Opinie: minarettenverbod in Zwitserland

In Zwitserland zitten ze met de gebakken peren. Doen ze daar ook eens een referendum omdat er ocharme vier minaretten staan (dat is er dan gemiddeld één per 100.000 Islamieten), vergeten ze de achterdeur van het niet-bindend te sluiten. Gedaan is het met de wildgroei van minaretten, er komen er geen meer bij, daar in het land van echo en jodel en banken en skipistes. 't Zijn dappere bazekes in Alpenland, zomaar njet tegen de minaret. Vlinderman weet eigenlijk niet goed wat ervan te denken. Al enkele dagen breekt hij zich het hoofd over zoveel Westerse vrijgevochtenheid - het heeft er misschien mee te maken dat de Zwitsers ten Oosten van Vlaanderen wonen? Eigenlijk vind ik die chalets van hen anders ook maar niets. Het doet me wat denken aan de hutjes van de opdringerige doorsnee Tiroler die graag in een vreemde benendans zijn handen op een vreemd stel durft laten pletsen. Ook geen lachertje en misschien moet er daar ook eens een bindend referendum over gehouden worden, binnen Europa wel te verstaan...

Nu we toch over referenda bezig zijn: het kost allemaal een degelijke duit om georganiseerd te krijgen, het is bij ons niet bindend en met de uitslag kan men nog altijd alle kanten op. Waarom zouden we dan nog onze regeringen in België blijven aanhouden? Kost een meer dan degelijke duit, er is niets bindends aan of binnen zo een regering van bij ons en feitelijk draaien de meningen ook telkens weer alle kanten uit. Afschaffen, die hele zwik, de macht aan het volk en wij zullen wel elke week op café gaan bekijken welke nobele zaak het verdient om ons over uit te spreken. We kunnen al eens beginnen met het afschaffen van de belastingen. Dat geld wordt toch maar in bodemloze putten gegooid, dat kan Jef Met De Pet heus ook zelf wel, hoeft geen regering hem bij te helpen. Het is maar een ideetje, nu ik hier wat lig te ouwehoeren tegen mijn scherm.

Over moed gesproken in termen van vijf minuten (bron afbeelding: KLIK!)

Elkeen zijn eigen vijf minuutjes ouwehoerenmoed, nietwaar?

Gedicht: om het snelst

Druk op de baan vandaag, het leek wel vrijdagavond of zo en maar jagen en kort op de voorligger kleven, het was me weer een fraai stelletje onderweg. Speciaal voor degenen die peinzen dat hun wagen het verlengde is van hun persoonlijkheid, een onderstaand stukje werk uit november 2005.

Sommigen herkennen zichzelf niet meer zoals het hoort (bron afbeelding: KLIK!)

om het snelst

hij is een racende gek
zijn tien per uur mist
minstens één nul die
iedereen voor lul zet
als die hem bijbeent
verandert hij zichzelf
in een razende joker

en dan scheurt zijn bulderlach
door de vettige bochten en
wordt het stof opgezweept
in geteisterde binnenoren
die opeens moeten aanhoren
wat ze al vergeten waren
een beetje te leven
zo ergens tussendoor

maar niet hij dus
die raast en iedereen
van de sokken blaast
met een brede grijns
voor al wat ruikt naar
bedompt en treurnis en verdriet
daar doet hij niet aan mee

behalve soms eens
als het te moeilijk wordt
zo heel af en toe
en hij wil huilen
dan staat hij zelf
al eens in de file

Frans V.

Gedicht: antwoorden

Zonder al te veel intro, het onderstaande.

antwoorden

je mag komen, lief kind
en deze boterham nemen
uit liefde geschonken
dat ik je hoor ronken
en thuisvoelen in onze heem

laat het in je dromen maar spoken
ons lief en onbenullig minnen
verzacht het hart vanbinnen
doet haar smeulende asse roken

en samen zullen we dan kijken
naar de wijzers van de tijd
waar de wereld de sigaar klopt
als een echte spijkerhamer

niets is immers minder waar
dan ons besef van onmisbaar
jij en ik, wij getwee
samen in een sloep op zee

en welke vragen er ook zijn
of welke antwoorden erop
lief kind, ze ontwoorden
wat nooit valt te vatten
dat is jij en dat ben ik

Frans V.

Vrijdagse logjes

Miss Tati en Miss Tofi zijn deze ochtend netjes afgeleverd bij de Dierenkliniek en ondertussen zijn we ze ook weer gaan ophalen. Tussen afleveren en ophalen ligt een noodzakelijke én geëiste sterilisatie - dat wordt contractueel zo vastgelegd bij een adoptie van asielkatten - en nu is het afwachten naar de snelheid waarmee beide skatjes al dan niet gaan recupereren van de ingreep. Wijlen Miss Jackie T hebben we te snel laten rondhobbelen, waardoor die met haar verdwaasde kopje overal tegenaan knalde en voortdurend gewoon omviel de eerste uren. Onze huidige Miss-jes mogen haar dankbaar zijn, want we houden ze voorlopig nog even in hun draagbakje, waar ze rustig aan op hun positieven kunnen komen zonder bijkomende calamiteiten.

Dat was de actua van ons gezinnetje. Of er verder nog nieuws te rapen valt hier? Uiteraard, maar niet meer vandaag. Na een schitterende after-work-party gisteren (foto's niet beschikbaar wegens te compromitterend voor sommigen op deze aardkloot) is er vandaag een jaarlijks weerkerende fuif aan het dansen op mijn agenda, dus moet Bibi zich daar klaar voor gaan maken (oksels scheren, proper ondergoed aan, baardsel trimmen, oorbellen opblinken, schoenen zoeken, enz.) en dat neemt ook nogal wat tijd in beslag. Prettig weekend, jongens en meiden, Vlinderman has lift off!

Gedicht: Zuid-Koreaans postorderbruidje

Laat ons eens valsspelen. Met internet is immers veel mogelijk en dus ook deze bijdrage van mij vandaag gisteren...

Iemand een date? (bron afbeelding: KLIK!)

Zuid-Koreaans postorderbruidje

de vrouw van zijn dromen
die maar niet wilde komen
heeft hij eindelijk gevonden
zijn duivels nimmer ontbonden

in zijn buurland woont zij
al zoveel jaren zo nabij
dat hij er droef van wordt
nul op zijn levensrapport

maar nu gaat hij er dus voor
hij weet zich op het juiste spoor
en klikt verder op het wijde web
abonnement voor een uitlaatklep

en als hij haar te pakken heeft
vraagt hij wat zijn gemeente geeft
voor elke partner alzo dan toch gevonden
een duit voor bruiden die aldus ontstonden

Frans V.

Gedicht: zelfportret

Iemand gaat kijken naar 2012, in plaats van er alleen maar naar uit te kijken, en Bibi verklapt niet wie dat zal zijn... Na meer dan elf maanden uitstelgedrag wordt een bon omgezet naar pure fictie - of is het realiteit. En we genieten er mee van :)

zelfportret

al zag ik jou
nog voor ik kon zien
horen ruiken zelfs proeven
van wat hier te smaken viel
met je glimlach gesuikerd
op mijn overladen stoep

er is geen wereld
groot genoeg, waar
hebben we dat nog gehoord
om ons te kunnen herbergen
met onze rugzak vol dromerij

en dromen deed je mij
zweven over ijle woorden
tot ik jou begreep en greep
wat ik niet ken noch kan
zwakte is teveel voor mij

ik kijk vandaag TV
in de hoop later
jou nog te zien

Frans V.

Gedicht: klein poesgedicht

Komende vrijdag wordt voor Miss Tati en Miss Tofi de laatste van hun luilekkerleventje zoals ze het tot nu toe gekend hebben. We hebben dan namelijk een afspraak gemaakt met onze dierenartsenpraktijk om beide skatten te verlossen van hun neiging om krols te worden - een verplichte voorwaarde toen we hen gingen ophalen uit het dierenasiel én aan te bevelen aan al wie binnen korte termijn niet wil gaan leuren met alweer een nest kittens!

Vlinderman en Nip tellen er niet naar af, noch kijken ze er naar uit, maar toch staat die dag in onze agenda met vette stip genoteerd. De herinnering aan een zwijmelende Miss Jackie T na haar narcose voor dezelfde ingreep staat ons immers nog bijzonder vers voor de geest. Toen was het er eentje, nu zijn het er twee... En hoe weerhoud je in hemelsnaam twee zusterpoesjes ervan elkaar niet te likken waar het jeukt, wat ons bij Miss Jackie T ei zo na niet gelukt is?

Miss Tofi (r) & Miss Tati (l): even rusten

Nu Bibi dat hier zo aan het typen is, denkt hij ook en uiteraard terug aan die rekelse Miss Jackie T, die ons zoveel plezier heeft bezorgd vooraleer ze tot het tegendeel besloot met haar onnavolgbare poezenbrein. En dus duikelt hij iets op dat hij goed drie jaar geleden over haar geschreven heeft. Nostalgie op klein niveau, het moet ook kunnen, temeer daar we haar nog vaak missen in die andere kleine dingetjes.

Miss Jackie T, ook al luilekker toen

klein poesgedicht

een hoopje zwart
te groeien haren
met wat wit ertussenin
kan niet verbergen
welke kleine duivel
zij kan zijn

met kleine klauwen
die onbehouwen klimmen
langs onbeklede benen
om te komen spinnen
dat ze van de pijn niet wist

het spel wordt gespeeld
zoals het haar is geleerd
de eerste slag is raak
de tweede om dat in te zien
maar hoe moet hij dan typen?

Frans V.

Gedicht: zijn trouw

Vlinderman en Nip zijn ondertussen alweer 464 dagen gehuwd en als er al eens één dagje tussen zit dat het wat minder gegaan is, dan zal het veel zijn. Het zit gewoon prachtig snor en baard ook, maar die houden we af en toe wat korter om de vrouw niet te zeer weg te jagen, en dat is dus ongelooflijk in Bibi's ogen. We kennen allemaal het verhaal van het potje en het dekseltje en in ons geval lijkt dat ook echt zo te zijn. En om dat hier eens lekker melig in de verf te komen zetten, daar maalt Bibi niet om. Als 't schoon is, mag het doodgewoon ook gezegd, nietwaar? Om de vinger aan de pols te houden met hoe het ooit anders was, breng ik vandaag een alweer bijna vijf jaar oud dicht van me. Kunnen we samen terug- en vooruitblikken ;-)=

Nooit gedacht, maar 't lijkt dus echt waar (bron afbeelding: KLIK!)

zijn trouw

zijn trouw geldt één man
idool voor een leven
en misschien nog langer
als hij maar gelooft
in oneindigheid

hij weet niets van dienen
noch van bemeesteren
maar voert feilloos uit
welke wensen hij vermoedt
ook welke hij niet kent

in zijn lege bed
's avonds en 's nachts
durft hij dromen van vragen
en antwoorden nooit gehoord
's ochtends alweer vergeten

dus blijft hij
trouw aan één man
droomt zichzelf te rijk
toch één iemand te kennen
waarvoor hij kan bestaan

Frans V.

Gedicht: onbesloten

Waar zijn we zoal mee bezig op dit moment? Bibi kan het niet echt aangeven. Kan er eventueel misschien iemand 'den bak' in? Breng hem of haar dan onderstaand tekstje van een jonge Vlinderman uit 2005. Reflectie, wie en hoe, dat doet er niet echt zo toe, maar wie weet komt er wat... meer...

Of toch opgesloten? (bron afbeelding: KLIK!)

onbesloten

de leegte in zijn hoofd
de pijn, soms verdoofd
als hij even niet nadenkt
herbekijkt wat voorbij is
en zich niet overgeeft aan gegis
naar de aard van het gebeuren

kleine tekens aan de wand
ongeschreven, niet gekleurd
nog met stift gevangen
is hij een ampere lezer
van vreemde gebeurtenissen

vraagt hij niet dat antwoord
noch hoort hij helemaal niet
die zendzame andere
er zijn tegels te tellen
en muren langzaam te vellen
om vooruit te komen in het leven
hoeft hij niet iedereen te vergeven

Frans V.

Gedicht: onwaarschijnlijk

Sommige mensen slagen er maar niet in los te laten wat losgelaten moet om vooruit te geraken. Dat zijn dan mensen die geen geloof lijken te hebben in wat de toekomst kan brengen. Die geleefd worden door de tijd die almaar verder schrijdt, met in haar zog een leven dat dient geleefd, nooit beleefd. Mensen die zich van ochtend tot avond ademenen en niet meer opkijken als er een klein wonder of zo zich in hun omgeving voltrekt. Die hun schouders ophalen en verder sjokken, zich niet bewust van hun creatieve zelf. Daarover gaat onderstaand gedicht uit 2006. Toen in de ik-vorm geschreven, maar nu herwerkt tot de derde figuur, omdat het niet meer dezelfde Vlinderman is als toen.

Sommigen willen er gewoon uitstappen (bron afbeelding: KLIK!)

onwaarschijnlijk

drie jaar kleuterklas
zes jaar lager en
nog eens zes middelbaar
onder de wijzers
van schoolse platen
die bleven hangen

voor de toekomst
van zijn leven
en zij die bij hem
durven blijven hangen
daar komt het dan

veertig jaar werken
en zal hij daarna mogen
of moeten beschikken?
de vraag is gesteld
het antwoord besteld
en hij weet het niet

hij is uitgeteld
na zoveel jaar
verzet dan eindelijk
de vrijheid
de dwaasheid
van ach toch
had hij maar...

en stilte blijft
is het enige
dat nog beklijft

Frans V.

Peter Holvoet-Hanssen nieuwe Stadsdichter Antwerpen

Peter Holvoet-Hanssen uit Berchem wordt vanaf 28 januari 2010 de vijfde stadsdichter van Antwerpen! Dat verdient een bloemetje en hoe beter iemand in de bloemen zetten als zelfverklaarde dichter dan met een gedichtje?

Peter Holvoet-Hanssen tijdens Muzeval 100 in maart 2007

kosmosdichter

de wereld in letters gevangen
spoedt hij zich door het leven
zijn hoofd is databank
zijn taal slechts output
van wat hij heeft begrepen

vergeet hij soms te voelen
en af en toe meelevend
te lachen met de ander
die hem komt te spreken
van liefde en andere dingen

hij is een dichter
op zijn planeet hij
leert alleen
niet zo snel

Frans V.

Who will it be?

De heren Britten zijn op het oorlogspad, althans enkele van hun kranten, om te vermijden dat Herman Van Rompuy de mogelijk eerste Europese president ooit wordt. Vuige taal wordt daarbij niet geschuwd en het siert onze Belgische premier dat het hem allemaal worst zal wezen. Nog een haiku, nog een vriendenontbijt, wat dagdagelijkse taken op het menu, niemand is minder bezig met deze mogelijk historische gebeurtenis dan Herman. Chapeau, zegt Bibi dan.

Maar wat te zeggen over die Britten? Van Europa geïsoleerd op hun eilandje blijven ze zich verzetten tegen het feit dat ze lid ervan zijn. Geen enkele gelegenheid laten ze links liggen om een verenigd Europa de kans te geven zich verder te ontwikkelen. De Britse Jack With The Hat zal er waarschijnlijk niet wakker van liggen, maar de Britse Upperclass daarentegen, homaar. Jarenlang verzet tegen de invoering van de euro, veto hier, veto daar, en vooral bovenal totale adoratie voor hun Queen en diens Mum. Wat Engeland zelf doet, doet het beter. Europa zou zich beter eens beraden over de nood aan een onverzettelijk Engeland als één van haar leden. Obstructie altijd en overal, het leidt toch maar tot niets, nietwaar?

Wie Europa geen al te warm hart toedraagt, moet zich maar eens afvragen hoe het komt dat datzelfde Europa geen echte wereldstem heeft, hoewel het de bakermat van de wereldwijd als ongemeen prachtig geprezen democratie is. Het globale gemeengoed daarvan noopt tot op de dag van vandaag d, Gictatoriale regimes het roer om te gooien om gehoor - en dan vooral steun - te krijgen bij pakweg de Verenigde Naties. G 8, G 10, G zoveel, gewoon Gemenebesten die pal staan voor hun democratische ideeën in een verenigd geheel. Vooralsnog niet teveel dissidentie daar, tenzij Engeland.

En Herman bij dit alles? Die plengt nog een haiku of wat, bestuurt een onbestuurbaar landje of zo, geniet van zijn kleinzoon. Gelijk heeft ie. Laat die van over het Kanaal maar verder kullen, ooit bevinden ze zich toch in het hoekje waar de klappen komen te vallen. Wegens uiteraard zelf over zich afgehaald.

really no sorry
this United they can't stand
not Europable

Gedicht: walvismannen

Er is een milieutop op komst in Kopenhagen, jongens en meisjes, maar of het echt wat gaat opleveren voor dat milieu van ons? Ik moet er eens groen mee lachen. Vandaag uit het nieuws: 'Werelduitstoot CO² met zoveel procent omhoog', terwijl op de milieutop van Kyoto (dat Oosterse stadje met zijn wereldnormen) toch was afgesproken dat het wereldwijd met zoveel procent omlaag moest... Zelfs tijdens het crisisjaar 2008 ging het zelfs nog met een paar procenten omhoog! We zijn wijlie goe bezig, wauwel ik dan tegen niemand in het bijzonder, terwijl ik hier en daar alweer een overbodig glimmende lamp in huis het nee-klikje geef, stemmig of niet. Pff, misschien wordt het gewoon tijd dat Greenpeace van taktiek verandert en voor de verandering dus nog eens wat gaan varen op de woeste baren met hun Regenboogstrijder, ook wel gekend als de Rainbow Warrior, in plaats van verwaterd te zijn tot een softe vereniging halve groenen die er geeneens in slagen nog eens het wereldnieuws te halen zoals in de jaren 80 bijna dagelijks gebeurde. Denk ik dan - Vlinderman wordt misschien wel een dagje ouder, net zoals zijn toenjarige idealen...

Zou ie nog mogen uitvaren? (bron afbeelding: KLIK!)

walvismannen

de groene jongens zijn
harde jongens ze rollen
met hun spieren en brullen
wanneer het gefluister stil
gestorven is

hun vrede vinden ze
in de stilte van een cel
van wel twee bij twee na
alweer geweldloos geprotest
tegen de gangbare gang
van wereldzaken

vullen ze hun zakken
met gulle dankbaarheid
ze delen ook zoveel uit
dat er altijd plaats blijft
voor nog meer erbij

ze zijn het geweten
van een ontspoorde generatie
die niet langer spoort noch
weet hoe de trein te stoppen
maar worden ze gehoord?

Frans V.

66666 of 77777?

Grappig wat mensen kunnen doen met een pc en wat technische skills. Een tijd terug blogde Bibi over zijn Vlindermanlog en over het getal dat daar helemaal onderaan gestaag doortelt. Na enige jaren noest posten en dankzij een schare toch wel erg trouwe bezoekers komt die teller namelijk binnenkort - morgen? overmorgen? vrijdag? - op het speciale getal 66666. Wat ik toen toegezegd heb, kan je hier lezen.

Een vrolijke snoodaard met een speciaal en vooral nogal anoniem afzendadres wist Vlinderman te vertellen dat het beoogde bewijs helemaal niet zo moeilijk te leveren was en voegde de daad bij het woord door me onderstaande door te mailen:

Explorergebruiker dus ;-)=

Erg grappig dus, als je weet dat het mij bezorgd werd om een uur of half vier deze ochtend - Ikke zal niet moeten opgestaan hebben om te gaan werken, denkt Vlinderman dan spontaan bij zichzelf, de gelukzak - en Bibi zelf om een uur of zes (14,50 uur later dus ongeveer) deze avond onderstaande screenshot maakte:

104 nog te gaan...

Hm, zo wordt ie natuurlijk moeilijk om aan de juiste persoon een klein presentje over te maken bij deze speciale gelegenheid... Ik ga er eens een nachtje over slapen en laat jullie morgen wel weten hoe we dat opgelost gaan krijgen en mijn boekenkast er niet ineens helemaal leeg komt uit te zien. Misschien behoort een klein uitstel tot het cijfer 77777 wel tot de mogelijkheden ;-)=

Gedicht: student onder beleg

November is alweer voor de helft achter de kiezen, de studenten kunnen zich dus maar beter stilaan opladen voor hun rondje blokken in plaats van bloggen, studeren in plaats van causeren, zwoegen in plaats van zwoelen (weet ook niet waar dit op hoort te slaan, maar het klinkt wel). Speciaal voor hen, hierbij een aanmoedigend stukje dichtwerk van een Vlinderman die de boeken al een tijdje heeft neergelegd om zijn amper geluk te beproeven op een arbeidsmarkt, waar diploma's zowat gelijkgesteld worden met noest verkregen gouden plakkaten...

It's a warzone... (bron afbeelding: KLIK!)

student onder beleg

ze staat stijf van de stress
de muren dragen de sporen
van haar ongelakte nagels
met één nogal pijnlijk blijven
hangen aan de randen

elke deur die slaat maakt
dat zij met een schok ontwaakt
uit de lethargie van concentratie
met een hartslag honderdtien
dof gebons in haar hoofd

maakt zij zich klaar voor de strijd
met haar overjaarse prof die streng
maar naar eigen zeggen rechtvaardig
de waarde van haar ijver zal bepalen
zich bekwaamd te hebben in zijn stof

tot stof en asse tot asse
ze wil er niet van weten
zolang de wedren aan de gang
weigert haar ziel te aanvaarden
dat wat komen moet
ook komen zal

Frans V.

Gedicht: vechtscheiden

Bijna uitgeput van een bijzonder lang weekend kom ik hier nog eens langs gefietst. Geen meldingen, dus geen bezwaren daartegen en daarom, uit pure dankbaarheid, biedt Vlinderman u nog maar eens een dichtsel aan. Na decennia lang echtscheidingen kregen we er de laatste paar decades wat vechtscheidingen bovenop. Onderstaand gedicht is de vertaling van een Vlindermanimpressie van zoiets. Geniet. Of liever niet.

Wie had dat ooit gedacht... (bron afbeelding: KLIK!)

vechtscheiden

het huis is te klein
de muren te dun ze
worden doorboord door
de lucht zwerven scherven
van gebroken geluk

de buren roepen terug
of het wat stiller kan
en gedaver volgt op stilte
als een vuistslag zich prent
in machteloze bewoording

een witte wagen landt
met gedoofde sirene
in de buitenwijken en
agenten overschouwen geschokt
het slagveld van ooit samen

bij de redactie ratelt
voorpaginanieuws lokaal
van de band te rollen
zij houdt niet meer van hem
hij ook niet meer

Frans V.

Gedicht: herneming

Vlinderman zit vol Pita, gelieve hem te verontschuldigen voor de rest van de avond.

Klein pitabroodje (bron afbeelding: KLIK!)

herneming

op de hielen gezeten
door wat heet verdriet
recht hij zijn schouders
eens gebroken om opnieuw
de draad te hernemen en
weer op pad te gaan

zoveel nog te ontdekken
en aan te raken en dan
eigen te maken in woorden
die hij zorgvuldig plaatst
zodat ze hem betekenen

zoekt hij de hoop te vinden
waar ze zou verborgen zijn
een schat ergens aan het einde
van een leven dat zich tooit
met de wereld om zich heen

Frans V.

Gedicht: gaar gekookt

Binnenkort verschijnt onderaan de Vlinderman-blogpagina het cijfer 66666. Wie dat wil, krijgt bij die gelegenheid van Vlinderman een dichtbundel cadeau. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is een printscreen van die gebeurtenis te maken en mij die mailen op frans_vlinderman@vlinderman.be met vermelding van naam en andere gegevens en dan bezorg ik die. Leuk toch, zo mee vieren dat www.vlinderman.blogspot een beetje aandacht weet te trekken, niet?

Ondertussen zetten Frans en Kurt alle zeilen bij om een lopende opdracht tot een goed einde te brengen: elke dag bloggen én twee gedichten publiceren. We zijn goed bezig en houden vol, al is het niet zo eenvoudig om daaraan te voldoen. De benodigde inspiratie daartoe is namelijk niet elke dag zomaar voorhanden...

Need more? (bron afbeelding: KLIK!)

Gelukkig zijn we nog bij leven en dus bij welzijn en daardoor ook in staat om dingen te verwezenlijken die anders onontdekt zouden blijven. Vlinderman op zijn best doet dus waarin hij goed is: toveren.

gaar gekookt

het verlies stroomt uit hem
weg en hij laat zich hangen
het hoofd met harde bons
wedijvert met de tafel

hij heeft zijn handen
in zijn haar, uitgerukt
de plukken aan zijn voeten
die stampen van frustratie

hij is geen echte vent
amper een student vol
van oeverloos gejammer en
een hoop gezever in de zakken

telt hij de dagen af
en dan de lange uren
het verdict te horen vallen
u bent alweer geslaagd, mijnheer

Frans V.

Gedicht: liefdevolle reality

Nog een klein uurtje en Bibi pakt zijn gerief en vertrekt naar Den Hopsack voor de 132ste editie van De Muzeval met Sarah Buys in de gastdichtereshoofdrol. Meer zal ik daar niet aan toevoegen, wil je weten wat en hoe en van die dingen, dan ben je vanaf 20u welkom in de Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen, lekker vlakbij de Grote Markt en hopen parkeerplaats, al dan niet betalend. Poëzie zal uw deel zijn, een aangename kennismaking met het Vrij Podium inclusief. Of ik nu genoeg reclame gemaakt heb? We gaan dat deze avond samen vaststellen wanneer jij buiten de deur moet blijven staan omdat de ruimte binnen te klein geworden is voor jou... Dan kan je terug naar huis om onderstaande verzen te bestuderen en te zien of je er wat van kan maken ;-)=

Bijna klaar... (bron afbeelding: KLIK!)

liefdevolle reality

ze wist het écht niet als
een streep onder alles
dat niet besproken hoeft
en hij gaat daarna maar
zijn eigen onderweg

met zijn zeg op alles
werkelijk alles geprobeerd
maar zonder oog voor de rest
dat als slechts verwaarloosbaar
in een ladenkast te klasseren valt

ze zijn een stichtend voorbeeld
van de rauwe taal die misbegrepen
overroepen wordt waar toch eerst
het voor de meesten ongekend begrip
de grafdelver op zijn vreemdst vertaald

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 132: Sarah Buys

Gedicht: babyman

De Boekenbeurs zit er opnieuw alweer op. Veel boeken, veel mensen, veel gedrum, weinig gekocht en vooral dat laatste doet deugd. Tenslotte komt er na een herdenking van een stopgezette oorlog op 11 november nog een kleine drie weken vooraleer die maand zich laat vertalen in een nieuw stukje loon. En het leven is op zich al duur genoeg, dus ja, blij toe met weinig (gekocht). Daarbij kan Vlinderman het vrij zijn de komende dagen goed gebruiken, nadat hij het gepresteerd heeft een goedendag over te maken aan Bart Moeyaart met 'Dag Herbert', omdat hij ervan overtuigd was Herbert Bruynseels te begroeten... Tsss, vanaf wanneer slaat gemiddeld de doorsnee Alzheimer ook alweer toe?

Weird it is! (bron afbeelding: KLIK!)

babyman

hij hijgt en trilt
als een pasgeboren placenta
hem in de schoot geworpen
gevolgd wordt door het gekrijs
van zijn lang verwachte zoon

met dolle schitteringen
in zijn doorgedraaide ogen
werpt hij handen in de lucht
om spontaan mee te krijten
hij was het nog niet verleerd

draaien glimlachende hoofden
de gang even uit beeld
om zijn kamer snel te griffen
in hun dromerig geheugen
de hongerige blik op later

uit het ongetemperd enthousiasme
van een man buiten zinnen
werd de herhaling van vandaag
zonder veel omhaal weer geboren
oneindige cyclus van het leven

Frans V.

Aankondiging: Tentoonstelling 'De kwetsbaarheid van het kind'

Vers uit de mailbox, hoop dat u er voor uit uw comfortabele zetel komt.




Bruikbare links:

Ann Cornelis

Regine Wechsler

Anna Barwinska

Gedicht: de hedonist

Het is zover: met amper twee verlofdagen eens zes dagen achtereen gewoon thuis kunnen zijn, wat een luxe, wat een genot. Vlinderman dankt het feit dat hij geen kleine, laat staan grote zelfstandige is én dankt dit land dat het zijn speciale gelegenheden vergezelt laat gaan van een feestdag voor de contractueel werkende burger. Bibi zweert hierbij ook een dure eed van de handen uit de mouwen te steken om wat blijven liggen is eens aan te pakken. Wat anders kan je doen met zo een zee van tijd?

Heel anders houdt onderstaande hedonist zich bezig tijdens zijn vrije(nde?) tijd, maar daar mogen jullie over oordelen ;-)=

Zo kan ie er ook tegenaan (bron afbeelding: KLIK!)

de hedonist

men noemt hem het concentraat
uit zijn vaders zaad, de ene
die het heeft gehaald en dus
even gehaaid als zijn ouweheer
zijn jongeheer in de strijd gooit
om het vrouwelijke geslacht geslacht
te krijgen en dan weer voort te gaan

hij kijkt nooit achterom, dat
is voor de meer verdunden
die het moeten hebben van
een groepsgevoel of nog
het weten niet alleen te zijn
hun kunnen altijd maar hun kennen

en als hij zich dan toch eens
laat verleiden tot het wij
waar hij zij aan zij met massa haar
onderhuids de optelsom bevroedt
van zijn hedonistisch vadersbloed
weet hij van wanten
en zij ook wel van hem
en dat is hun geheim

en ook wel dat van ons

Frans V.