Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

dinsdag 24 november 2009

Gedicht: klein poesgedicht



Komende vrijdag wordt voor Miss Tati en Miss Tofi de laatste van hun luilekkerleventje zoals ze het tot nu toe gekend hebben. We hebben dan namelijk een afspraak gemaakt met onze dierenartsenpraktijk om beide skatten te verlossen van hun neiging om krols te worden - een verplichte voorwaarde toen we hen gingen ophalen uit het dierenasiel én aan te bevelen aan al wie binnen korte termijn niet wil gaan leuren met alweer een nest kittens!

Vlinderman en Nip tellen er niet naar af, noch kijken ze er naar uit, maar toch staat die dag in onze agenda met vette stip genoteerd. De herinnering aan een zwijmelende Miss Jackie T na haar narcose voor dezelfde ingreep staat ons immers nog bijzonder vers voor de geest. Toen was het er eentje, nu zijn het er twee... En hoe weerhoud je in hemelsnaam twee zusterpoesjes ervan elkaar niet te likken waar het jeukt, wat ons bij Miss Jackie T ei zo na niet gelukt is?


Miss Tofi (r) & Miss Tati (l): even rusten

Nu Bibi dat hier zo aan het typen is, denkt hij ook en uiteraard terug aan die rekelse Miss Jackie T, die ons zoveel plezier heeft bezorgd vooraleer ze tot het tegendeel besloot met haar onnavolgbare poezenbrein. En dus duikelt hij iets op dat hij goed drie jaar geleden over haar geschreven heeft. Nostalgie op klein niveau, het moet ook kunnen, temeer daar we haar nog vaak missen in die andere kleine dingetjes.

Miss Jackie T, ook al luilekker toen

klein poesgedicht

een hoopje zwart
te groeien haren
met wat wit ertussenin
kan niet verbergen
welke kleine duivel
zij kan zijn

met kleine klauwen
die onbehouwen klimmen
langs onbeklede benen
om te komen spinnen
dat ze van de pijn niet wist

het spel wordt gespeeld
zoals het haar is geleerd
de eerste slag is raak
de tweede om dat in te zien
maar hoe moet hij dan typen?

Frans V.

Geen opmerkingen:

Blogarchief