Gedicht: vechtscheiden

Bijna uitgeput van een bijzonder lang weekend kom ik hier nog eens langs gefietst. Geen meldingen, dus geen bezwaren daartegen en daarom, uit pure dankbaarheid, biedt Vlinderman u nog maar eens een dichtsel aan. Na decennia lang echtscheidingen kregen we er de laatste paar decades wat vechtscheidingen bovenop. Onderstaand gedicht is de vertaling van een Vlindermanimpressie van zoiets. Geniet. Of liever niet.

Wie had dat ooit gedacht... (bron afbeelding: KLIK!)

vechtscheiden

het huis is te klein
de muren te dun ze
worden doorboord door
de lucht zwerven scherven
van gebroken geluk

de buren roepen terug
of het wat stiller kan
en gedaver volgt op stilte
als een vuistslag zich prent
in machteloze bewoording

een witte wagen landt
met gedoofde sirene
in de buitenwijken en
agenten overschouwen geschokt
het slagveld van ooit samen

bij de redactie ratelt
voorpaginanieuws lokaal
van de band te rollen
zij houdt niet meer van hem
hij ook niet meer

Frans V.