Gedicht: stervensman

Een beetje ZONdag, een beetje tijd, een streepje poëzie. Meer moet dat allemaal niet zijn, dus via deze weg nog eens een gedicht, vrijblijvend te (ver)lezen.

Slechts een hand, maar toch (bron afbeelding: KLIK!)

stervensman

verworpen voelt de man
beschouwt hij de wereld een oord
waar het woord tegen woord
schamper leven blijkt
zolang hij niet zelf

verguist hij de liefde
zich bewust van alles
waaraan hij zo verzaakt
omdat het in zijn aard en
hij gewoon niet anders kan

van één tot zeven onderbroken
sterft elke dag diezelfde man
in duizend laatste ademtochten
en net zoveel slotakkoorden
vormen een levenslied
van niet willen en niet kunnen
wat hij nooit eens had geleerd

dat het geven is
om ooit te krijgen

Frans V.