Tot nader order: gesloten.

Vlinderman komt even online om te melden dat hij een spirituele zoektocht wil ondergaan. Na ruim twintig jaar internet en andere technologische toepassingen wil hij namelijk uitvorsen in hoeverre hij eraan verhangen is. En hoe beter dan gewoon de stekker daartoe uit de muur te halen. Gedurende een week, met ingang van een fractie tijds na middernacht dezes, zal hij zich afsluiten van deze al dan niet virtuele wereld. Geen Facebook, geen Google, geen mail, geen TV, geen gsm, niets meer. Bereikbaarheid? Postduif of vaste lijn. Herkenbaarheid? Probeer een oude foto te vinden. Zichtbaarheid? Tenzij je naar Berchem afgezakt komt. Doel? Zichzelf. Vrouwlief doet trouwens mee. Wat hij verwacht? Pure onthechting aan een wereld die er eigenlijk geen had mogen zijn...

En toch. Wat zijn we heden ten dage zonder YouTube, MySpace, Flickr? Als we niet kunnen communiceren vanachter het klavier? Valt er nog wat aan de toog te hangen zonder dat we daar een digitaal equivalent van de wereld moeten insturen? En wat stelt die hele wereld zo ondertussen nog voor, na alle mogelijke Arabische Lentes, recordpogingen regeringvormen, verrechtsingen van emoties, Robinsonontdekkingen, kant-en-klare-maaltijden-live-streaming?

Jahaa (bron afbeelding: KLIK!)

We gaan het zoeken, het antwoord, en we gaan naderhand melden of het antwoord ons tevreden stelt. Via de multimedia, dat spreekt voor zich. En of iemand er nu een boodschap aan heeft of niet, wat zou het. Vlinderman wil er één en wat Vlinderman wil, zal toch wel één iemand interesseren in al zijn resultaat: hemzelf. Tot later. Ergens. Wanneer.

Luchthartig existentialisme, waarom ook niet

Na enige tijd opnieuw een blogbericht van ondergetekende, met enige feitelijke bedenkingen die ik gemakshalve vragen zal noemen. Kwestie van het wat bevattelijk te houden voor eenieder die zich er enigszins in (h)erkent.

Feiten:

• 
  
  Anno 1971, mens wordt verwekt - Waar is die pc?


• 
  
  Anno 1972, baby wordt fillerend ter wereld gebracht - Heeft iemand het gefilmd?


• 
  
  Anno 1989, jongeman stoomt op naar zelfstandig bewust-zijn - Nog vijfenveertig jaar tot aan het pensioen, hij is vertrokken!


• 
  
  Anno 2011, man blikt terug en vooruit en voelt zich ergens middenin - Wordt het nu slechter of beter?
  

Rekbare Rode Draad: menselijke dadendrang, globale informatisering, angst voor overdaad, onwenselijke onmacht. Dichter bezint zich.

You tell me (bron afbeelding: KLIK!)

Bedenkingen/vragen:

Eerste feitelijke vraag van dit derde millennium:

Dringt een terugroeping van de opstoot aan informatie zich al dan niet op? Bijvoorbeeld een week lang weigeren om welke vorm van medium dan ook te hanteren om op de hoogte te blijven van de algehele en kenmerkend moderne verwarring... Of is dat te on-modern.

Tweede feitelijke vraag:

Is dit existentieel of gaat het voorbij, net zoals vorige maandag dat alweer deed.

Derde feitelijke vraag:

Is het wel geoorloofd dergelijke vragen openlijk te formuleren zonder een enkel ticketje tijdelijk tot permanente opvolging door gespecialiseerde witrokken.

Vierde feitelijke vraag:

Uiteraard nog te formuleren, eerst voorgaande input verwerken. Misschien.

En de boer, hij ploegde voort, voorbijgaand aan wat al oogsten hij er bij ingeschoten zou kunnen hebben, mocht hij...

De Derde Nacht Van De Powezie

DERDE NACHT VAN DE POWEZIE 4 NOVEMBER 2011

Bezet de stad-editie

De Nacht van de Powezie zag in 2004 tijdens december voor het eerst het levenslicht in Het Gouverneurshuis te Antwerpen. Met een dertigtal dichters en een 2OO-tal bezoekers, trotseerden we nabij een gigantisch haardvuur een koude decembernacht tot in de vroege uurtjes.

Ten gevolge van het enthousiasme van de deelnemers tijdens de eerste editie, kon een vervolg niet al te lang op zich laten wachten. Mensen hadden zo genoten van de hartelijke en warm-menselijke sfeer dat op 11 november 2006 vierhonderd mensen zich verenigden omheen een 60-tal poëten van over heel onze planeet. Ook de locatie ’t Nief Badhuis bracht soelaas voor diegenen die echt experimenteel voluit wilden gaan.

Vrijdag 4 november 2011 zijn we dan eindelijk na vijf jaar aanbeland bij de Derde Nacht van de Powezie! Deze editie hebben we bewust BEZET DE STAD als titel meegegeven… Niet alleen dragen wij Van Ostaijen in ons hart, ook zijn we geïntrigeerd door het Occupy-gebeuren dat vanuit Wall Street over de wereld aan het rollen is. Inhoudelijk kiezen dichters vrij wat ze voordragen. Het hele gebeuren evenwel vindt net als voorgaande edities plaats op basis van vrijwillige inzet. De toegang bedraagt 4 euro, hetgeen bewust laagdrempelig is.

Zowel gekende als niet gekende dichters treden aan. Diverse stijlen komen aan bod: van klassieke voordracht, over hiphop en experimentele poëzie tot singer-songwriters en stand-up comedy. Dit alles speelt zich af binnen de setting van een erkend kraakpand. Behoudens culturele activiteiten, wordt Het Klooster ook gebruikt om wekelijks aan honderden mensen voedsel te bedelen. Wekelijks vindt er op vrijdag ook een volxkeuken plaats op basis van vrije bijdrage. Zoals bij alle vorige edities, wensen wij expliciet het sociale karakter van de locatie te ondersteunen.

Maandag 30 april 2012 zullen we voor een vierde editie vroegtijdig de dag van de arbeid beginnen vieren. Dit met een nog meer uitgesproken internationaal woordkunstenaarsgezelschap. Daarover meer informatie na 4 november.

Met dank voor uw welwillende leesbereidheid.



Erwin Vanmassenhove
alias de Antistresspoweet
gsm 0492 050 063

Het Klooster
Ploegstraat 25-27
2000 Antwerpen

Gedicht: stervensman

Een beetje ZONdag, een beetje tijd, een streepje poëzie. Meer moet dat allemaal niet zijn, dus via deze weg nog eens een gedicht, vrijblijvend te (ver)lezen.

Slechts een hand, maar toch (bron afbeelding: KLIK!)

stervensman

verworpen voelt de man
beschouwt hij de wereld een oord
waar het woord tegen woord
schamper leven blijkt
zolang hij niet zelf

verguist hij de liefde
zich bewust van alles
waaraan hij zo verzaakt
omdat het in zijn aard en
hij gewoon niet anders kan

van één tot zeven onderbroken
sterft elke dag diezelfde man
in duizend laatste ademtochten
en net zoveel slotakkoorden
vormen een levenslied
van niet willen en niet kunnen
wat hij nooit eens had geleerd

dat het geven is
om ooit te krijgen

Frans V.

Gedicht: kindman

Ergens in mei 2011, de zestiende meer bepaald, schreef Vlinderman onderstaand dichtje. Wat er die dag gebeurd is, wat de aanleiding ertoe, welke indruk van wat ook, het wordt niet herinnerd. Dat het een maandag was, dat is het enige dat zeker is.

Bij het zoeken naar enkele gedichten voor Zuiderzinnen morgen, waar Vlinderman voor De Muzeval zal aantreden en voordragen, kwam het bovendrijven. Vreemd is immers het thema die dag en bevreemdend is het dat net dat themawoord dit opleverde... Geniet, en wie weet, treft Vlinderman u morgen wel in praatcafé Chatleroi op 't Antwerpse Zuid tijdens autovrije zondag, zo ergens tussen 16u15 en 17u00, als toehoorder van deze Vlindermantelg...

Het kind dat klimt... (bron foto: KLIK)

kindman

dit blijkt dan nu het punt
dat neergezet blijft staan
markant en zonder ampersant
pontificaal in het bestaan
rondborstig en toch ook weer
mannelijk teer

hij legt de pen terzij
verrast door dit vreemd gebaar
van hier en nu en nergens elders
overweldigd door 't gevoelen
misschien dat het toch ooit

aan de einder klimt een kind
na meer dan dertig jaar
zijn kin tot boven 't vensterraam
en zie dan hoe het joelt
van opgewonden zijn dat
het zowaar toch nog lukt

Frans V.

Pukkelpop 2011

Pukkelpop 2011. Voorbij voor het goed en wel begonnen was voor een alweer fantastische editie. Een noodweer zoals we dat hier in België maar zelden meemaken heeft beslist dat het niet zo mocht zijn. Tienduizenden moeten teleurgesteld afdruipen, in de meest letterlijke zin van het woord.

Bron foto: KLIK.

Met veel respect voor de tientallen gewonden en de ongelukkige doden die er ook gevallen zijn, wie kon dit voorzien? De weerman of -vrouw? Voor zoiets verwoestend als een beetje regen en wind en hagel, maar dan in het zoveelste kwadraat? Volgens ene Luc Van der Kelen, hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws, is 'nationale' weerman Frank Deboosere hierbij de gebeten hond, en met uitbreiding ook de collega's terzake. Ook festivalorganisator Chokri Mahassine is dat volgens hem, samen met de Hasseltse brandweer en de gsm-netwerkbeheerders. Iedereen die ook maar een beetje met de vinger gewezen kon, met andere woorden.

Beste Luc, de enige die dit kon voorspellen en daardoor ook erger had kunnen voorkomen, dat is 'De man met de glazen bol' en we weten ondertussen allemaal best hoe betrouwbaar diens informatie in het verleden altijd geweest is. Neen, Luc, kijk voor één keertje naar het stukje van Hilde Sabbe, zelfde krant maar enige pagina’s verder, en leer daaruit hoe je de zaken ook zou kunnen belichten, zonder opportuun maar wat gedrukt te raaskallen. Niet dat je nergens een punt hebt, maar het lijkt me toch ietwat te gemakkelijk onmiddellijk en 'rücksichtslos' alle mogelijke en vooral onmogelijke verantwoordelijken te beginnen vingerwijzen. Nu, we begrijpen dat wel, het zal vast al laat geweest zijn. Misschien vandaag toch eens 'googelen' en kijken naar de beelden die mensen die er werkelijk met hun neus bovenop stonden, hebben vastgelegd.

Bij deze betuig ik mijn medeleven aan alle slachtoffers van dit onweder. Al hoop ik dat finaal de hemel opnieuw zal uitklaren voor één van de fijnste festivals die dit land kent.

Vrijdagavondlog

Na zoveel maanden opnieuw een stukje schrijven op een welhaast teloor gegane blog, het heeft iets sinisters, iets onbestemd ook. Waar begin je, waar eindig je, waarover wil je bloggen, waarover niet? Een mens heeft al zoveel keuzes te maken, waarom zou hij dan nog eens in zijn vrije tijd daarmee liggen worstelen?

Veel aangenamer was het de voorbije maanden om rond te kijken, de mensen te begaaien - zoals dat heet - en te bepeinzen waarom wij mensen zijn zoals we zijn. Altijd min of meer druk in de weer, altijd bezig met morgen, altijd aan het verteren van wat gisteren, nooit of toch bijna nooit aan het genieten van het hier en nu, want er is toch nog zoveel te verwerken, zoveel te plannen. Een mens zou er zowaar te moe van worden om noch in het verleden, het heden noch in de toekomst werk te maken van het genot. Geen tijd, jawel.

(Bron foto: KLIK!)

Zo dwaalt Bibi door deze avond, met niet veel meer te doen dan na te genieten van de avondwandeling met Juul door één van de mooiste parken van 't Stad en te wachten tot de Eega de TV overlaat aan deze onverlaat. En dat even te delen met de buitenwereld die God weet wat allemaal aan het doen of plannen of herbeschouwen is zo op deze fijne vrijdagavond. Effe nikse dus. Zalig ;-)=

Gedichtendag 2011 & De Muzeval

Gedichtendag 2011 & De Muzeval: alweer een poëtische lap op de Zaak