Who will it be?
De heren Britten zijn op het oorlogspad, althans enkele van hun kranten, om te vermijden dat Herman Van Rompuy de mogelijk eerste Europese president ooit wordt. Vuige taal wordt daarbij niet geschuwd en het siert onze Belgische premier dat het hem allemaal worst zal wezen. Nog een haiku, nog een vriendenontbijt, wat dagdagelijkse taken op het menu, niemand is minder bezig met deze mogelijk historische gebeurtenis dan Herman. Chapeau, zegt Bibi dan.
Maar wat te zeggen over die Britten? Van Europa geïsoleerd op hun eilandje blijven ze zich verzetten tegen het feit dat ze lid ervan zijn. Geen enkele gelegenheid laten ze links liggen om een verenigd Europa de kans te geven zich verder te ontwikkelen. De Britse Jack With The Hat zal er waarschijnlijk niet wakker van liggen, maar de Britse Upperclass daarentegen, homaar. Jarenlang verzet tegen de invoering van de euro, veto hier, veto daar, en vooral bovenal totale adoratie voor hun Queen en diens Mum. Wat Engeland zelf doet, doet het beter. Europa zou zich beter eens beraden over de nood aan een onverzettelijk Engeland als één van haar leden. Obstructie altijd en overal, het leidt toch maar tot niets, nietwaar?
Wie Europa geen al te warm hart toedraagt, moet zich maar eens afvragen hoe het komt dat datzelfde Europa geen echte wereldstem heeft, hoewel het de bakermat van de wereldwijd als ongemeen prachtig geprezen democratie is. Het globale gemeengoed daarvan noopt tot op de dag van vandaag d, Gictatoriale regimes het roer om te gooien om gehoor - en dan vooral steun - te krijgen bij pakweg de Verenigde Naties. G 8, G 10, G zoveel, gewoon Gemenebesten die pal staan voor hun democratische ideeën in een verenigd geheel. Vooralsnog niet teveel dissidentie daar, tenzij Engeland.
En Herman bij dit alles? Die plengt nog een haiku of wat, bestuurt een onbestuurbaar landje of zo, geniet van zijn kleinzoon. Gelijk heeft ie. Laat die van over het Kanaal maar verder kullen, ooit bevinden ze zich toch in het hoekje waar de klappen komen te vallen. Wegens uiteraard zelf over zich afgehaald.
really no sorry
this United they can't stand
not Europable
Maar wat te zeggen over die Britten? Van Europa geïsoleerd op hun eilandje blijven ze zich verzetten tegen het feit dat ze lid ervan zijn. Geen enkele gelegenheid laten ze links liggen om een verenigd Europa de kans te geven zich verder te ontwikkelen. De Britse Jack With The Hat zal er waarschijnlijk niet wakker van liggen, maar de Britse Upperclass daarentegen, homaar. Jarenlang verzet tegen de invoering van de euro, veto hier, veto daar, en vooral bovenal totale adoratie voor hun Queen en diens Mum. Wat Engeland zelf doet, doet het beter. Europa zou zich beter eens beraden over de nood aan een onverzettelijk Engeland als één van haar leden. Obstructie altijd en overal, het leidt toch maar tot niets, nietwaar?
Wie Europa geen al te warm hart toedraagt, moet zich maar eens afvragen hoe het komt dat datzelfde Europa geen echte wereldstem heeft, hoewel het de bakermat van de wereldwijd als ongemeen prachtig geprezen democratie is. Het globale gemeengoed daarvan noopt tot op de dag van vandaag d, Gictatoriale regimes het roer om te gooien om gehoor - en dan vooral steun - te krijgen bij pakweg de Verenigde Naties. G 8, G 10, G zoveel, gewoon Gemenebesten die pal staan voor hun democratische ideeën in een verenigd geheel. Vooralsnog niet teveel dissidentie daar, tenzij Engeland.
En Herman bij dit alles? Die plengt nog een haiku of wat, bestuurt een onbestuurbaar landje of zo, geniet van zijn kleinzoon. Gelijk heeft ie. Laat die van over het Kanaal maar verder kullen, ooit bevinden ze zich toch in het hoekje waar de klappen komen te vallen. Wegens uiteraard zelf over zich afgehaald.
really no sorry
this United they can't stand
not Europable
Geen opmerkingen:
Een reactie posten