Gedicht: walvismannen
Er is een milieutop op komst in Kopenhagen, jongens en meisjes, maar of het echt wat gaat opleveren voor dat milieu van ons? Ik moet er eens groen mee lachen. Vandaag uit het nieuws: 'Werelduitstoot CO² met zoveel procent omhoog', terwijl op de milieutop van Kyoto (dat Oosterse stadje met zijn wereldnormen) toch was afgesproken dat het wereldwijd met zoveel procent omlaag moest... Zelfs tijdens het crisisjaar 2008 ging het zelfs nog met een paar procenten omhoog! We zijn wijlie goe bezig, wauwel ik dan tegen niemand in het bijzonder, terwijl ik hier en daar alweer een overbodig glimmende lamp in huis het nee-klikje geef, stemmig of niet. Pff, misschien wordt het gewoon tijd dat Greenpeace van taktiek verandert en voor de verandering dus nog eens wat gaan varen op de woeste baren met hun Regenboogstrijder, ook wel gekend als de Rainbow Warrior, in plaats van verwaterd te zijn tot een softe vereniging halve groenen die er geeneens in slagen nog eens het wereldnieuws te halen zoals in de jaren 80 bijna dagelijks gebeurde. Denk ik dan - Vlinderman wordt misschien wel een dagje ouder, net zoals zijn toenjarige idealen...
Zou ie nog mogen uitvaren? (bron afbeelding: KLIK!)
Frans V.
Zou ie nog mogen uitvaren? (bron afbeelding: KLIK!)walvismannen
de groene jongens zijn
harde jongens ze rollen
met hun spieren en brullen
wanneer het gefluister stil
gestorven is
hun vrede vinden ze
in de stilte van een cel
van wel twee bij twee na
alweer geweldloos geprotest
tegen de gangbare gang
van wereldzaken
vullen ze hun zakken
met gulle dankbaarheid
ze delen ook zoveel uit
dat er altijd plaats blijft
voor nog meer erbij
ze zijn het geweten
van een ontspoorde generatie
die niet langer spoort noch
weet hoe de trein te stoppen
maar worden ze gehoord?
de groene jongens zijn
harde jongens ze rollen
met hun spieren en brullen
wanneer het gefluister stil
gestorven is
hun vrede vinden ze
in de stilte van een cel
van wel twee bij twee na
alweer geweldloos geprotest
tegen de gangbare gang
van wereldzaken
vullen ze hun zakken
met gulle dankbaarheid
ze delen ook zoveel uit
dat er altijd plaats blijft
voor nog meer erbij
ze zijn het geweten
van een ontspoorde generatie
die niet langer spoort noch
weet hoe de trein te stoppen
maar worden ze gehoord?
Frans V.
4 opmerkingen:
Misschien zijn de groene jongens binnenkort net als de rest van ons allemaal dode jongens (en meisjes). De wereld is ontegensprekelijk doodziek, is de terminale fase ingezet, zijn we voorbij the point of no return ???
Gewoon kanonneerboten erop af om die walvisvaarders van de oceanen af te schieten?
Of we ondertussen voorbij dat punt zijn, dat is natuurlijk de enige kwestie die ons momenteel ernstig zou mogen beroeren, Branco. Ik vrees dat deze vraag stellen ze in dit geval dus wel degelijk ook beantwoorden is. Arm wij.
Anoniem, gij hebt het blijkbaar weer niet begrepen. Vandaar waarschijnlijk dat nogal knullig stukje bijdrage van jouw kant.
Een reactie posten