Gedicht: om het snelst

Druk op de baan vandaag, het leek wel vrijdagavond of zo en maar jagen en kort op de voorligger kleven, het was me weer een fraai stelletje onderweg. Speciaal voor degenen die peinzen dat hun wagen het verlengde is van hun persoonlijkheid, een onderstaand stukje werk uit november 2005.

Sommigen herkennen zichzelf niet meer zoals het hoort (bron afbeelding: KLIK!)

om het snelst

hij is een racende gek
zijn tien per uur mist
minstens één nul die
iedereen voor lul zet
als die hem bijbeent
verandert hij zichzelf
in een razende joker

en dan scheurt zijn bulderlach
door de vettige bochten en
wordt het stof opgezweept
in geteisterde binnenoren
die opeens moeten aanhoren
wat ze al vergeten waren
een beetje te leven
zo ergens tussendoor

maar niet hij dus
die raast en iedereen
van de sokken blaast
met een brede grijns
voor al wat ruikt naar
bedompt en treurnis en verdriet
daar doet hij niet aan mee

behalve soms eens
als het te moeilijk wordt
zo heel af en toe
en hij wil huilen
dan staat hij zelf
al eens in de file

Frans V.