt lekker met de enquête, er komen zinvolle reacties binnen gestroomd ten huize Vlinderman, met zeer interessante elementen. Nog elf dagen te gaan, dan komt het interpreteren, het vertalen, het meedelen ook. Laat je kans dus niet onbenut om meegedaan te hebben. En S, bedankt voor je stem, ook al weet ik niet wat je juist hebt aangevinkt. Dat maakt ook niet uit, anders zou ik het niet op deze manier hebben aangepakt. We zijn grote jongens, Frans & Co, die niet ziende blind alleen maar het pad recht vooruit willen kennen ;-)

Volgend weekend ben ik zinnens om eens de grove borstel door mijn archief te halen. En met archief bedoel ik al die papieren die ik al jaren opstapel tot een verzameling die niet meer te overzien is. En waar ik, laat ik eerlijk wezen, ook nooit een keertje omkijk. Mijn aanvankelijk plan was gewoon stockeren en zien dat ik daar later, als ik met pensioen zal zijn, mijn dag mee kan vullen met het herlezen van een 'actief' leven dat dan stilaan afgelopen zou zijn. Als ik echter recht in mijn eigen ogen kijk in de spiegel (je moet dat eens op een andere manier proberen, verdomde moeilijk hoor), dan weet ik dat dat zinloos is. Het zal me om de herinneringen te doen zijn, dát is wat ik nu al voel. Terugdenken aan wat was, waar zou daar vooruitgang in kunnen liggen? En wat met pluk de dag als je je geestelijke handen nog vol hebt met de oogst van gisteren? Niets voor mij, dus gaat het mes erin. Ken trouwens iemand die daar héél, maar dan ook héél blij om gaat zijn :p

versneden liefde

in een hoekje van zijn geest
is het nog steeds elke dag
hetzelfde feest met ouders
gevangen in elkanders armen
muziek in een bulderlach
en liefde op het fornuis

ergens in oktober toen
het sterven van een ster
ieder jaar weer aan het graf
van een opa lang geleden
en warme choco achteraf
met heel de familie erbij
aan dezelfde grote tafel

nu houdt hij ervan zonder zin
dingen te doen omdat zijn vader
slechts één week nog de tijd
om hem zijn moeder te vergeten
en andersom zij dan hem
wat niet lukt, ze staan immers
in beide armen diep gekerfd
dat hij zonder hen
zo verloren

Frans V.